Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

in-cōmis, e, adj., unpleasant: vita, Macr. S. 1, 7 med.
Adv.: incōmĭter, ungracefully, without pleasantry: haud incomiter, Flor. 4, 8, 4.

in-cŏmĭtātus, a, um, adj., unaccompanied, unattended (rare and mostly poet.; not in Cic., for in de Or. 1, 55, 234, the correct read. is incompta): virginibus in Illyrico incomitatis vagari licet, Varr. R. R. 2, 10, 9: funera, Lucr. 6, 1225: externis virtus incomitata bonis, Ov. P. 2, 3, 35: vestigia ferre, to go without company, alone, Sil. 9, 101.

incŏmĭtem sine comite, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.; cf. incomitatus.

in-cŏmĭtĭo, āre, v. a., prob. to insult or reproach in public: incomitiare significat tale convicium facere, pro quo necesse sit in comitium, hoc est in conventum venire. Plautus (Curc. 3, 40): quaeso ne me incomities, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.: licetne inforare, si incomitiare hau licet? Plaut. Curc. 3, 1, 31; cf. sqq.

* incomĭum, ii, n., one of the ingredients of an ointment, otherwise unknown, Veg. Vet. 6, 28, 18.

incomma or encomma, ătis, n. [ἔγκομμα, an incision, mark; hence], the standard height of soldiers, Veg. Mil. 1, 5; Hier. in. Jovin. 2, 34; cf.: incomma mensura militum, Gloss. Isid.

in-commĕābĭlis, e, adj., not traversable, impassable: via, Amm. 16, 11, 8 (al. difficiles).

* in-commendātus, a, um, adj., unrecommended; poet., given up, abandoned: tellus, sc. ventis, Ov. M. 11, 435.

(incommĭnātus, a, um, false read. in App. Mag. 10, p. 241, for in comminata.)

incommĭnūtus, a, um, adj. [2. incomminuo], not broken, entire: ut fundamentum immobilis, tamquam adamas incomminutus, (Hilar.) Anon. in Job, 2, p. 137.

in-commiscĭbĭlis, e, adj., that cannot be mixed (post-class.): animus, Tert. Anim. 12.

in-commōbĭlĭtas, ātis, f., immovableness, insensibility; a transl. of the Gr. ἀοργησία, App. Dogm. Plat. 2, 14, 28.

incommŏdē, adv., v. incommodus fin.

* incommŏdestĭcus, a, um, adj., a comically formed word for incommodus, Plaut. Capt. 1, 1, 19.

incommŏdĭtas, ātis, f. [incommodus], inconvenience, incommodiousness, unsuitableness; disadvantage, damage, loss, injury (mostly ante- and post-class.; syn.: incommodum, molestia, difficultas): incommoditas denique huc omnis redit (opp. commoditates), Ter. And. 3, 3, 35: in ista incommoditate alienati illius animi et offensi illud inest tamen commodi, quod, etc., * Cic. Att. 1, 17, 7: temporis, unseasonableness, Liv. 10, 11, 3: incommoditate abstinere me apud convivas commodo commemini, impropriety, Plant. Mil. 3, 1, 49.
In plur., Plaut. Aul. 3, 5, 59; Arn. 2, 54; 3. 125.

incommŏdo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [id.].

  1. I. Neutr., to occasion inconvenience or trouble to any one, to be inconvenient, troublesome, annoying (rare): alicui, Ter. And. 1, 1, 135: alicui nihil, Cic. Quint. 16, 51; id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10: ipsa scientia, etiam si incommodatura sit, gaudeant, id. Fin. 5, 19, 50; App. Mag. 8, p. 202, 10.
    Pass. impers.: obnoxium eum dici, cui quid ab eo, cui esse obnoxius dicitur, incommodari et noceri potest, Gell. 7, 17, 3.
  2. II. Act., to render inconvenient or troublesome, to incommode (post-class.): si quid aliud fiat, quod navigationem incommodet, difficiliorem faciat, vel prorsus impediat, Dig. 43, 12, 1, § 15: si incommodatur ad usum manus, ib. 21, 1, 14, § 6: usum, ib. 43, 21, 1, § 1.

incommŏdum, i, v. incommodus, II.

in-commŏdus, a, um, adj., inconvenient, unsuitable, unfit, unseasonable, troublesome, disagreeable.

