Lewis & Short

in-făcētus (infĭc-), a, um, adj., coarse, blunt, rude, unmannerly, not witty, stupid (class.).

  1. I. Of persons: inficetus (homo), Plaut. Truc. 2, 4, 4: Canius nec infacetus, et satis litteratus, Cic. Off. 3, 14, 58: saeclum (with insipiens), Cat. 43, 8.
  2. II. Of things: non inficetum mendacium, Cic. Cael. 29, 69: dictum, Suet. Gramm. 23; Mart. 5, 78, 30.
    Adv.: infăcētē (infĭc-), coarsely, rudely, unwittily, stupidly (not in Cic. or Cæs.): quem haud infacete Pompeius Xerxem togatum vocare assueverat, Vell. 2, 33 fin.; Suet. Vesp. 20.
    Sup.: pictus inficetissime Gallus, Plin. 35, 4, 8, § 25.