Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

gĕner, ĕri (archaic dat. plur. generibus, Att. ap. Non. 487, 29), m. [root GEN, v. gigno], a daughter’s husband, a son-in-law.

  1. I. Lit.: cum soceris generi non lavantur, Cic. Off. 1, 35, 129; cf.: mei viri gener, Plaut. Cist. 4, 2, 87: generum nostrum ire cum adfini suo, id. Trin. 3, 1, 21: et gener et affines placent, Ter. Heaut. 5, 1, 63; cf. id. ib. 4, 8, 25; id. And. 3, 3, 39; id. Hec. 4, 1, 22: C. Fannium et Quintum Scaevolam, generos Laelii, Cic. Rep. 1, 12; id. Lael. 1, 3; 8, 26; id. Att. 4, 2, 4; Caes. B. G. 5, 56, 3; Quint. 6 praef. § 13; Hor. C. 2, 4, 13; Ov. F. 3, 202; Vulg. 1 Reg. 18, 18 et saep.
    Also, a daughter’s bridegroom, Hor. Epod. 6, 13; Verg. A. 2, 344; cf.: generi et nurus appellatione sponsus quoque et sponsa continetur, Dig. 38, 10, 6.
  2. II. Transf.
    1. A. The husband of a granddaughter or greatgranddaughter, for progener, qui conlegam et generum adsciverat Sejanum, Tac. A. 5, 6; 6, 8; cf.: generi appellatione et neptis et proneptis tam ex filio quam ex filia editarum, ceterarumque maritos contineri manifestum est, Dig. 50, 16, 136.
    2. B. A sister’s husband, brother-in-law, Just. 18, 4; Nep. Paus. 1.
    3. C. Comically, of a daughter’s paramour: Villius in Fausta Sullae gener, etc., Hor. S. 1, 2, 64.

gĕnĕrābĭlis, e, adj. [genero] (postAug.).

  1. I. Act., that has the power of generating, generative, creative: hic est ille generabilis rerum naturae spiritus, Plin. 2, 45, 45, § 116.
  2. II. Pass., that may be generated or produced: opus generabile, Manil. 1, 143.

gĕnĕrālis, e, adj. [genus].

  1. I. Of or belonging to a kind or species, generic (very rare): variae volucres ut in ordine cunctae Ostendant maculas generales corpore inesse, etc., of their species, Lucr. 1, 590: cum qualis sit res, quaeritur, quia et de vi et de genere negotii controversia est, constitutio generalis vocatur, Cic. Inv. 1, 8, 10.
  2. II. Of or relating to all, general (opp. singuli and specialis; cf. universalis; freq. only since the Aug. per.): et generale quoddam decorum intelligimus, quod in omni honestate versatur, et aliud huic subjectum, quod pertinet ad singulas partes honestatis, Cic. Off. 1, 27, 96: causae, opp. singulae lites, Quint. 7, 1, 64; Sen. Ep. 58 med.: cum sit omnis generalis quaestio speciali potentior, Quint. 12, 2, 18; cf.: illud generale, hoc speciale, id. 5, 10, 44: tractatus, opp. specialis, id. 5, 7, 35; cf.: ab generali tractatu ad quasdam deduci species, id. 2, 4, 22: de re et generales quaestiones sunt et definitae, id. 7, 2, 1: definitio, Dig. 28, 5, 4: pactum, ib. 2, 14, 40: lex est generale jussum populi aut plebis, rogante magistratu, At. Cap. ap. Gell. 10, 20, 2.
    Hence, adv.: gĕnĕrālĭter (acc. to II.), in general, generally (mostly post-Aug.; cf.: generatim, communiter): tempus est, id quo nunc utimur (nam ipsum quidem generaliter definire difficile est), pars quaedam aeternitatis, Cic. Inv. 1, 26, 39: quaedam adnotasse, sed generaliter (opp. particulas etiam persequi), Plin. Ep. 1, 8, 3: tempus generaliter et specialiter accipitur, etc., Quint. 5, 10, 42 sq.; so opp. specialiter, id. 5, 7, 4; 5, 11, 1; opp. proprie, id. 3, 7, 7: legare, Gai. Inst. 2, 238: stipulari, id. ib. 4, 53: universi, Vulg. Jer. 25, 20.

gĕnĕrālĭtas, ātis, f. [generalis, II.], generally (post-class.), Serv. ad Verg. G. 1, 21; id. ad Verg. A. 6, 154; Mart. Cap. 4, § 348 fin.; Symm. Ep. 2, 90.

gĕnĕrālĭter, adv., v. generalis fin.