  1. I. Adj.
    1. A. Of things (class. and freq.): iter, Ter. Hec. 3, 4, 1: res, id. ib. 4, 2, 27: valetudo, Cic. Brut. 34, 130: colloquium pro re nata non incommodum, id. Att. 14, 6, 1: ne voce quidem incommodā, Liv. 3, 14, 6: severitas morum, id. 27, 31, 7: conflictatio turbae, Quint. 3, 8, 29; 1, 7, 16: eorum controversiam non incommodum videtur cum utrorumque ratione exponere, Cic. Inv. 1, 34, 57: naves propugnatoribus incommodae, Liv. 30, 10, 15.
      Comp.: ut actori incommodior esset exhibitio, Dig. 10, 4, 11: incommodioris condicionis homines, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 3, 1.
      Sup.: in rebus ejus incommodissimis, Cic. Clu. 59, 161.
    2. B. Of persons, troublesome (rare but class.): aliquid huic responde, commode, ne incommodus nobis sit, Plaut. Poen. 1, 2, 189 (but not in Bacch. 3, 2, 17; v. Ritschl ad h. l.): idem facilem et liberalem patrem incommodum esse amanti filio disputat, Cic. N. D. 3, 29, 73.
  2. II. Subst.: incommŏdum, i, n., inconvenience, trouble, disadvantage, detriment, injury, misfortune (freq. and class.): quom ejus incommodum tam aegre feras, Plaut. Capt. 1, 2, 43: nostro incommodo detrimentoque, si est ita necesse, doleamus, Cic. Brut. 1, 4: qui locus est talis, ut plus habeat adjumenti quam incommodi, id. de Or. 2, 24, 102: non modo incommodi nihil ceperunt, sed etiam … in quaestu sunt versati, id. Verr. 2, 3, 46, § 109: timet, ne ipse aliquo afficiatur incommodo, id. Off. 1, 7, 24: accidit repentinum incommodum: tanta enim tempestas cooritur, ut, etc., Caes. B. C. 1, 48, 1: ab officio abduci incommodo, Cic. Lael. 2, 8; cf. ellipt.: nec id incommodo tuo (sc. feceris), id. Att. 12, 47, 1: quae res magnum nostris attulit incommodum, Caes. B. C. 3, 63, 5: quid iniquitas loci habeat incommodi, id. B. G. 7, 45, 9: si quid importetur nobis incommodi, Cic. Off. 2, 5, 18: ex eo concursu navium magnum esse incommodum acceptum, Caes. B. G. 5, 10 fin.; cf.: ut acceptum incommodum virtute sarciretur (shortly before: detrimentum acceptum), id. B. C. 3, 73, 4: reiciendi, deminuendi, devitandive incommodi causa, Cic. Inv. 2, 5, 18: incommodum inter eos (socios) commune est, loss (opp. lucrum), Gai. Inst. 3, 150.
    Rarely with gen. rei: commoveri incommodo valetudinis, Cic. Att. 7, 7, 3; cf. morbi, id. Mur. 23, 47.
    In plur.: multis incommodis difficultatibusque affectus, id. Div. in Caecil. 3, 8; id. N. D. 1, 9 fin.; id. Lael. 13, 48: tot incommodis conflictati, Caes. B. G. 5, 35, 5; id. B. C. 3, 10, 6.
    With gen.: corporum, i. e. diseases, Plin. 24, 17, 102, § 162: pulmonum, id. 28, 7, 21, § 75: vesicae, id. 27, 12, 101, § 126: ferre incommoda vitae, Juv. 13, 21.
  3. III. Adv.: incommŏdē, inconveniently, incommodiously, unfortunately, unseasonably: fores Hae sonitu suo moram mihi obiciunt incommode, Plaut. Trin. 5, 1, 8; Ter. Eun. 2, 3, 37: posse pro re nata te non incommode ad me in Albanum venire, Cic. Att. 7, 8, 2: accidit, Caes. B. G. 5, 33, 4: adversari, Liv. 4, 8, 6.
    Comp.: cum illo quidem actum optime est: mecum incommodius, Cic. Lael. 4, 15.
    Sup.: incommodissime navigare, Cic. Att. 5, 9, 1.

