Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

intĭbus (intybus or intŭbus), i, m. or f., or intĭbum (intybum), i, n. [ἔντυβον], endive, succory (Cichorium, Linn.), Ov. M. 8, 666; Plin. 19, 8, 29, § 139: intiba, Verg. G. 1, 120; 4, 120: edere acres intibos, Pomp. ap. Non. 209, 4 (Com. Fragm. v. 128 Rib.): torpenti grata palato intyba, Col. 10, 110.

intŭbus, intŭbum, v. intibus, etc.

in-tŭĕor, ĭtus, 2, v. dep. (in tmesi: inque tueri, Lucr. 4, 713; archaic form indo tuetur, Enn. ap. Non. 378, 18 = Ann. 73 Vahl.; and intuor, Plaut. Most. 3, 2, 150; Ter. Heaut. 2, 4, 23; Turp. ap. Non. 470, 30; Sen. Hippol. 898, and in the act. form intŭo, ĕre, Commod. 31, 1; 39, 5), to look at, upon, or towards (syn.: adspicio, contemplor, specto).

  1. I. Lit., constr. with simple acc., or in and acc.
          1. (α) With simple acc.: terram intuens modeste, Ter. Eun. 3, 5, 32: solem, Cic. Rep. 6, 18, 19; id. Tusc. 1, 30, 73: aliquid oculis, id. Fam. 5, 17, 4: ornamenta rei publicae, id. Prov. Cons. 9, 22: cum intueor et contemplor unumquemque vestrum, id. Planc. 1: huc atque illuc, id. de Or. 1, 40: lasciviam piscium, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24: terram, Cic. Cat. 3, 5, 13: me omnes intueri, id. Ac. 2, 19, 63: ora omnium atque oculos, id. Mil. 16, 42: quid, ut noverca, me intueris? Hor. Epod. 5, 9: faciem alicujus, Nep. Ages. 8, 1: caelum, Suet. Aug. 17: nutum illius diligenter, to watch, Cic. Tusc. 5, 21, 61.
            Of situation: cubiculum montes intuentur, Plin. Ep. 5, 6, 28.
          2. (β) With in and acc.: in speciem rerum intuens, Cic. Univ. 10: in te intuens, id. Brut. 97, 331.
  2. II. Trop.
    1. A. Of the mind, to regard, observe, contemplate, consider, give attention to.
          1. (α) With acc. (so most freq.): ut tota mente Crassum atque omni animo intueretur, Cic. de Or. 2, 21, 89; cf.: intentis oculis omnes rei publicae partes, id. Agr. 2, 28: voluntatem eorum qui audiunt, id. Or. 8, 24: mentis acies seipsam intuens, id. Tusc. 1, 30: oratores, id. de Or. 1, 34, 156: potius, quid se facere par esset, intuebatur, quam quid alii laudaturi forent. he regarded more, had more respect for, Nep. Att. 9, 5; cf. id. Them. 7, 6: rationem, Quint. 3, 6, 83; 3, 8, 35 al.: tempestatem impendentem, Cic. Sest. 9: id ille intuens, Nep. Alcib. 4, 1.
            In pass. part.: intuendum quid affectet quisque, Quint. 5, 10, 28: non tam veteranos intuendos nobis, Cic. Phil. 11, 15, 39.
          2. (β) With adv.: quo intuens, Cic. de Or. 1, 34, 145.
          3. (γ) With in and acc.: in summos homines, Cic. de Or. 1, 2, 6: tu in tuā mtuens te continebis, id. Tusc. 2, 13, 31: in aliquod majus malum, id. ib. 3, 13, 28; id. Univ. 10 init.; Plin. Pan. 58, 8.
          4. (δ) With ad (rare): ad finiendum bellum, Liv. 36, 45.
    2. B. Esp., to regard with admiration, admire, wonder at: Graeci sic te intuebuntur, ut quendam ex annalium memoria esse delapsum putent, Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 2, § 7: sicut aliquem de caelo delapsum, id. de Imp. Pomp. 14, 41.
      Note: intueri, in pass. sense, Amm. 23, 5, 13.

intŭĭtus, ūs, m. [intueor],

  1. I. a look, view, Salv. Gub. Dei, 2, 1: quaqua intuitus erat oculi, Varr. L. L. 7, § 7 Müll. (ex conject.).
  2. II. Transf. (only in abl. sing.), respect, consideration, Treb. Poll. Claud. 1, § 1; Dig. 23, 2, 67; 48, 20, 5; cf. 46, 1, 47.

