Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

gestĭcŭlārĭus, ii, m. [gesticulus], a pantomime, Amm. 24, 4, and gestĭcŭ-lāria, ae, f., a female pantomime, Gell. 1, 5 fin.

gestĭcŭlātio, ōnis, f. [gesticulor], pantomimic motion, gesticulation (postAug.; syn. gestus): nec sine molli quadam digitorum gesticulatione, Suet. Tib. 68: inaffectata, App. M. 10, p. 254, 18: pronunciatio gesticulationibus molesta, Quint. 11, 3, 183.

gestĭcŭlātor, ōris, m. [gesticulor], a posturemaker, pantomime: corporis, Col. 1 praef. § 3: Atellanus, Tert. Spect. 17.

gestĭcŭlor, ātus, 1, v. dep. n. and a. [gesticulus], to make mimic or pantomimic gestures, to gesticulate (perhaps not anteAug.; cf.: gestum agere, Cic. de Or. 2, 57, 233): scissor ad symphoniam gesticulatus laceravit obsonium, Petr. 36: gesticulandi saltandique studium, Suet. Dom. 8; Front. Orat. 1: jocularia carmina lasciveque modulata, quae vulgo notuerunt, etiam gesticulatus est, he represented in pantomime, Suet. Ner. 42.
Part. in pass. signif.: gesticulati motus, pantomimic movements, Sol. 27 fin.

gestĭcŭlus, i, m. dim. [2. gestus], a mimic gesture, gesticulation (post-class.): digitorum, Tert. Apol. 19.

1. gestĭo, ōnis, f. [gero].

  1. I. A managing, doing, performing (perh. only in the foll. passages; syn.: actio, administratio): in gestione autem negotii, etc., Cic. Inv. 1, 26, 38; cf. id. ib. 2, 12, 39.
  2. II. A behaving, acting in any manner, Dig. 11, 7, 14, § 8.

2. gestĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4 (archaic imperf. gestibat, Gell. 15, 2, 1: gestibant, Plaut. As. 2, 2, 49), v. n. [2. gestus, I.], to use passionate gestures, to throw one’s self about (espec. for joy), to be transported, to exult, to be joyful, cheerful (cf.: exsilio, exsulto): gestit, qui subitā felicitate exhilaratus nimio corporis motu praeter consuetudinem exsultat, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.; cf. Serv. Verg. G. 1, 387 (freq. and class.).

  1. I. Lit.; constr. with abl. or absol.
          1. (α) With abl.: quorum alter laetitiā gestiat, alter dolore crucietur, Cic. Fin. 2, 4, 14; cf.: voluptate nimiā gestire, id. Off. 1, 29, 102: inani laetitia exsultans et temere gestiens, id. Tusc. 5, 6, 16: Veliterni coloni gestientes otio, Liv. 6, 36, 1: cur non gestiret taurus equae contrectatione, equus vaccae, Cic. N. D. 1, 27, 77; Col. 8, 15, 4: secundis rebus, Liv. 45, 19, 7.
          2. (β) Absol.: quid est, quod sic gestis? Ter. Eun. 3, 5, 10; cf. ib. 7: hac (eloquentiā) deducimus perterritos a timore, hac gestientes comprimimus, Cic. N. D. 2, 59, 148: tum gestit aper, cum sese Martia tigris Abstulit, Val. Fl. 3, 634: cum laetitia, ut adepta jam aliquid concupitum, efferatur et gestiat, Cic. Tusc. 4, 6, 12; cf. id. ib. § 13.
    1. * B. Trop., in speaking, to enlarge at will, to digress: quapropter historiae nonnumquam ubertas in aliqua exercendi stili parte ponenda, et dialogorum libertate gestiendum, Quint. 10, 5, 15.
  2. II. Transf., to desire eagerly or passionately, to long for; constr. usually with inf., rarely with abl. or absol.
          1. (α) With inf.: roga, obsecro hercle, gestio promittere, Plaut. Ps. 1, 1, 114; 4, 6, 11: machaera, quae gestit stragem facere, id. Mil. 1, 1, 8: moecho abdomen adimere, id. ib. 5, 1, 5: gestio scire ista omnia, Cic. Att. 4, 11, 1: Antonius senatum delere gestit, id. Phil. 6, 14: nihil erat, quod Zeno mutare gestiret, id. Fin. 4, 4, 8: transfuga divitum Partes linquere gestio, Hor. C. 3, 16, 24: fuge, quo descendere gestis, id. Ep. 1, 20, 5: quod gestiat animus aliquid agere in re publica, Cic. Att. 2, 7, 4.
            With pass. inf.: equidem illam moveri gestio, Plaut. As. 4, 1, 43: ipsum gestio dari mihi in conspectum, Ter. Phorm. 2, 1, 30; Plin. Pan. 39, 2; Gell. 16, 13, 4.
          2. (β) With abl.: (cygnos) nunc currere in undas, Et studio incassum videas gestire lavandi, Verg. G. 1, 387.
          3. (γ) Absol.: gestiunt pugni mihi. my fists itch to be at you, Plaut. Am. 1, 1, 167: dudum scapulae gestibant mihi, i. e. were longing for the whip, id. As. 2, 2, 49: inridere ne videare et gestire admodum, id. Most. 3, 2, 126.

gestĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [gesto], to carry often or much, to be wont to carry or bear (ante- and post-class.): mea haec (crepundia) herilis gestitavit filia, Plaut. Cist. 4, 2, 83 sq.: istum anulum (pater), id. Curc. 5, 2, 4: machaeram feriatam, id. Mil. 1, 1, 7; id. Poen. 1, 2, 186: qui pectus purum et firmum gestitat, Enn. ap. Gell. 7, 17, 10 (Trag. v. 340 Vahl.): poma, Sol. 45.