* incommōtē, adv. [2. in-commotus], immovably, unchangeably, firmly: permanere, Cod. Just. 1, 1, 7.

in-commūnĭcābĭlis, e, adj., incommunicable (late Lat.): nomen, Vulg. Sap. 14, 21.

incommūnĭcātus, a, um, adj. [incommunico], shared with: alteri, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 1, 13.

in-commūnis, e, adj., not common (post-class.): incommunes ceteris, Tert. Pall. 3 fin.; Gell. 12, 9, 1.

in-commūtābĭlis, e, adj., unchangeable, immutable (rare but class.): omnia verbi principia incommutabilia viderentur (opp. commutabilia), Varr. L. L. 9, § 99 Müll.: status rei publicae, * Cic. Rep. 2, 33, 57: bonum, Aug. Retract. 1, 9.
Adv.: in-commūtābĭlĭter, unchangeably, immutably, Aug. Ep. 3, 3; id. Trin. 7, 1.

incommūtābĭlĭtas, ātis, f. [incommutabilis], unchangeableness, immutability (late Lat.); with aeternitas, Aug. Conf. 12, 12.

incommūtābĭlĭter, adv., v. incommutabilis fin.

incommūtātus, a, um, adj. [2. incommuto], unchangeable (late Lat.), August. de Manich. 11.

in-compărābĭlis, e, adj., that cannot be equalled, incomparable (post-Aug.): sublimitas, Plin. 7, 25, 26, § 94: magister, Quint. 1, 2, 11; freq. in epitaphs: MARITO, CONIVGI, etc., Inscr. Grut. 486, 7; 432, 8.
Comp.: divinitatis gloria, Ambros. de Isaac et An. 8, 78; cf. in sup.: ALVMNO KARISSIMO ET INCOMPARABILISSIMO, Inscr. ap. Fabr. p. 147 no. 183.
Adv.: incompărābĭlĭter, incomparably, Aug. Civ. Dei, 21, 9; id. ap. Hier. Ep. 67, 7.

incompărātus, a, um, adj. [2. in-, 1. comparo], unequalled, incomparable, for incomparabilis, as an epithet of one deceased: CONIVGI INCOMPARATISSIMO, Inscr. ap. Fabr. p. 421, no. 386.

in-compassĭbĭlis, e, adj., that cannot suffer with another, share another’s sufferings (eccl. Lat.): Pater, Tert. ap. Prax. 29.

incompellābĭlis, e [2. in-, 2. compello], that cannot be named, not to be addressed by name (eccl. Lat.), Rufin. Invect. ap. Hier. 2, 29 fin.

in-compertus, a, um, adj., of which one has no information, unknown (not anteAug.): inter cetera vetustate incomperta hoc quoque in incerto positum, Liv. 4, 23, 3: ne quid incompertum deferret, id. 10, 40, 10; 9, 26, 15: origo atque natura ejus incomperta est mihi, Plin. 34, 13, 38, § 137: qualis sit ea incompertum habeo, I do not know, id. 12, 8, 16, § 32.

in-compĕtens, entis, adj., insufficient (late Lat.), Theod. Prisc. 2, 17.
Adv.: in-compĕtenter, insufficiently, Cod. Just. 1, 3, 19; Cassiod. Var. 5, 14.

incomplēbĭlis ἀπλήρωτος, Gloss. Philox.

in-complētus, a, um, adj., uncompleted, incomplete (late Lat.): consilia, Firm. Math. 5, 2.

incomplexus ἀπερίληπτος, Gloss. Philox.

incompos, ŏtis, adj. [2. in-compos], not having control over (late Lat.): incompotem mentis hominem, [App.] Polem. Physiog. p. 125.

incompŏsĭtē, adv., v. incompositus fin.

in-compŏsĭtus, a, um, adj.

