Lewis & Short

in-sŏlūbĭlis, e, adj., that cannot be loosed, indissoluble (post-Aug.).

  1. I. Lit.: vinculum, Macr. Somn. Scip. 1, 6, § 24: colligatio, id. ib. § 28.
  2. II. Trop.
    1. A. That cannot be paid: beneticium, creditum insolubile est, Sen. Ben. 4, 12, 1.
    2. B. That cannot be refuted, incontestable: signum, Quint. 5, 9, 3.
    3. C. That cannot be destroyed: aeternitas, App. Asclep. p. 100, 37.
      Adv.: insŏlūbĭlĭter, indissolubly: vinciri, Macr. Somn. Scip. 1, 6; Aug. Civ. Dei, 21, 10.