Lewis & Short

in-fēlix, īcis, adj.,

  1. I. unfruitful, not fertile: vulgus infelicem arborem eam appellat, quoniam nihil ferat, nec seratur unquam, Plin. 24, 9, 41, § 68; cf. id. 16, 26, 45, § 108; hence, of the gallows, Cic. Rab. Perd. 4, 13; cf. Liv. 1, 26, 6: tellus frugibus, Verg. G. 2, 239; cf. ib. 2, 314: lolium, id. E. 5, 37.
  2. II. Transf.
    1. A. Unfortunate, unhappy, miserable (class.): crux infelici et aerumnoso comparabatur, Cic. Verr. 2, 5, 62, § 162: homo miserrimus atque infelicissimus, id. Rosc. Am. 41, 119: patria, Verg. A. 9, 786: fama, id. ib. 12, 608.
      With gen.: animi Phoenissa, Verg. A. 4, 529: fidei, Sil. 12, 432: ausi, id. 9, 627.
      Comp.: infelicior domi quam militiae, Liv. 5, 12, 1.
      Sup.: femina, Quint. 8, 5, 21.
    2. B. Act., causing misfortune or calamity, unlucky, calamitous: infelix rei publicae, Cic. Phil. 2, 26, 64: terra fingenti Prometheo, Prop. 3, 5, 7: thalamus, Verg. A. 6, 521: balteus, id. ib. 12, 941: vates, prophetess of ill, id. ib. 3, 246: erga plebem studium, Liv. 3, 56, 9: opera, Quint. 10, 1, 7: sollicitudo, id. 12, 10, 77: paupertas, Juv. 3, 152 al.
      Hence, adv.: infēlīcĭter, unhappily, unfortunately: fit mihi obviam infeliciter, Ter. Eun. 2, 3, 36: tentata res, Liv. 1, 45, 3: totiens temptata arma, id. 2, 35, 8.
      Comp.: infelicius, Sen. Contr. 5, 33; Quint. 8, 6, 33.
      Sup.: infelicissime, Aug. Civ. Dei, 12, 13.