Lewis & Short

ĭmāgĭnor, ātus, 1, v. dep. a. [id.], to picture to one’s self, to fancy, imagine (postAug.): ipse etiam M. Tullius quaerit adhuc eum (eloquentem), et tantum imaginatur ac fingit, Quint. 12, 1, 21; 9, 2, 41; so, fercula triumphi, Plin. 9, 35, 58, § 118: pavorem eorum, Tac. A. 15, 69: nec solum quae facta sint aut fiant, sed etiam quae futura sint aut futura fuerint, imaginamur, Quint. 9, 2, 41; Plin. Ep. 2, 10, 7; 5, 5, 5; Tert. Spect. 30 fin.: Venerem per somnia, Plin. 20, 13, 51, § 143; so of dreams: Calpurnia uxor imaginata est, collabi fastigium domus, Suet. Caes. 81.