No entries found. Showing closest matches:
in-spĕcĭātus, a, um, adj., unshapen: substantia informis et inspeciata (late Lat.), Tert. adv. Val. 10 fin.
* in-spĕcĭōsus, a, um, adj., unshapely, ugly: puer, Petr. Fragm. Trag. 74, 8 Burm.
inspectābĭlis, e, adj. [inspecto], worth looking at, glorious: victoria, Gell. 4, 18, 2.
inspectātĭo, ōnis, f. [inspecto], a looking into, considering (post-Aug.).
Lit.: Tert. adv. Marc. 2, 17; 4, 35 (in Sen. Q. N. 1, 7, 3, read inseptiones).
inspectātor, ōris, m., [inspecto], for inspector, an overseer (late Lat.), Symm. Ep. 6, 9.
inspectĭo, ōnis, f. [inspicio], a looking into, inspection (post-Aug.).
inspectīvus, a, um, adj. [inspectio], considering, reflecting, contemplative (postclass.): pars rationis philosophiae (opp. actualis), Isid. Orig. 2, 24.
inspecto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [inspicio], to look at, observe, view (class. only in part. pres.): aliquid, Plaut. Poen. 3, 3, 69: nescio quis inspectavit per impluvium, id. Mil. 2, 2, 18: me inspectante, before my eyes, Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.: inspectante exercitu, id. ib. 6, 18, 2: inspectantibus nobis, Caes. B. G. 7, 25; and: astante et inspectante ipso, in his presence and before his eyes, id. B. C. 2, 20.
inspector, ōris, m. [inspicio].
inspectrix, īcis, f. [inspector], she that inspects or examines (late Lat.), Ambros. Ep. 5.
1. inspectus, a, um, Part., from inspicio.
2. inspectus, ūs, m. [inspicio].
in-spērābĭlis, e, adj., that cannot be hoped for (post-class.): pax, Gell. 4, 18, 3: nuntius, Amm. 15, 5, 17.
in-spērans, ntis, adj. (usually in the oblique cases), not hoping, not expecting, contrary to one’s hopes or expectations (class.): insperanti mihi, sed valde optanti cecidit, ut, Cic. de Or. 1, 21, 96: quibus tu salutem insperantibus reddidisti, id. Marc. 7, 21: insperante hoc atque invito Pamphilo, Ter. And. 3, 4, 24; Cat. 107, 5.
In nom.: aetas, Inscr. ap. Grut. 1133, 15.
inspērātē and inspērātō, advv., v. insperatus, a, um, fin.
in-spērātus, a, um, adj., unhoped for, unexpected (class.).
Of inanim. and abstr. things: insperata accidunt magis saepe, quam quae speres, Plaut. Most. 1, 3, 40: insperatum et repentinum praesidium, Cic. Phil. 10, 11, 24: repentinaeque pecuniae, id. Cat. 2, 9, 20.
Of persons, Plaut. Men. 5, 9, 72; cf. in sup.: insperatissime mihi, id. Poen. 5, 3, 8.
Of unpleasant things: unlooked for, unforeseen: insperatum et necopinatum malum, Cic. Tusc. 3, 13, 28: nihil tam necopinatum, nec tam insperatum accidere potuit, Liv. 3, 26, 5.
Neutr. adv.: ex insperato, unexpectedly, Liv. 1, 25, 9; 2, 35, 1; 30, 10 fin.; Plin. 25, 2, 6, § 17 al.
Adv. in two forms.
inspergo, spersi, spersum (also in-spargo, Plin. 18, 11, 29, § 115; and insparsus, id. 26, 14, 87, § 140), 3, v. a. [in-spargo], to sprinkle or scatter into or upon; to sprinkle (class.).
inspersĭo, ōnis, f. [inspergo], a sprinkling or scattering upon, inspersion (late Lat.): cineris, Pall. 4, 9, 13.
1. inspersus, a, um, Part., from inspergo.
2. inspersus, ūs, m. [inspergo], a sprinkling upon, inspersion (post-class.; only in abl. sing.), App. M. 7, p. 197, 35; id. ib. 9, p. 231, 5.