Lewis & Short

impraepărātus, a, um, adj. [2. inpraeparatus], unprepared, without preparation, Hier. Eph. 6, 11.

• ...
• impostor
• inpostor
• impostūra
• inpostūra
• impostus
• inpostus
• impōtābĭlis
• inpōtābĭlis
• impŏtens
• inpŏtens
• impŏtenter
• impŏtenter
• inpŏtenter
• impŏtentĭa
• inpŏtentĭa
• impraegno
• inpraegno
• impraemĕdĭtātus
• impraepărātus
• impraepĕdītē
• inpraepĕdītē
• impraepĕdīto
• impraepĕdītus
• inpraepĕdītus
• impraepedite
• impraepedito
• impraepūtĭātus
• inpraepūtĭātus
• impraescĭentĭa
• inpraescĭentĭa
• impraesentĭārum
• inpraesentĭārum
• impraestābĭlis
• inpraestābĭlis
• impraevārĭcābĭl…
• impransus
• inpransus
• imprĕcātĭo
• inprĕcātĭo
• ...