Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

holcē, ēs, f., = ὁλκή, a drachma: holceque a drachma non re sed nomine differt, Fann. de Pond. 19.

holcus, i, m., = όλκός, a sort of grain, mouse-barley, Hordeum murinum, Linn.; Plin. 27, 10, 63, § 90.

hŏlĕrācĕus (ŏlĕr-), a, um, adj. [holus], resembling herbs, vegetable: frutex, Plin. 26, 8, 53, § 85.

hŏlĕrārĭum (ŏlĕr-), i, n. [holus], a vegetable-garden, kitchen-garden: olerarium, λαχανάριον, Gloss.

hŏlĕrātor (ŏlĕr-), ōris, m. [holero], one who cultivates vegetables, a market-gardener: holerator, λαχανοπώλης, Gloss. Philox.

hŏlĕro (ŏlĕro), āvi, ātum, 1, v. a. [holus], to plant with vegetables: hortulos, Matt. ap. Prisc. p. 722 P.: holeratus, holeribus consitus, Not. Tir. p. 168.

hŏlŏcaustum, i, n., = ὁλόκαυστον, a whole burnt-offering, holocaust, Prud. Apoth. 537; id. Psych. 784; Vulg. Exod. 40, 6; id. Lev. 4, 7 al.; cf. the foll. art.

hŏlŏcautōma, ătis, n., = ὁλοκαύτωμα, a whole burnt-offering, holocaust, Tert. adv. Jud. 5; id. adv. Marc. 5, 5 fin.; Vulg. Jer. 6, 20; id. Ev. Marc. 12, 33 al. (in some edd. falsely holocaustoma).

hŏlŏchrȳsus, i, f., = ὁλόχρυσος, a plant, otherwise unknown, Plin. 21, 8, 24, § 48; 21, 20, 85, § 148; App. Herb. 128.

hŏlŏcyron, i, n., = ὁλόκυρον, a plant, called also chamaepitys, ground-pine, App. Herb. 26.

hŏlŏgrăphus, a, um, adj., = ὁλόγραφος, entirely autograph (late Lat.): epistula, entirely written by one’s own hand, autograph, Hier. adv. Ruf. 3, 5: membrana, Sid. Ep. 9, 11 med.: testamentum, Isid. Orig. 5, 24.

hŏlŏporphyrus, a, um, adj., = ὁλοπόρφυρος, entirely purple: stola, Varr. ap. Non. 537, 30: vestis, Isid. Orig. 19, 22, 14.

hŏloschoenos, i, m., = ὁλόσχοινος, a sort of rush, Plin. 21, 18, 69, § 113.

hŏlŏsērĭcus, a, um, adj., = ὁλοσηρικός, all of silk: vestis, Lampr. Heliog. 20; Vop. Aur. 45; id. Tac. 10; Cod. Th. 15, 9, 1.
Collat. form, hŏlŏsērĭcātus, a, um, Aug. in Psa. 85, 3.

hŏlŏsĭdērus, a, um, adj., = ὁλοσίδηρος, all iron: spatula, Theod. Prisc. 1, 28.

hŏlosphȳrātus, a, um, adj., = ὁλοσφύρᾶτος (Doric for ὁλοσφύρητος, all hammered), beaten, solid: aes, Plin. 33, 4, 24, § 82.

hŏlostĕon, i, n., = ὁλόστεον, a whitish plantain, Plantago albicans, Linn.; Plin. 27, 10, 65, § 91.

hŏlŏthūrĭa, ōrum, n., = ὁλοθούρια, τά, a sort of water-polype, Holothuria priapus, Linn.; Plin. 9, 47, 71, § 154.

* hŏlŏvērus, a, um, adj. [vox hybr. from ὅλος-verus], quite real; entirely of purple: vestimenta, Cod. Th. 10, 21, 3.

hŏlus (better than ŏlus; archaic he-lus; cf.: helus et helusa antiqui dicebant, quod nunc holus et holera, Paul. ex Fest. p. 100 Müll. A form, holu, anciently helu, can be inferred from helvola, helvella, and olvatum; v. Müll. Paul. ex Fest. p. 203, b), ĕris (gen. plur. holerorum for holerum, Lucil. ap. Non. 490, 25; dat. plur. holeris for holeribus, Cato, R. R.), n. [Sanscr. haris, green; Gr. χλόη; cf.: helvus. helvola, Helvius; O. H. Germ. grucni; Germ. grün; Engl. green, etc.].

  1. I. Kitchen or garden herbs of any kind; vegetables, esp. cabbage, colewort, turnips, greens, Varr. R. R. 1, 16 fin.; Col. 2, 10, 22; Verg. G. 4, 130: pomum, holus, ficum, uvam, Afran. ap. Macr. S. 2, 16: donec Discoqueretur holus, Hor. S. 2, 1, 74: prandere, id. Ep. 1, 17, 13: silvestre, Plin. 22, 22, 38, § 80: marinum, sea-cale, id. 29, 4, 25, § 80: semper holus metimus, Calp. Ecl. 2, 74: Syria in hortis operosissima, venitque in proverbium Graecis, multa Syrorum holera, Plin. 20, 5, 16, § 33.
    Prov. for a coarse or humble meal, plain diet: melius est vocari ad olera cum caritate quam ad vitulum saginatum cum odio, Vulg. Prov. 16, 17: qui infirmus est olus manducet, ib. Rom. 14, 2.
  2. II. Holus atrum, also joined into one word, holusatrum (in gen. holeris atri and holusatri), n., a plant, called also Smyrnium holusatrum, Linn.; Col. 11, 3, 18; id. 12, 7, 1; Plin. 19, 8, 48, § 162; id. 19, 12, 62, § 187; called also: holus pullum, Col. 10, 123.

holusatrum, i, v. 1. holus, II.

hŏluscŭlum, i, n. dim. [holus], a small herb or vegetable, a little cabbage (class.), Cic. Att. 6, 1, 13; Hor. S. 2, 6, 64; Juv. 11, 79; Gell. 19, 7, 1.

ŏlĭtor (better hŏlĭtor), ōris, m. [holus], a kitchen-gardener, cabbage-gardener, Plaut. Trin. 2, 4, 7; Varr. L. L. 6, § 20 Müll.; Plaut. Mil. 2, 2, 38; Cic. Fam. 16, 18, 2; Col. 10, 229; 11, 1, 2; Hor. Ep. 1, 18, 36.

ŏlĭtōrĭus (or, better, hŏlĭtōrĭus), a, um, adj. [olitor], of or belonging to a kitchengardener or to vegetables: forum olitorium erat antiquum, macellum, ubi olerum copia, Varr. L. L. 5, § 146 Müll.; so, forum, the green-market, Liv. 21, 62: ostiola, Plin. 19, 8, 38, § 125: rotae, id. 19, 5, 23, § 64 Sillig N. cr.: horti, Dig. 50, 16, 198.