Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

hinnībĭlis, e, adj. [hinnio], that neighs, neighing (post-class.): quod hinnibile est, equus est, App. Dogm. Plat. 3, p. 30: exscreatus, Cael. Aur. Tard. 5, 10, 119.

hinnĭbundus, a, um, adj. [hinnio], constantly neighing: equi, Quadrig. ap. Non. 122, 14 (Lachm. ad Lucr. 2, p. 236 ex conj.; MSS. hinnibunde).

hinnĭenter, adv., v. hinnio fin.

hinnĭo, īre (perf. hinnisset, Val. Max. 7, 3, ext. 2), v. n., to neigh, whinny: ut si finias equum, genus est animal, species mortale, differentia irrationale (nam et homo mortale erat), proprium hinniens, Quint. 7, 3, 3; Lucr. 5, 1077; Quint. 1, 5 fin.: hinnientium dulcedines, i. e. of horses, Laev. ap. App. Mag. p. 294.
Poet., of the centaur Chiron, Sid. Carm. 14, 29.
Hence, * hinnĭenter, adv., with neighing: hinnibunde pro hinnienter, Non. 122, 13.

hinnītat χρεμετιζει, Gloss. Philox. [freq. v. hinnio].

hinnītus, ūs, m. [hinnio], a neighing: subito exaudivit hinnitum, Cic. Div. 1, 33, 73; Lucr. 5, 1073; Verg. G. 3, 94; Hor. C. 2, 16, 34.
In plur., Ov. M. 2, 154; 669; Suet. Ner. 46.