Lewis & Short

in-dīvīsus, a, um, adj., undivided (ante-class. and post-Aug.).

  1. I. Lit.: ungulae equorum, i. e. not cloven, Varr. R. R. 2, 7, 2; Just. 43, 1, 3: rerum media indivisaque magis fratribus, Stat. Th. 8, 312.
  2. II. Transf., common: negotium, Amm. 21, 12: pro indiviso, in an undivided manner, in common, Cato, R. R. 137; cf.: (arbores) pro indiviso possessae a feris, Plin. 17, 1, 1, § 1: pro indiviso valere, equally, in like manner, id. 16, 32, 59, § 137.
    Adv.: in-dīvīsē, undividedly, in common: agere, Pseudo-Ascon. ap. Cic. Verr. 2, 1, 55.