Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

†† gaesum, less correctly gēsum, i, n. [Celtic], a long, heavy javelin of the Gauls; Gr. γαισός or γαῖσον (syn.: dolo, sarissa, sparus, lancea), Caes. B. G. 3, 4, 1; Liv. 8, 8, 5; 9, 36, 6; 26, 6, 5; Varr. ap. Non. 555, 13; Verg. A. 8, 662; Sen. Hipp. 111; cf.: gaesum grave jaculum, Paul. ex Fest. p. 99 Müll. N. cr.
In poets the weapon of the Africans, Sil. 2, 444; of the Greeks, Stat. Th. 4, 64.

geseorētae, ārum, f., a sort of boat, Gell. 10, 25, 5 dub.

Gessius, ii, m., a Roman family name, Tac. H. 5, 10.

gesta, ōrum, n. [gero, II. B. 3.], deeds, acts (rare for res gestae): obscuriora sunt ejus gesta, Nep. Timoth. 4, 6; id. Hann. 13, 3; Sisenn. ap. Gell. 12, 15, 2; Liv. 8, 40, 5: fide gestorum comprobatā, Vet. Cuj. Jurec. Consult. 9, 6 Huschke; David, Vulg. 1 Par. 29, 29; 1 Macc. 13, 42.

gestābĭlis, e, adj. [gesto], portable (late Lat.), Cassiod. Varr. 1, 45; Ambros. de Noë et Arca, 15, 52 fin.

gestāmen, inis, n. [gesto].

  1. I. That which is borne or worn, a burden, load; ornaments, accoutrements, arms, etc. (poet. and in post-Aug. prose): clipeus, magni gestamen Abantis, Verg. A. 3, 286; so of a shield, Sil. 5, 349: hoc Priami gestamen erat, Verg. A. 7, 246: haruspices religiosum id gestamen (sc. margaritas) amoliendis periculis arbitrantur, Plin. 32, 2, 11, § 23; cf. id. 37, 8, 33, § 111: speculum, gestamen Othonis, Juv. 2, 99: (asini), a burden, load, App. M. 7, p. 197: gestaminis lapsi tinnitus, Amm. 16, 5, 4.
    Plur.: cognovi clipeum laevae gestamina nostrae, Ov. M. 15, 163; cf.: ista decent humeros gestamina nostros, id. ib. 1, 457; 13, 116: sua virgo Deae gestamina reddit, i. e. a necklace, Val. Fl. 6, 671; App. M. 11, p. 258; 3, p. 141.
  2. II. That with or in which any thing is carried.
    1. A. A litter, sedan: quotiens per urbes incederet, lecticae gestamine fastuque erga patrias epulas, Tac. A. 2, 2; cf.: Agrippina gestamine sellae Baias pervecta, a sedan-chair, id. ib. 14, 4; so, sellae, id. ib. 15, 57 (for which: gestatoria sella, Suet. Ner. 26; id. Vit. 16).
    2. B. A carriage, vehicle: in eodem gestamine sedem poscit, id. ib. 11, 33.
    3. C. Any means of conveyance: comes celsi vehitur gestamine conti, Val. Fl. 6, 71: lento gestamine vilis aselli, Sedul. 4, 297.

gestātĭo, ōnis, f. [gesto].

  1. I. Act., a bearing, carrying: infantium gestationes, Lact. 3, 22 fin.
  2. II. Pass. (not ante-Aug.), a being carried or conveyed about (in a litter, carriage, boat, etc.), a riding, driving or sailing for pleasure.
    1. A. Lit.: gestatio quoque longis et jam inclinatis morbis aptissima est, etc. … Genera autem gestationis plura sunt. Lenissima est navi vel in portu vel in flumine, vehementior vel in alto navivel lectica, etiamnum acrior vehiculo, Cels. 2, 15; Sen. Ep. 55: solitus etiam in gestatione ludere (aleam), Suet. Claud. 33; id. Vesp. 21.
    2. B. Transf., a place where one is carried to take the air, a promenade, etc.: gestatio in modum circi, Plin. Ep. 5, 6, 17; 2, 17, 13; Inscr. Orell. 4336; Inscr. Grut. 201, 8.

gestātor, ōris, m. [gesto] (post-Aug.).

