Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

gustābĭlis, e, adj. [gusto], appetizing, Ambros. de Noe, 15, 52.

gustātĭo, ōnis, f. [id.; a first tasting of food; hence], the first light dish of a Roman meal, an antepast, whet: jussi discubuimus, et gustatione mirifica initiati vino etiam Falerno inundamur, Petr. 21, 6; 31, 8.

gustātor, oris, m. [id.; a first tasting of food; hence], the taster: digitus, i. e. the forefinger, used in tasting (= δάκτυλος λιχανός), Hier. in. Isa. 11, 40, 12.

gustātōrĭum, ii, n. [id.; a first tasting of food; hence], the vessels containing an antepast, an antepast, collation, whet (v. gustatio), Plin. Ep. 5, 6, 37; Petr. 34; Mart. 14, 88 in lemm.

gustātus, ūs [id.; a tasting of food; hence].

  1. I. The taste, as one of the five senses: gustatus, qui sentire eorum, quibus vescimur, genera debet, Cic. N. D. 2, 56, 141; id. de Or. 3, 25, 99: existimaverim omnibus (animalibus) sensum et gustatus esse, Plin. 10, 71, 91, § 196.
  2. II. The taste, flavor of any thing.
    1. A. Lit.: varietas pomorum eorumque jucundus non gustatus solum, sed odoratus etiam et aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158: (uva) primo est peracerba gustatu, id. de Sen. 15, 53.
    2. B. Trop.: libidinosi verae laudis gustatum non habent, Cic. Phil. 2, 45, 115.

gusto, āvi, ātum, 1, v. a. [gustus], to taste, to take a little of any thing (freq. and class.; cf.: libo, manduco, edo, etc.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: cum biduum ita jejunus fuissem, ut ne aquam quidem gustarem, Cic. Fam. 7, 26, 1: leporem et gallinam et anserem gustare fas non putant, Caes. B. G. 5, 11: gustatus sanguis, Plin. 8, 16, 19, § 52: celerius panis mandendus quam vinum gustandum, Cels. 4, 3: gustare de potione, Suet. Tit. 2: herba subsalsa gustanti, Plin. 21, 29, 103, § 175: alypon acre gustatu ac lentum, id. 27, 4, 7, § 22: aliquid de sanguine, Juv. 15, 92; 14, 85.
      Prov.: primis, ut dicitur, labris gustare physiologiam, i. e. to have a superficial knowledge of, Cic. N. D. 1, 8, 20.
    2. B. In partic., to take a slight meal, to take a luncheon or whet; to eat a little: Cretes, quorum nemo gustavit umquam cubans, Cic. Mur. 35, 74: post solem plerumque frigida lavabatur, deinde gustabat, dormiebatque minimum, Plin. Ep. 3, 5, 11; Aug. ap. Suet. Aug. 76.
  2. II. Trop., to taste, partake of, enjoy: gustaras civilem sanguinem vel potius exsorbueras, Cic. Phil. 2, 29, 71: gustare partem ullam liquidae voluptatis, id. Fin. 1, 18, 58: quod si ipsi haec neque attingere neque sensu nostro gustare possemus, tamen, etc., id. Arch. 8, 17: praecepta, id. de Or. 1, 32, 145: summatim rerum causas et genera ipsa, id. ib. 2, 36, 123: Metrodorum illum, i. e. heard, attended for a while, id. ib. 3, 20, 75: partem aliquam rei publicae, id. Fam. 12, 23, 3: sermonem alicujus, i. e. listen to, overhear, Plaut. Most. 5, 1, 15: amorem vitae, Lucr. 5, 179: lucellum, Hor. S. 2, 5, 82.

gustŭlum, i, n. dim. [gustus].

  1. I. A small dish of food, a whet, relish, App. M. 9, p. 232.
  2. II. Transf., a kiss: dulcem et amarum gustulum carpis, App. M. 2, p. 119.

* gustum, i, n., v. gustus, I. 2. a.

gustus, ūs, m. [kindred with Sanscr. ǵush, to be fond of; Gr. γεύω, γεύομαι, γεῦσις, taste], a tasting of food, a partaking slightly or eating a little of any thing (mostly post-Aug.; not in Cic.; cf.: gustatus, sapor).

  1. I. Lit.
      1. 1. In gen.: minister inferre epulas et explorare gustu solitus, Tac. A. 12, 66: explorare aliquid gustu, Col. 1, 8, 18; 2, 2, 20; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114: gustu libata potio, Tac. A. 13, 16: cum ille ad primum gustum concidisset, Suet. Ner. 33: sine crebro salis gustu, Plin. 31, 6, 32, § 61.
      2. 2. In partic.
        1. a. A light dish at the beginning of a Roman meal, an antepast, whet, relish, = gustatio, Mart. 11, 31, 4; 11, 52, 12: gustus elementa per omnia quaerunt, Juv. 11, 14.
          Also in a neutr. form: gustum versatile sic facies, Apic. 4, 5, § 181 sqq.
        2. b. A draught of water: profer ex illa amphora gustum, Petr. 77 fin.
    1. B. Transf., taste, flavor, = sapor (post-Aug.): attrahatur spiritu is sucus, donec in ore gustus ejus sentiatur, Cels. 6, 8, 6; Col. 3, 2, 24; Plin. 14, 1, 3, § 12; 26, 8, 50, § 82; 27, 12, 96, § 121 sq.
  2. II. Trop. (post-Aug.).
    1. A. (Acc. to I. 2. a.) A foretaste, specimen: ad hunc gustum totum librum repromitto, Plin. Ep. 4, 27, 5: expetens versificationis nostrae gustum, Col. 11, 1, 2: gustum tibi dare volui, Sen. Ep. 114, 18.
    2. B. (Acc. to I. B.) Taste: urbanitas significat sermonem praeferentem in verbis et sono et usu proprium quendam gustum urbis, Quint. 6, 3, 17.