Lewis & Short

illinc, adv. [for illim-ce], from that place, thence.

  1. I. Lit.: jube illos illinc abscedere, Plaut. Most. 2, 2, 36: illinc venire, id. Men. 2, 3, 61: se illinc subducet, Ter. Eun. 4, 1, 14: illinc huc transferetur virgo, id. Ad. 4, 7, 13: illinc pallium mihi huc ferte, Plaut. Merc. 5, 2, 70: illinc equidem Gnaeum profectum puto, Cic. Att. 9, 14, 2: imperator utrimque hinc et illinc Jovi Vota suscipere, here and there, Plaut. Am. 1, 1, 74; cf.: et hinc et illinc, id. Most. 3, 1, 38.
  2. II. Transf., from that person or thing, from that quarter, from or on that side: habeo pro meis, nec manu adseruntur; neque illinc partem quisquam postulat, Plaut. Rud. 4, 3, 33: si illinc beneficium non sit, rectius putem quidvis domi perpeti, Cic. Att. 9, 7, 4: illinc omnes praestigiae; illinc omnes fallaciae: omnia denique ab his mimorum argumenta nata sunt, id. Rab. Post. 12, 35; so opp. hinc: illinc cornicines, hinc praecedentia longi agminis officia, on one side … on the other, Juv. 10, 44.