No entries found. Showing closest matches:
hortŭlānus, a, um, adj. [hortulus], of or belonging to a garden, garden- (postclass. for hortensis).
- I. Adj.: maritimusque secessus, Tert. Poen. 11: porcellus, i. e. stuffed with garden-herbs, Apic. 8, 7, § 384.
- II. Subst.: hortulanus, i, m., a gardener, Macr. S. 7, 3 med.; App. M. 4, p. 143; 9, p. 235 sq.; Inscr. Orell. 4200.
hortŭlus, i, m. dim. [hortus], a little garden.
- I. Lit., Cat. 61, 92; Juv. 3, 226; Plin. 35, 10, 36, § 105; as part of a vineyard, Col. 4, 18, 2.
In plur.: hortuli, garden-grounds, Cic. Off. 3, 14, 58; id. Fin. 5, 1, 2; id. Clu. 13, 37; Col. 4, 18, 2.
- B. Transf.: Cupidinis, i. e. pudenda muliebria, App. Ἀνεχ. 17.
- II. Trop.: cujus (Democriti) fontibus Epicurus hortulos suos irrigavit, Cic. N. D. 1, 43, 120.