Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

indĭgĕto or indĭgĭto, āvi, ātum, 1,

  1. I. v. freq. [2. indico], relig. t. t., to call upon, invoke a deity: virgines Vestales ita indigetant, Apollo Medice, Apollo Paean, Macr. S. 1, 17; cf.: indigitanto imprecanto, Paul. ex Fest. p. 114 Müll.: deam, Varr. ap. Non. 4, n. 319.
  2. II. Transf.: precem, to utter, proclaim, Tert. de Jejun. 16.

indĭgĭtāmenta (indĭgĕt-), ōrum, n. plur. [in-digito], religious books containing the names of the gods and prescribing the mode of worshipping them, Censor. 3, 4: Apollinis nomen Pompiliana indigitamenta nescire, Arn. 2, 95; Serv. ad Verg. G. 1, 21: indigitamenta incantamenta vel indicia, Paul. ex Fest. p. 114 Müll.: Grannius Flaccus in libro, quem ad Caesarem de indigitamentis scriptum reiiquit, Censor. 3, 2.

indĭgĭto, v. indigeto.