Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

īdōlēum or -īum, ii, n., = εἰδωλεῖον, an idol-temple, Tert. Cor. Mil. 10 med.; Hier. Ep. 22, 29: scanned īdŏlĭum, Prud. Apoth. 186; στεφ. 11, 52; Symm. 1, 612.

īdōlĭcus, a, um, adj., = εἰδωλικός, of or belonging to idols, idolatrous, idol-: res, Tert. Idol. 13: templum, Paul. Nol. Carm. 22, 61 (here scanned with o short).

īdōlīum, ii, v. idoleum.

īdōlŏlatres, ae, m., = εἰδωλολάτρης, an idol-worshipper, idolater, Tert. Idol. 1 sq.; 14; id. Apol. 24 al.

īdōlŏlatrīa, ae, f., = εἰδωλολατρεία, idol-worship, idolatry, Tert. Idol. 1 sq.; Hier. in Jesai. 57.

īdōlŏlā̆tris, ĭdis, f., = εἰδωλολατρίς, she who worships idols, an idolatress, Prud. Ham. 403 (MSS. idololatrix).

īdōlŏthytus, a, um, adj., = εἰδωλόθυτος, of or belonging to sacrifices to idols: sollemnia, Tert. Idol. 13: voluptates, id. Spect. 13.

īdōlum or -on, i, n., = εἴδωλον.

  1. I. an image, form, esp. a spectre, apparition, ghost: idola atque atomos vincere Epicuri volam, Lucil. ap. Non. 478, 29: mox apparebat idolon, senex macie et squalore confectus, etc., Plin. Ep. 7, 27, 5 (in Cic. Fin. 1, 6, 21; Fam. 15, 16, 1 and 2, written as Greek).
  2. II. In the Church fathers, an idol: idolorum cultor, Aug. in. Psa. 78, 3; id. Serm. 123, 3: venerator idolorum, id. Conf. 8, 2: deficere a cultu idolorum, Lact. Mort. Pers. 2, 6; Tert. Idol. 1 sq.; id. Spect. 13 et saep.
    Scanned īdŏlum, Prud. adv. Symm. 2, 48; Sedul. 5, 146 al.