Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

impraegno (inpr-), ātum, 1, v. a. [in-praegno], to impregnate, make pregnant (late Lat.; perh. only in part. perf.): illa ab eo impregnata vidit in somnis per fauces introisse solem, etc., Myth. Vat. ap. Mai. Auct. Class. t. 3, p. 117.

impraemĕdĭtātus, a, um, adj. [2. in-praemeditor], unprepared: visio, Mart. Cap. 2, § 99.

impraepărātus, a, um, adj. [2. inpraeparatus], unprepared, without preparation, Hier. Eph. 6, 11.

impraepĕdītē (inpr-), and -to, advv., v. foll. art.

impraepĕdītus (inpr-), a, um, adj. [2. in-praepeditus], unhindered (late Lat.): cursu tendentes, Amm. 21, 5, 6.
Adv., without hinderance; in two forms.

  1. A. impraepedite abduxit, Amm. 27, 10, 2.
  2. B. impraepedito pergere, Amm. 26, 6, 11.

impraepūtĭātus (inpr-), a, um, adj. [2. in-praeputiatus], having the prepuce, uncircumcised (eccl. Lat.), Tert. Monog. 11, acc. to Cor. 1, 7, 18.

impraescĭentĭa (inpr-), ae, f. [2. in-praescientia], a not knowing beforehand, want of prescience (post-class.): futuri, Tert. adv. Marc. 2, 7.

impraesentĭārum (inpr-), adv. [contr. from in praesentia rerum], at present, for the present, under present circumstances, now (in the vulg. lang.; post-class. and not infrequent; syn.: pro temporibus, in praesentia, hodie): si quem socium impraesentiarum dixerit, * Cato, R. R. 144, 4: multa, quae impraesentiarum bona videntur, C. Fann. ap. Prisc. p. 960 P.: impraesentiarum hoc interdicere non alienum fuit, Auct. Her. 2, 11, 16 (al. in praesenti); *Tac. A. 4, 59; * Nep. Hann. 6: atque adeo hic sit impraesentiarum, App. de Deo Socr. p. 48, 6: idcirco supersedebo impraesentiarum in his rebus orationem occupare, id. ib. 49, 30: ut omitteret coepta impraesentiarum, quae tutius postea capesseret, id. ib. 52, 22: id geo cum alias tum etiam nunc impraesentiarum usu experior, id. Flor. p. 359, 30: cui Varrones vel Atacinus vel Terentius Plinii vel avunculus vel Secundus compositi impraesentiarum rusticabuntur, at the present time, Sid. Ep. 4, 3. Vid. Hand, Turs. III. p. 234 sq.

impraestābĭlis (inpr-), e, adj. [2. in-praestabilis], useless (late Lat.), Firm. Math. 8, 29 med.; Salv. Gub. Dei, 4, 11.

impraevārĭcābĭlis, e, adj. [2. inpraevarico], not to be transgressed, Ambros. de Fuga Saec. 3, 16.