Lewis & Short

1. ictus, a, um, Part., from ico.

2. ictus, ūs (gen. sing. icti, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 17), m. [ico], a blow, stroke, stab, thrust, bite, sting (freq. and class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: a bestiis ictus, morsus, impetus, Cic. Off. 2, 6, 19: pro ictu gladiatoris, id. Mil. 24, 65: neque ictu comminus neque conjectione telorum, id. Caecin. 15, 43: scutis uno ictu pilorum transfixis et colligatis, Caes. B. G. 1, 25: non caecis ictibus procul ex improviso vulnerabantur, Liv. 34, 14, 11: ictu scorpionis exanimato altero, Caes. B. G. 7, 25, 3: prope funeratus Arboris ictu, Hor. C. 3, 8, 8: ictus moenium cum terribili sonitu editi, Liv. 38, 5, 3: apri, Ov. M. 8, 362; Hor. C. 3, 22, 7: serpentum, Plin. 23, 1, 11, § 14: Lesbium servate pedem meique Pollicis ictum, a striking, playing on the lyre, Hor. C. 4, 6, 36: alae, the stroke of a wing, Plin. 10, 3, 3, § 9: pennarum, id. 6, 12, 13, § 32: Phaethon ictu fulminis deflagravit, a stroke of lightning, lightning, Cic. Off. 3, 25, 94: fulmineus, Hor. C. 3, 16, 11; Ov. M. 14, 618.
      Poet., of the beating rays of the sun: tum spissa ramis laurea fervidos Excludet ictus, Hor. C. 2, 15, 10: solis, Ov. M. 3, 183; 6, 49: Phoebei, id. ib. 5, 389 (al. ignes): Phoebi, Luc. 7, 214: longe Ejaculatur aquas atque ictibus aëra rumpit, with jets of water, Ov. M. 4, 124: saxaque cum saxis et habentem semina flammae Materiem jactant, ea concipit ictibus ignem, by their blows, i. e. collision, id. ib. 15, 348.
    2. B. In partic.
      1. 1. In prosody or in music, a beating time, a beat: et pedum et digitorum ictu intervalla signant, Quint. 9, 4, 51: modulantium pedum, Plin. 2, 95, 96, § 209: unde etiam trimetris accrescere jussit Nomen iambeis, cum senos redderet ictus Primus ad extremum similis sibi, Hor. A. P. 253.
      2. 2. A beat of the pulse: ictus creber aut languidus, Plin. 11, 37, 88, § 219.
      3. 3. In mal. part.: multorum, Juv. 6, 126.
  2. II. Trop., a stroke, blow, attack, shot, etc.: sublata erat de foro fides, non ictu aliquo novae calamitatis, sed suspicione, etc., Cic. Agr. 2, 3, 8: nec illum habet ictum, quo pellat animum, id. Fin. 2, 10, 32: sub ictu nostro positum, i. e. in our power, Sen. Ben. 2, 29; cf.: stare sub ictu Fortunae, Luc. 5, 729: tua innocentia sub ictu est, i. e. in imminent danger, Sen. Cons. ad Marc. 9 fin.; cf. the opposite: Deum extra ictum sua divinitas posuit, beyond shot, i. e. out of danger, id. Ben. 1, 7: eodem ictu temporis, i. e. moment, Gell. 14, 1, 27; cf.: singulis veluti ictibus bella transigere, by separate attacks, Tac. H. 2, 38: quae (legiones) si amnem Araxen ponte transgrederentur, sub ictum dabantur, would have come to close quarters, id. A. 13, 39 fin.; cf.: laetis ostentat ad Urbem Per campos superesse vim, Romamque sub ictu, near at hand, before the eyes, Sil. 4, 42.
    1. B. (Cf. icio, II. A.) Ictus foederis, the conclusion of a treaty, Luc. 5, 372; Val. Max. 2, 7, 1.