  1. I. Not compounded, simple, Ambros. Hexaëm. 1, 7, 25; Boëth. Inst. Arith. 1, 17: trinitas incompositae naturae corrumpi non potest, Ambros. Ep. 81, 8.
  2. II. Not well put together, not properly arranged, out of order, disordered, disarranged, discomposed (perh. not ante-Aug.).
    1. A. Lit.: agmen, Liv. 5, 28, 7: hostes (opp. compositi), id. 44, 38 fin.: det motus incompositos, Verg. G. 1, 350.
    2. B. Transf., of style: incomposito dixi pede currere versus Lucili, disordered, irregular, Hor. S. 1, 10, 1: fortius quid incompositum potest esse, quam vinctum et bene collocatum, Quint. 9, 4, 6; cf. oratio, id. ib. 32: rudibus et incompositis similia, id. ib. 17: (Aeschylus) rudis in plerisque et incompositus, id. 10, 1, 66: moribus incompositus, id 4, 5, 10.
      Adv.: incompŏ-sĭtē, without order, disorderly: veniens, Liv. 25, 37, 11.
      Of speech: qui horride atque incomposite illud extulerunt, without order, Quint. 10, 2, 17.

incomprĕhensĭbĭlis, e, adj. [2. incomprehendo], that cannot be seized or held, that cannot be grasped (post-Aug.).

  1. I. Lit.: parvitas arenae, Col. 10 praef. § 4: alces incomprehensibili fuga pollet, that cannot be overtaken, Sol. 20.
    Neutr. as subst.: constare ex comprehensibili et incomprehensibili, Tert. Ap. 48.
  2. II. Trop.
    1. A. (The fig. is of a wrestler.) In disputando incomprehensibilis et lubricus, Plin. Ep. 1, 20, 6 Döring.
    2. B. Of the mind, incomprehensible, inconceivable: vitiosae consuetudinis immensum et incomprehensibile arbitrium est, i. e. illimitable, endless, Sen. Cons. ad Helv. 11, 1; cf., opus, id. Ep. 94, 14: cum igitur illa incerta (natura) incomprehensibilisque sit, incomprehensible, Cels. praef. med.: praecepta, Quint. 9, 1, 12.
      Adv.: in-comprĕhensĭbĭlĭter, incomprehensibly, Hier. Ep. 87; Ambros. in Luc. 2, 1: natus filius, Hilar. Trin. 3, 17; Lact. 3, 2, 6.

in-comprĕhensus, a, um, adj., not comprehended, incomprehensible (post-class.): manet virtus, Prud. Ap. 821. (In Cic. Ac. 2, 29, 95, the correct reading is non comprehensa.)

incomptē (incomtē), adv., v. incomptus fin.

in-comptus (incomt-), a, um, adj., unadorned, inelegant, artless, rude (rare but class.).

  1. I. Lit.: incomptis Curium capillis, Hor. C. 1, 12, 41; so Ov. M. 9, 789; cf. caput, Hor. Epod. 5, 16; and: nuda, nudis incompta capillis, Ov. M. 4, 261.
    In Comp.: incomptiore capillo, Suet. Aug. 69: ungues, unpared, untrimmed, Cic. Ac. Fragm. ap. Aug. contr. Acad. 3, 7, IV. 2, p. 471 Orell.: apparatus, Tac. G. 14.
  2. II. Trop., of speech: ut mulieres esse dicuntur nonnallae inornatae, quas id ipsum deceat: sic haec subtilis oratio, quasi incompta delectat, Cic. Or. 23, 78; cf. id. Att. 2, 1, 1: ars, id. de Or. 1, 55, 234: nuda sit et velut incompta oratio, Quint. 8, 6, 41; Liv. 4, 41, 1: coloni versibus incomptis ludunt, Verg. G. 2, 386: (versus), Hor. A. P. 446.
    Adv.: incomptē, roughly, inelegantly (post-class. and very rare): dolantur stipites, Amm. 31, 2: laudare, Stat. S. 5, 5, 34.