Lewis & Short

inter-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go or come between, to intervene, to be between (syn. intervenio).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: si quis intercedat tertius, Plaut. Most. 5, 1, 56: intercedente lunā, Plin. 2, 11, 8, § 49: palus intercedebat, Caes. B. G. 7, 26: sylvae paludesque intercedebant, id. ib. 5, 52: inter singulas legiones impedimentorum magnum numerum intercedere, id. ib. 2, 17, 2.
    2. B. In partic.
      1. 1. To occur, happen, come to pass: saepe in bello parvis momentis magni casus intercedunt, Caes. B. C. 1, 21: inter bellorum curas res parva intercessit, Liv. 34, 1: nullum dictum intercessit, Cic. Fam. 1, 9.
  2. II. Trop.
    1. A. Of time, to intervene, pass: vix annus intercesserat, cum, etc., Cic. de Or. 2, 21: intercessere pauci dies, Liv. 2, 64: nox nulla intercessit, Cic. Cat. 1, 2: una nox intercesserat, id. Verr. 2, 2, 36; id. Clu. 20.
    2. B. To be, exist, or come between persons.
      1. 1. In order or rank: etsi nemo intercedebat, etc., Cic. Brut. 47, 173.
      2. 2. In feelings or conduct: ira inter eas intercessit, Ter. Hec. 3, 1, 25: tacebit dum intercedat familiaritas, as long as our friendship lasts, id. Phorm. 4, 1, 17: inter nosmetipsos vetus usus intercedit, Cic. Fam. 13, 23, 1: ut ei cum genere humano quasi civile jus intercederet, id. Fin. 3, 20: nisi intercederent mihi inimicitiae cum istius mulieris viro, id. Cael. 13: inter nos officia paria intercedunt, id. Fam. 13, 65, 1; Nep. Att. 20: huic cum reliquisbella intercesserant, Caes. B. G. 5, 11.
    3. C. To interpose one’s credit, become surety for a person: promisit, intercessit, dedit, Cic. Att. 1, 16: pro aliquo, id. Phil. 2, 18, 45: pro aliquo magnam pecuniam, to procure for a person by becoming surety for him, id. Att. 6, 1, 5: in omni genere negotiorum et obligationumintercedere mulieres prohibentur, Paul. Sent. 2, 11, 1.
    4. D. To oppose, withstand, protest against; of the tribunes of the people, who interposed their veto against a decree of the senate: cum intercedere vellent rogationi, Cic. Or. 2, 47: nisi mihi levissimus tribunus plebis intercessisset, id. Leg. 3, 8: ea lege, qua intercedi de provinciis non licebit, id. Prov. Cons. 8: ea quae de reductione regis scripta est auctoritas, cui scis intercessum esse, id. Fam. 1, 7: praetori, Liv. 38, 60: tribuni plebis intercedentes pro se (Caesare), Suet. Caes. 30; cf. At. Cap. ap. Gell. 4, 14, 6. This right of protest was also possessed by other magistrates; v. Varr. ap. Gell. 14, 7; Ascon. ap. Pis. 26; Liv. 5, 9.
      So fig.: si status condictus cum hoste intercedit dies, tamen est eundum, Plaut. Curc. 1, 1, 7.
      1. 2. In gen., to interpose, interfere.
          1. (α) For or in behalf of a person, to intercede, interpose: cum enim vestra auctoritas intercessisset, ut ego regem tuerer, Cic. Fam. 15, 2, 4; Suet. Dom. 11.
          2. (β) To obstruct, hinder, interrupt: si nulla aegritudo huic gaudio intercesserit, Ter. And. 5, 5, 5: intercessit et, quominus in acta sua juraretur, ut ne mensis September Tiberius vocaretur, Suet. Tib. 26: de cognomine intercessit Augustus, id. ib. 17: non quia intercedendum putem imaginibus, Tac. Agr. 46: consilio, id. H. 1, 19: parens noster privatas gratiarum actiones cohibet, intercessurus etiam publicis, Plin. Pan. 4: intercedere casibus, occursare fortunae, id. ib. 25 fin.: iniquitatibus magistratuum, id. ib. 80, 4; Plin. 32, 1, 1, § 4.