in-tŭmesco, mŭi, 3, v. n. inch., to swell up; to rise (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: fluctus flatu intumescens, Plin. 2, 81, 83, § 196; id. 37, 5, 18, § 69: vidi virgineas intumuisse genas, Ov. F. 6, 700.
    Of dropsical persons: intumuit suffusā venter ab undā, Ov. F. 1, 215: si partes corporis in vesicas intumuerint, Plin. 20, 6, 23, § 51.
    1. B. Transf., to rise, be elevated, of the surface of the ground: loco tamen ipso paululum intumescente, Col. 1, 4, 10; cf.: nec intumescit alta viperis humus, Hor. Epod. 16, 52.
  2. II. Trop.
    1. A. To swell up: vox intumescit, Tac. G. 3: motus, grows, increases, id. A. 1, 38: intumuere statim superbia ferociaque, Tac. H. 4, 19: jure quodam potestatis intumescere, to be puffed up, elated, Quint. 1, 1, 8: rebus secundis, Plin. Ep. 7, 31, 3: supra humanum modum, Sen. Cons. ad Polyb. 36.
    2. B. To become angry: intumuit vati, Ov. P. 4, 14, 34: Juno, quod, etc., id. F. 6, 487; id. M. 8, 582 al.

* in-tŭmŭlātus, a, um, adj., unburied, Ov. H. 2, 136.

intŭmus, v. intimus.

in-tundo, 3, v. a., to bruise, pound (post-class.), Scrib. Comp. 71.

intŭor, tŭi, v. intueor init.

in-turbātus, a, um, adj., undisturbed, calm (post-Aug.): sedit inturbatus, interritus, Plin. Pan. 64, 2.

in-turbĭdus, a, um, adj.

  1. I. Pass., undisturbed, quiet (Tacitean): inturbidus externis rebus annus, Tac. A. 3, 52: juventa, id. ib. 14, 22.
  2. II. Act., not turbulent: vir sanctus, inturbidus, Tac. H. 3, 39.

in-turgesco, 3, v. n. inch., to swell up (post-class.), Veg. Vet. 1, 56, 19.

intus, adv. [1. in and the abl. termination -tus; Sanscr. -tas; cf. ἐντός].

  1. I. On the inside, within: ibi intro atque intus subducam ratiunculam, Plaut. Capt. 1, 2, 89: vide sitne istaec nostra intus, id. Mil. 2, 6, 55: intus insidiae sunt: intus inclusum periculum est: intus est hostis, Cic. Cat. 2, 5: estne frater intus? Ter. Ad. 4, 2, 30: intus domique, Cic. de Sen. 4: ea, quae sunt intus in corpore, id. Fin. 3, 5, 18; cf.: intus in mundo, id. Univ. 10: intus in animis, id. Fin. 1, 13, 44; so, intus in cella Fortis Fortunae, Liv. 27, 11, 3: te intus et in cute novi, Pers. 3, 30: extra et mtus hostem habere, Caes. B. C. 3, 69.
    Poet., with abl.: membris intus, Lucr. 4, 1091: tali intus templo, Verg. A. 7, 192.
    With gen.: aedium, i.e. in the house, App. M. 8, p. 215, 24: adductos intus agere equos, closer to the goal, Ov. F. 6, 586; cf.: intus agere lacrimas, to moderate, Albin. Eleg. 114.
    Prov.: intus canere, v. Aspendius.
  2. II. To the inside, into, within, in (for the usual intro, cf. Quint. 1, 5, 50): intus novam nuptam deduxi viā, rectā, into the house, Plaut. Cas. 5, 2, 7 dub. (al. intro): die, me orare ut aliquis intus prodeat, id. Cist. 3, 8: quo simul atque intus est itum, Caes. B. C. 3, 26 (al. intro): intus in artus, Lucr. 2, 711; Ov. M. 10, 457; Tac. H. 1, 35: pollice intus inclinato, inwards ( = introrsus), Quint. 11, 3, 99; so Cels. 8, 4.
  3. III. From within = ἔνδοθεν, ex interiore parte (mostly anteclass.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 196): tu in tus pateram proferto foras, Plaut. Am. 2, 2, 138: evocato aliquem intus ad te, id. Most. 3, 1, 145; id. Men. 1, 3, 35; id. Mil. 4, 4, 33; 49; cf.: intus evocato aliquem foras, id. Ps. 2, 2, 10; and: argentum intus efferre foras, id. Bacch. 1, 1, 62: obsera otium intus, Ter. Eun. 4, 6, 25: quicquid spinosum est et intus eminet, Cels. 8, 4.

intŭsĭum, v. indusium.

in-tūtus, a, um, adj., unguarded, defenceless; unsafe, dangerous: rem publicam intutam patiemini, Sall. Hist. Fragm. 1, 48, 17 Dietsch: castra Gallorum intuta neglectaque, Liv. 5, 45, 2: amicitia, Tac. A. 2, 42: proinde intuta quae indecora, id. H. 1, 33: latebrae, id. A. 1. 38: stilo scribere intutum esse, Plin. 34, 14, 39, § 139.
In neutr. plur.: intūta; with gen.: moenium, insecure parts, Tac. H. 3, 76; Amm. 16, 4; 31, 15, 6.
Comp.: intutior, Nazar. Pan. Constant. 26.