Lewis & Short

gestĭcŭlor, ātus, 1, v. dep. n. and a. [gesticulus], to make mimic or pantomimic gestures, to gesticulate (perhaps not anteAug.; cf.: gestum agere, Cic. de Or. 2, 57, 233): scissor ad symphoniam gesticulatus laceravit obsonium, Petr. 36: gesticulandi saltandique studium, Suet. Dom. 8; Front. Orat. 1: jocularia carmina lasciveque modulata, quae vulgo notuerunt, etiam gesticulatus est, he represented in pantomime, Suet. Ner. 42.
Part. in pass. signif.: gesticulati motus, pantomimic movements, Sol. 27 fin.