Lewis & Short

impătĭens (inp-), entis, adj. [2. inpatiens].

  1. I. That cannot bear, will not endure or suffer, impatient of any thing (not ante-Aug.; cf. intolerans).
    1. A. Of living beings; usu. constr. with gen.; rarely with inf. or absol.
          1. (α) With gen.: viae, Ov. M. 6, 322; cf.: miles impatiens solis, pulveris, tempestatum, Tac. H. 2, 99: vulneris, Verg. A. 11, 639: morbi, Suet. Gramm. 3: morae, Sil. 8, 4; Suet. Calig. 51; cf.: aeger morā et spei impatiens, Tac. H. 2, 40: maeroris, Suet. Calig. 24: longioris sollicitudinis, id. Oth. 9: discidii, id. Dom. 9: veritatis, Curt. 3, 2, 17 et saep.: impatiens expersque viri, not enduring, avoiding, fleeing, Ov. M. 1, 479: viri, id. F. 6, 288: Nympharum, id. M. 4, 260: quasi ab impatientibus remediorum, Suet. Tib. 59: somni, Val. Fl. 1, 296: morarum, Amm. 28, 1, 9: superioris, Quint. 11, 1, 16.
            Poet.: irae, impatient in his wrath, i. e. ungovernably furious, Ov. M. 13, 3; cf.: Galli flagrantes ira, cujus impatiens gens est, Liv. 5, 38.
            Sup.: sues ex omnibus pecudibus impatientissimae famis sunt, Col. 7, 11, 3: Marius quietis impatientissimus, Vell. 2, 23, 1.
          2. (β) With inf.: cohibere furorem, Sil. 11, 98: nescire torum, Claud. Rapt. Pros. 1, 35.
          3. (γ) Absol.: nihil est impatientius imperitia, Macr. S. 7, 5 fin.: impatientissima sollicitudo, Gell. 12, 1, 22.
    2. B. Of things: corpus laborum impatiens, Ov. Tr. 5, 2, 4: cera impatiens caloris, id. A. A. 2, 60: aesculus umoris, Plin. 16, 40, 79, § 219: caulis vetustatis, id. 21, 16, 57, § 97: navis gubernaculi, Curt. 9, 4; 11: terra hominum, Luc. 7, 866; cf.: solum Cereris, id. 9, 857: mammae lactis, i. e. that cannot restrain their milk, Plin. 23, 2, 32, § 67.
      Sup.: pisum impatientissimum frigorum, Plin. 18, 12, 31, § 123.
  2. II. That does not feel or suffer, insensible, apathetic (post-Aug. and very rare), Lact. 5, 22, 5.
    Esp., philos. t. t., of the Stoics, free from sensibility, without feeling: Epicurus et hi, quibus summum bonum visum est animus impatiens, Sen. Ep. 9, 1.
    Hence, adv.: impătĭenter, impatiently, unwillingly (post-Aug.): amavi juvenem tam ardenter quam nunc impatienter requiro, Plin. Ep. 2, 7, 6: indoluit, Tac. A. 4, 17.
    Comp., Plin. Ep. 6, 1, 1; Just. 12, 15, 3.
    Sup., Plin. Ep. 9, 22, 2.