No entries found. Showing closest matches:
immortālis (inm-), e, adj. [in-mortalis], undying, immortal (class.).
- I. Lit.: si nullum corpus immortale sit, nullum esse corpus sempiternum: corpus autem immortale nullum esse, etc., Cic. N. D. 3, 12, 29: credo deos immortales sparsisse animos in corpora humana, etc., id. de Sen. 21, 77: dii; v. deus: animi, id. ib. 23, 82; id. Leg. 2, 11, 27: natura (opp. mortalis fortuna), id. Off. 1, 33, 120: pro di inmortales! Ter. Ad. 3, 4, 1: pro deorum inmortalium! id. Phorm. 2, 3, 4 al.
Subst. plur.: immortāles, ium, m., the immortals, gods: quod ad immortales attinet, haec; deinceps quod ad mortales, to the gods, Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; Lucr. 5, 165.
- II. Transf.
- A. Imperishable, eternal, endless: memoria et gloria, Cic. Balb. 17, 40: memoriam alicujus reddere, id. de Or. 2, 2, 8: fructum cepi vestri in me amoris et judicii, id. Pis. 14, 31: gratias agere alicui, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 1: opera edere, Liv. 1, 16, 1: tributa, Tac. H. 4, 32: illa Sallustii velocitas, Quint. 10, 1, 102: nemo ignaviā immortalis factus est, Sall. J. 90, 49: immortalia ne speres, monet annus, etc., Hor. C. 4, 7, 7.
- B. Poet., like the gods, blessed, exceedingly happy: immortalis ero, si altera talis erit, Prop. 2. 14 (3, 6), 10; 2, 15 (3, 7), 39.
Hence, * adv.: immortā-lĭter, infinitely: gaudeo, Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9.
immortālĭtas (inm-), ātis, f. [immortalis], exemption from death, immortality (class.).
- I. Lit.: salvos sum: inmortalitas mihi datast, Plaut. Merc. 3, 4, 18: quae Socrates supremo vitae die de immortalitate animorum disseruisset, Cic. de Sen. 21, 78: vita beata nullā aliā re nisi immortalitate cedens caelestibus, id. N. D. 2, 61, 153.
In plur.: vide igitur, ne virtutibus hominum isti honores habeantur, non immortalitatibus, to their immortal natures, Cic. N. D. 3, 18, 46.
- II. Transf.
- A. Imperishableness, imperishable fame, undying renown, immortality: non censet lugendam esse mortem, quam immortalitas consequatur, Cic. de Sen. 20, 74: jam tum inmortalitatis virtute partae fautor, Liv. 1, 7, 15: emit morte immortalitatem, Quint. 9, 3, 71: mihi populus Romanus aeternitatem immortalitatemque donavit, Cic. Pis. 3, 7: gloriae, id. de Sen. 23, 82: aliquid immortalitati commendare, id. de Or. 2, 9, 36: aliquid immortalitati tradere, id. ib. 3, 16, 60.
- * B. (Acc. to immortalis, II. B.) Blessedness, the height of happiness: mihi immortalitas parta est, si, etc., Ter. And. 5, 5, 4.
* immortālĭter (inm-), adv., v. immortalis fin.
* immortālĭtus (inm-), adv. [immortalis, analog. with divinitus], from heaven, by the gift of the gods: immortalitus se obtulit mihi haec facultas, Turp. ap. Non. 514, 28 (Com. Fragm. v. 89 Rib.).