Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

invŏcātĭo, ōnis, f. [invoco], an invoking, invocation (post-Aug.): deorum, Quint. 6, 1, 33: dearum, id. 6, 1, 48.
Absol., Quint. 9, 2, 104; 11, 3, 115; Macr. S. 1, 16.

1. invŏcātus, a, um, Part., from invoco.

2. invŏcātus, a, um, adj. [2. in-voco].

  1. I. Uncalled (class.): imagines rerum, Cic. N. D. 1, 38, 108: ego ad subsellia rei occurro, id. Fam. 8, 8, 1.
  2. II. Uninvited: invocatus soleo esse in convivio, Plaut. Capt. 1, 1, 2: ut mihiinvocato sit locus semper, Ter. Eun. 5, 9, 29: cotidie sic ei cena coquebatur, ut quos invocatos vidisset in foro, omnes devocaret, Nep. Cim. 4, 3; Vitr. 6, 8.

3. in-vŏcātus, ūs, m. (only in abl. sing.), a non-summoning: si injussu atque invocatu meo (verba) venerint, without my summons, Fronto ad Verum, ep. 1.