  1. I. A bearer, carrier. delphinus gestator collusorque puerorum, Plin. Ep. 9, 33, 8.
  2. II. One who rides out to take the air, Mart. 4, 64, 19.

gestātōrĭus, a, um, adj. [gesto], that serves for carrying: sella, a sedan-chair, Suet. Ner. 26; id. Vit. 16; Vulg. 2 Macc. 3, 27 (for which: gestamen sellae, Tac. A. 14, 4; 15, 57).

* gestātrix, īcis, f. [gesto], she that bears or carries, Val. Fl. 4, 605.

* gestātus, ūs, m. [gesto], a bearing, carrying: adeo teneris cerasis, ut gestatum non tolerent, Plin. 15, 25, 30, § 103.

gestĭcŭlārĭus, ii, m. [gesticulus], a pantomime, Amm. 24, 4, and gestĭcŭ-lāria, ae, f., a female pantomime, Gell. 1, 5 fin.

gestĭcŭlātio, ōnis, f. [gesticulor], pantomimic motion, gesticulation (postAug.; syn. gestus): nec sine molli quadam digitorum gesticulatione, Suet. Tib. 68: inaffectata, App. M. 10, p. 254, 18: pronunciatio gesticulationibus molesta, Quint. 11, 3, 183.

gestĭcŭlātor, ōris, m. [gesticulor], a posturemaker, pantomime: corporis, Col. 1 praef. § 3: Atellanus, Tert. Spect. 17.

gestĭcŭlor, ātus, 1, v. dep. n. and a. [gesticulus], to make mimic or pantomimic gestures, to gesticulate (perhaps not anteAug.; cf.: gestum agere, Cic. de Or. 2, 57, 233): scissor ad symphoniam gesticulatus laceravit obsonium, Petr. 36: gesticulandi saltandique studium, Suet. Dom. 8; Front. Orat. 1: jocularia carmina lasciveque modulata, quae vulgo notuerunt, etiam gesticulatus est, he represented in pantomime, Suet. Ner. 42.
Part. in pass. signif.: gesticulati motus, pantomimic movements, Sol. 27 fin.

gestĭcŭlus, i, m. dim. [2. gestus], a mimic gesture, gesticulation (post-class.): digitorum, Tert. Apol. 19.

1. gestĭo, ōnis, f. [gero].

  1. I. A managing, doing, performing (perh. only in the foll. passages; syn.: actio, administratio): in gestione autem negotii, etc., Cic. Inv. 1, 26, 38; cf. id. ib. 2, 12, 39.
  2. II. A behaving, acting in any manner, Dig. 11, 7, 14, § 8.

2. gestĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4 (archaic imperf. gestibat, Gell. 15, 2, 1: gestibant, Plaut. As. 2, 2, 49), v. n. [2. gestus, I.], to use passionate gestures, to throw one’s self about (espec. for joy), to be transported, to exult, to be joyful, cheerful (cf.: exsilio, exsulto): gestit, qui subitā felicitate exhilaratus nimio corporis motu praeter consuetudinem exsultat, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.; cf. Serv. Verg. G. 1, 387 (freq. and class.).

  1. I. Lit.; constr. with abl. or absol.
          1. (α) With abl.: quorum alter laetitiā gestiat, alter dolore crucietur, Cic. Fin. 2, 4, 14; cf.: voluptate nimiā gestire, id. Off. 1, 29, 102: inani laetitia exsultans et temere gestiens, id. Tusc. 5, 6, 16: Veliterni coloni gestientes otio, Liv. 6, 36, 1: cur non gestiret taurus equae contrectatione, equus vaccae, Cic. N. D. 1, 27, 77; Col. 8, 15, 4: secundis rebus, Liv. 45, 19, 7.
          2. (β) Absol.: quid est, quod sic gestis? Ter. Eun. 3, 5, 10; cf. ib. 7: hac (eloquentiā) deducimus perterritos a timore, hac gestientes comprimimus, Cic. N. D. 2, 59, 148: tum gestit aper, cum sese Martia tigris Abstulit, Val. Fl. 3, 634: cum laetitia, ut adepta jam aliquid concupitum, efferatur et gestiat, Cic. Tusc. 4, 6, 12; cf. id. ib. § 13.
    1. * B. Trop., in speaking, to enlarge at will, to digress: quapropter historiae nonnumquam ubertas in aliqua exercendi stili parte ponenda, et dialogorum libertate gestiendum, Quint. 10, 5, 15.
  2. II. Transf., to desire eagerly or passionately, to long for; constr. usually with inf., rarely with abl. or absol.
          1. (α) With inf.: roga, obsecro hercle, gestio promittere, Plaut. Ps. 1, 1, 114; 4, 6, 11: machaera, quae gestit stragem facere, id. Mil. 1, 1, 8: moecho abdomen adimere, id. ib. 5, 1, 5: gestio scire ista omnia, Cic. Att. 4, 11, 1: Antonius senatum delere gestit, id. Phil. 6, 14: nihil erat, quod Zeno mutare gestiret, id. Fin. 4, 4, 8: transfuga divitum Partes linquere gestio, Hor. C. 3, 16, 24: fuge, quo descendere gestis, id. Ep. 1, 20, 5: quod gestiat animus aliquid agere in re publica, Cic. Att. 2, 7, 4.
            With pass. inf.: equidem illam moveri gestio, Plaut. As. 4, 1, 43: ipsum gestio dari mihi in conspectum, Ter. Phorm. 2, 1, 30; Plin. Pan. 39, 2; Gell. 16, 13, 4.
          2. (β) With abl.: (cygnos) nunc currere in undas, Et studio incassum videas gestire lavandi, Verg. G. 1, 387.
          3. (γ) Absol.: gestiunt pugni mihi. my fists itch to be at you, Plaut. Am. 1, 1, 167: dudum scapulae gestibant mihi, i. e. were longing for the whip, id. As. 2, 2, 49: inridere ne videare et gestire admodum, id. Most. 3, 2, 126.

gestĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [gesto], to carry often or much, to be wont to carry or bear (ante- and post-class.): mea haec (crepundia) herilis gestitavit filia, Plaut. Cist. 4, 2, 83 sq.: istum anulum (pater), id. Curc. 5, 2, 4: machaeram feriatam, id. Mil. 1, 1, 7; id. Poen. 1, 2, 186: qui pectus purum et firmum gestitat, Enn. ap. Gell. 7, 17, 10 (Trag. v. 340 Vahl.): poma, Sol. 45.

gesto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [gero].

  1. I. Act., to bear, to carry, to have; to wear, wield (mostly poet. and in postAug. prose; for fero, porto, gero, habeo).
    1. A. Lit.: quae olim parva gestavit crepundia, Plaut. Rud. 4, 4, 36: quae nisi fecissem, frustra Telamone creatus Gestasset laeva taurorum tergora septem (i. e. scutum), Ov. M. 13, 347: clavos trabales et cuneos manu ahena (Necessitas), Hor. C. 1, 35, 19: gemmam digito, Plin. 2, 63, 63, § 158: coronam lauream capite, Suet. Tib. 69; cf. Ov. M. 2, 366: ferrum et scopulos gestare in corde, id. ib. 7, 33: non obtunsa adeo gestamus pectora, Verg. A. 1, 567; cf.: neque jam livida gestat armis Brachia, Hor. C. 1, 8, 10: mercem sine fucis, id. S. 1, 2, 83: quem ego puerum tantillum in manibus gestavi meis, Ter. Ad. 4, 2, 24: post cervicibus fractis caput abscidit, idque affixum gestari jussit in pilo, * Cic. Phil. 11, 2, 5; cf. Vell. 2, 27, 3: agnam lecticā, Hor. S. 2, 3, 214: dorso, sicut jumenta, onera gestare, Curt. 4, 2; cf.: arma umeris, Liv. 27, 48, 16: in umeris, Vulg. Isa. 46, 7: suum in pectore testem, Juv. 13, 198: cur in hoc digito gestaretur annulus, Macr. Sat. 7, 13, 11: lorum in collo pro bullae decore, id. ib. 1, 6, 13.
      Absol.: (elephantos) decem annis gestare in utero vulgus existimat, to go with young, Plin. 8, 10, 10, § 28: ex urbe atque Italia irritamenta gulae gestabantur, Tac. H. 2, 62; cf. Sen. Q. N. 5 fin.
      1. 2. In partic., gestari, to be carried about (in a litter, carriage, boat, etc.), to take the air, to ride, drive, sail, etc., for pleasure: nunc exerceamur, nunc gestemur, nunc prandeamus, Sen. Ep. 122 med.; cf. Mart. 12, 17, 3: gestatus bijugis Regulus esset equis, id. 1, 13, 8: porticus in qua gestetur dominus, Juv. 7, 179: equus gestandi gratia commodatum, for the sake of a ride, Gai. Inst. 3, 196; cf. in the foll. II.
    2. B. Trop.: hicine non gestandus in sinu est? i. e. to be dearly loved, Ter. Ad. 4, 5, 75: tu quidem Meum animum gestas: scis, quid acturus siem, know my wish, Plaut. Merc. 3, 3, 11; cf.: rex te ergo in oculisgestare, Ter. Eun. 3, 1, 11.
      1. 2. In partic., to carry about, to report, blab, tell: homines qui gestant quique auscultant crimina, Plaut. Ps. 1, 5, 12: pessimum genus hominum videbatur, qui verba gestarent: sunt qui vitia gestant, Sen. Ep. 123.
  2. II. Neutr., like veho, in the signif. of I. A. 2., to be carried out, to ride, drive, sail, etc., to take the air (very rare): simul gestanti, conspecto delatore ejus, Vis, inquit, etc., Suet. Dom. 11: ne ad gestandum quidem umquam aliter iter ingressus, quam ut, etc., id. Galb. 8.

