Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

immortālis (inm-), e, adj. [in-mortalis], undying, immortal (class.).

  1. I. Lit.: si nullum corpus immortale sit, nullum esse corpus sempiternum: corpus autem immortale nullum esse, etc., Cic. N. D. 3, 12, 29: credo deos immortales sparsisse animos in corpora humana, etc., id. de Sen. 21, 77: dii; v. deus: animi, id. ib. 23, 82; id. Leg. 2, 11, 27: natura (opp. mortalis fortuna), id. Off. 1, 33, 120: pro di inmortales! Ter. Ad. 3, 4, 1: pro deorum inmortalium! id. Phorm. 2, 3, 4 al.
    Subst. plur.: immortāles, ium, m., the immortals, gods: quod ad immortales attinet, haec; deinceps quod ad mortales, to the gods, Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; Lucr. 5, 165.
  2. II. Transf.
    1. A. Imperishable, eternal, endless: memoria et gloria, Cic. Balb. 17, 40: memoriam alicujus reddere, id. de Or. 2, 2, 8: fructum cepi vestri in me amoris et judicii, id. Pis. 14, 31: gratias agere alicui, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1: opera edere, Liv. 1, 16, 1: tributa, Tac. H. 4, 32: illa Sallustii velocitas, Quint. 10, 1, 102: nemo ignaviā immortalis factus est, Sall. J. 90, 49: immortalia ne speres, monet annus, etc., Hor. C. 4, 7, 7.
    2. B. Poet., like the gods, blessed, exceedingly happy: immortalis ero, si altera talis erit, Prop. 2. 14 (3, 6), 10; 2, 15 (3, 7), 39.
      Hence, * adv.: immortā-lĭter, infinitely: gaudeo, Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9.

immortālĭtas (inm-), ātis, f. [immortalis], exemption from death, immortality (class.).

  1. I. Lit.: salvos sum: inmortalitas mihi datast, Plaut. Merc. 3, 4, 18: quae Socrates supremo vitae die de immortalitate animorum disseruisset, Cic. de Sen. 21, 78: vita beata nullā aliā re nisi immortalitate cedens caelestibus, id. N. D. 2, 61, 153.
    In plur.: vide igitur, ne virtutibus hominum isti honores habeantur, non immortalitatibus, to their immortal natures, Cic. N. D. 3, 18, 46.
  2. II. Transf.
    1. A. Imperishableness, imperishable fame, undying renown, immortality: non censet lugendam esse mortem, quam immortalitas consequatur, Cic. de Sen. 20, 74: jam tum inmortalitatis virtute partae fautor, Liv. 1, 7, 15: emit morte immortalitatem, Quint. 9, 3, 71: mihi populus Romanus aeternitatem immortalitatemque donavit, Cic. Pis. 3, 7: gloriae, id. de Sen. 23, 82: aliquid immortalitati commendare, id. de Or. 2, 9, 36: aliquid immortalitati tradere, id. ib. 3, 16, 60.
    2. * B. (Acc. to immortalis, II. B.) Blessedness, the height of happiness: mihi immortalitas parta est, si, etc., Ter. And. 5, 5, 4.

* immortālĭter (inm-), adv., v. immortalis fin.

* immortālĭtus (inm-), adv. [immortalis, analog. with divinitus], from heaven, by the gift of the gods: immortalitus se obtulit mihi haec facultas, Turp. ap. Non. 514, 28 (Com. Fragm. v. 89 Rib.).