Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

incontāmĭnābĭlis, e, adj. [2. in-contamino], that cannot be defiled (eccl. Lat.): Deus, Tert. adv. Marc. 4, 14; Aug. Conf. 7, 3.
Adv.: incontāmĭnābĭlĭter, without defilement, Aug. de Gen. ad Litt. c. ult.

in-contāmĭnātus, a, um, adj., uncontaminated, undefiled, pure (class., but not in Cic.): ne quid incontaminati sit, Liv. 4, 2, 5: facies, Varr. R. R. 3, 9, 16.
Sup.: a quibus longe absunt, ut incontaminatissimi perseverent, Aug. Civ. Dei, 9, 16, 1.

incontanter and incontātus, v. incunct-.

incontemplābĭlis, e, adj. [2. in-contemplor], that cannot be looked upon or contemplated (eccl. Lat.): claritas, Tert. Res. Carn. 55: facies, id. adv. Marc. 5, 11.

incontemptĭbĭlis, e, adj. [2. in-contemno], not contemptible, not to be despised (eccl. Lat.): Deus, Tert. Apol. 45.

* in-contentus, a, um, adj., unstretched: fides, out of tune Cic. Fin. 4, 27, 75.

incontĭgŭus, a, um, adj. [2. in-contingo], that cannot be touched (eccl. Lat.): Deus omni est incontiguus tactu, Arn. 7, p. 267.

in-contĭnens, tis, adj.

  1. I. Not containing, not retaining (class., but not in Cic.): uterus, Plin. 8, 43, 68, § 168.
  2. II. Incontinent, immoderate, intemperate: homo, Plaut. As. 5, 2, 9: Tityos, Hor. C. 3, 4, 77: manus, id. ib. 1, 17, 26.
    With gen.: sui, Sen. Q. N. 3, 30, 5.
    Hence, adv.: incon-tĭnenter, immoderately, intemperately (class.).
      1. 1. Lit.: cibum assumit, Cels. 1, 3.
      2. 2. Trop., incontinently: nihil incontinenter esse faciendum, Cic. Off. 3, 8, 37 fin.

incontĭnentĭa, ae, f. [incontinens].

  1. I. Lit., inability of containing or retaining (post-Aug.): urinae, Plin. 20, 15, 57, § 161.
  2. II. Trop., inability of restraining one’s desires, greediness, incontinence (class.): multa de incontinentia intemperantiaque disseruit, Cic. Cael. 11, 25.

incontrādīcĭbĭlis, e, adj. [2. in-contradico], that cannot be contradicted, undeniable (late Lat.); comp., Tert. adv. Marc. 4, 39.

in-contrītus, a, um, adj., not contrite (eccl. Lat.), Hier. Orig. in Jer. Hom. 3, 1.

(incontrōversus, a, um, false read. in Cic. de Or. 1, 57, 241, for in controversiis or sine controversiis; v. Orell. and Klotz ad h. l.)

in-cunctans, antis, adj., not delaying, unhesitating (eccl. Lat.): fides, Paul. Petr. Vit. S. Mart. 5, 233.
Adv.: in-cunctan-ter (incont-), without delay, unhesitatingly (post-class.); with fortiter, Lact. 6, 12: fateri, id. 1, 15, 26: incunctanter et liberius respondere, App. M. 9, p. 234, 5; Dig. 40, 2, 20 al.

* incunctātus and incontātus, a, um, adj. [2. in-cunctatus], undelayed: domum penetrant, without delay, App. M. 5, p. 165, 13.