gestor, ōris, m. [gero].

  1. * I. A tale-bearer, tattler: homines qui gestant quique auscultant crimina, Si meo arbitratu liceat, omnes pendeant, Gestores linguis, auditores auribus, Plaut. Ps. 1, 5, 12.
  2. * II. A manager, performer: negotiorum, Dig. 49, 1, 24.

gestŭōsus, a, um, adj. [2. gestus, I.], full of gestures, full of action (post-class.): manus argutae admodum et gestuosae, Gell. 1, 5, 2: puelli incessu, App. M. 10, p. 253; cf. gressus, id. ib. 11, p. 262, 18.

1. gestus, a, um, Part., from gero.

2. gestus, ūs, m. [gero].

  1. I. Lit. (the bearing, i. e. motion of the body, or of a part of the body, esp. of the hand or arm), carriage, posture, attitude, motion, gesture (class.; cf. actus).
    1. A. In gen.: gestum imitari, Lucr. 4, 343; cf. ib. 367: a forma removeatur omnis viro non dignus ornatus, et huic simile vitium in gestu motuque caveatur, Cic. Off. 1, 36, 130: nunc gestus mihi vultusque est capiundus novus, Ter. Phorm. 5, 6, 50: hoc quidem Zeno gestu conficiebat, Cic. Ac. 2, 47, 145: gratificatur mihi gestu accusator, id. Balb. 6, 14: gestum manus Ceycis habebat, Ov. M. 11, 673: ab avium gestu gestuque, motion, Suet. Aug. 7: quo gestu gallina secetur, Juv. 5, 124.
      Plur.: nec flecti cervix nec brachia reddere gestus, Nec pes ire potest, Ov. M. 6, 308.
    2. B. In partic., a gesture, gesticulation of actors or orators according to the rules of art: numquam agit hunc versum Roscius eo gestu, quo potest, sed abjicit prorsus, Cic. de Or. 3, 26, 102; cf. id. Quint. 24, 77: gestus histrionis, id. Att. 6, 1, 8: convenit igitur in gestu nec venustatem conspiciendam nec turpitudinem esse, ne aut histriones aut operarii videamur esse, Auct. Her. 3, 15, 26; cf.: vox et gestus subito sumi et aliunde arripi non potest, Cic. de Or. 1, 59, 252: omnis actio in duas partes divisa, vocem gestumque, Quint. 11, 3, 14; id. 2, 59, 242: tardiore et consideratiore gestu uti, Auct. Her. 3, 15, 27: jactantior, Cael. ap. Quint. 11, 1, 51: acer atque instans, Quint. 11, 3, 92: certus sed paulo productior, id. ib.: comicus magis quam oratorius, id. ib. 125 et saep.
      Plur.: histrionum nonnulli gestus ineptiis non vacant, Cic. Off. 1, 36, 130: alterni, Quint. 6, 3, 65: breves, id. 11, 3, 100: quae (concinnitas) verborum collocationem illuminat his luminibus, quae Graeci quasi aliquos gestus orationis σχήματα appellant, Cic. Or. 25, 83; Quint. 9, 1, 13; and without quasi, Gell. 11, 13, 10: Urbicus risum movet gestibus Autonoes, Juv. 6, 72.
  2. II. (Acc. to gero, II. B. 3.) A management, administration (post-class.), Dig. 26, 10, 3, § 9; ib. 7, 23; ib. 5, § 2.

gēsum, i, v. gaesum.