Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

in-nūbĭlo, 1, v. a., to cloud over, to overcast, make gloomy.

  1. I. Lit., Sol. 53, 24.
  2. II. Trop.: serenitatem gaudii, Aug. Ep. 238.

* in-nūbĭlus, a, um, adj., unclouded, cloudless: aether, Lucr. 3, 21.

* innūbis, e, adj. [2. in-nubes], cloudless: dies, Sen. Herc. Oet. 238.

in-nūbo, psi, ptum, 3, v. n., to marry into.

  1. I. Lit.: quae haud facile iis, in quibus nata erat, humiliora sineret ea, quae innupsisset, into which she had married, Liv. 1, 34, 4: nostris thalamis, Ov. M. 7, 856.
  2. II. Transf., to pass over, Lucil. ap. Non. 125, 10.

innŭbus, a, um, adj. [2. in-nubo], unmarried.

  1. I. Lit., Ov. M. 10, 567; 14, 142: Pallas, Aus. Epigr. 106; Val. Fl. 1, 87: diva, id. 4, 605.
  2. II. Transf., of the laurel (because Daphne, who was never married, was changed into it): innuba laurus, Ov. M. 10, 92.

* innū̆clĕātus, a, um, adj. [2. in-nucleo], not stoned, from which the kernels are not taken out: uvae passae, Plin. Val. 1, 7.

in-nŭmĕrābĭlis, e, adj., countless, innumerable (class.): mundi, Cic. Ac. 2, 17, 55; 1, 10, 25: atomi, id. N. D. 1, 20, 54: homines, id. de Or. 2, 38, 142: pecunia, id. Quint. 11, 37: series annorum, Hor. C. 3, 30, 4: numerus annorum, Gell. 14, 1, 18.
Absol.: reperiam multos vel innumerabiles potius quibus, etc., Cic. Fin. 2, 9, 28; Quint. 12, 2, 30; cf. innumerabilia, id. 3, 4, 2; 12, 1, 45.
Adv.: innŭmĕrābĭlĭter, innumerably, Lucr. 5, 274; Cic. de Or. 3, 52, 201; id. Div. 1, 14 fin.

innŭmĕrābĭlĭtas, ātis, f. [innumerabilis], countless number, innumerableness: mundorum, Cic. N. D. 1, 26, 73: atomorum, id. ib. 1, 39, 109; Arn. 3, p. 132 Herald.

innŭmĕrābĭlĭter, adv., v. innumerabilis fin.

* in-nŭmĕrālis, e, adj., numberless, innumerable: numerus, Lucr. 2, 1086.

in-nŭmĕrātus, a, um, adj. [2. in-numero], unnumbered (late Lat.): miracula, Tert. adv. Marc. Carm. 2, 17.

in-nŭmĕrōsus, a, um, adj., countless (late Lat.): manus, Coripp. Joann. 5, 662: domini, Hilar. in Psa. 122, 6.

in-nŭmĕrus, a, um, adj., countless, innumerable, numberless.

  1. I. In gen. (poet. and in post-Aug. prose; false reading instead of meri, Cic. de Or. 2, 22, 94; v. Orell. and Klotz): numerus, Lucr. 2, 1054: scaena est deserta, dein Risus, Ludu’ jocusque, et numeri innumeri simul omnes collacrumarunt, verses without number, Plaut. or Varr. ap. Gell. 1, 24, 3: pecunia, Tac. A. 14, 53: innumeras adversariorum copias superare, Suet. Caes. 68 med.; id. Galb. 6: turba, id. Calig. 26: post proelii innumeras caedes, Just. 2, 9, 17: gentes populique, Verg. A. 6, 706; Plin. 6, 17, 21, § 58: pyrae, Verg. A. 11, 204; miles, Ov. H. 16, 366; id. Tr. 5, 12, 20; Mart. 8, 55, 2: multitudo populorum, Plin. 6, 17, 21, § 59.
  2. II. In partic., without metre, prosaic: innumeros numeros doctis accentibus effer, Aus. Idyll. 4, 47.

in-nŭo, ŭi, ūtum, 3, v. n.,

  1. I. to give a nod, to nod to; to give a sign, to intimate, hint.
          1. (α) With dat.: ubi ego innuero vobis, Plaut. Rud. 3, 4, 26: abiens innuit mihi, Ter. Eun. 4, 5, 9: stabat innuebat digito similis vocanti, Plin. Ep. 7, 27, 9.
          2. (β) Absol.: ne mora sit, si innuerim, quin pugnus in mala haereat, Ter. Ad. 2, 1, 17: ubi innuerint, Liv. 8, 4, 2: coram licet innuat atque Rescribat, Juv. 6, 140: aqua innuetur his signis esse tenus, Vitr. 8, 5 ext.
  2. II. To mean, intimate, signify, = significo, Don. ad Ter. Ad. 2, 1, 46.

in-nuptus, a, um, adj. [2. in-nubo], unmarried.

  1. I. Lit.
    1. A. Adj.: pueri innuptaeque puellae, Verg. G. 4, 476: Minerva, virginal, virgin-, id. A. 2, 31: manus, the Amazons, Sil. 2, 75.
    2. B. Subst.: innupta, ae, f., an unmarried woman, a virgin, Cat. 62, 6; 12; 36; 64, 78; Prop. 3, 19, 25; Verg. A. 12, 24: praegnans, Arn. in Luc. 2, 2.
  2. II. Transf.: innuptae nuptiae (γάμος ἄγαμος), a marriage that is no marriage, an unhappy marriage, Poëta ap. Cic. de Or. 3, 58, 219 (Trag. Fragm. Inc. v. 80 Rib.).

in-nūtrībĭlis, e, adj., not nourishing: juscellum, Cael. Aur. Acut. 2, 9, 55.

in-nūtrĭo, īvi, ītum, 4, v. a., to nourish or bring up in any thing (post-Aug.): ne castris innutriretur et armis, Sil. 2, 286.
Part. perf.: indigenae atque ipsius provinciae finibus innutriti, Cod. Th. 7, 13, 6, § 1: mari innutritus, Plin. Ep. 9, 33, 6: amplis opibus, Suet. Aug. 3: bellicis laudibus, Plin. Pan. 16, 1: caelestium praeceptorum disciplinis, Vell. 2, 94, 1: liberalibus disciplinis, Sen. Cons. ad Polyb. 21 fin.: certis ingeniis innutriri oportet, id. Ep. 2.

1. innūtrītus, a, um, Part., from innutrio.

2. in-nūtrītus, a, um, adj. [2. in-nutrio], not nourished, without nourishment, Cael. Aur. Acut. 17, 1, 17, § 177.