* gĕnĕrasco, ĕre, v. inch. n. [genero], to be generated, produced: omnia membris ex ineunte aevo, Lucr. 3, 745.

gĕnĕrātim, adv. [genus; cf. also generalis].

  1. I. By kinds, species, classes, or divisions (freq. and class.): generatim reddita finis Crescendi rebus constat, etc., Lucr. 1, 584; cf. id. 1, 597: ut cupide generatim secla propagent, id. 1, 20; 1, 229; 563; 2, 347 al.: primum nomen omnium (avium): alites ab alis, volucres a volatu. Deinde generatim: de his pleraeque ab suis vocibus, ut haec upupa, cuculus, corvus, etc., Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; cf. id. ib. 5, § 146 ib.: ergo ab universa provincia generatimque ab singulis ejus partibus diligitur, Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168: aut publice civitas istos honores habent, aut, si generatim, homines ut aratores, ut mercatores, ut navicularii, id. ib. 2, 2, 55, § 137; cf. Caes. B. C. 3, 32, 1: Germani suas copias castris eduxerunt generatimque constituerunt paribusque intervallis Harudes, Marcomanos, Triboccos, etc., i. e. by nations, id. B. G. 1, 51, 2 (Metaphr. κατὰ φυλάς); cf.: Galli generatim distributi in civitates, id. ib. 7, 19, 2: Caesar contione habita Cordubae omnibus generatim gratias agit: civibus Romanis, quod, etc. … Hispanis, quod, etc. . . . Gaditanis, quod, etc., after their kind, i. e. according to their services, id. ib. 2, 21, 1: exponere argumenta, Cic. Ac. 2, 15, 47: componere, id. de Or. 1, 41, 146; cf. id. ib. 1, 13, 58: ne omnia generatim sacra omnesque percenseam deos, Liv. 5, 52, 6: qua haut dubie major aliquanto summa ex numero plaustrorum ponderibusque auri, argenti generatim ab ipso scriptis efficitur, id. 45, 40, 1 Weissenb. ad loc.: proprios generatim discite cultus, Agricolae, Verg. G. 2, 35.
  2. II. Opposed to specially, in particular, generally, in general (rare but class.): singillatim potius quam generatim atque universe loquar, Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143; cf.: neque generatim tradere, neque per singulas partes exsequi, Quint. 5, 10, 100: omnia generatim amplecti, Cic. Inv. 2, 5, 18: generatim ea, quae maxime nota sunt, dicam, id. Pis. 35, 86: non nominatim, sed generatim informata proscriptio, id. Att. 11, 6, 2: haec generatim praecipimus: nunc illud proprie, etc., Col. 3, 9, 9.

gĕnĕrātĭo, ōnis, f. [genero],

  1. I. a begetting, generating, generation (post-Aug.): piscium, Plin. 9, 50, 74, § 157; 8, 47, 72, § 187: deorum = θεογονία, a poem of Hesiod, Lact. 1, 5, 8: Adam, Vulg. Gen. 5, 1: Christi, id. Matt. 1, 1.
  2. II. Transf., a generation of men, Ambros. Off. Ministr. 1, 25, 121.
    In plur., Plin. 20, 13, 51, § 142 al.; Vulg. Eph. 3, 5 et saep.

gĕnĕrātor, ōris, m. [genero], an engenderer, generator, producer (very rare): nosse autem generatores suos optime poterant, Cic. Univ. 11: Acragasmagnanimūm quondam generator equorum, Verg. A. 3, 704; Vulg. Sap. 13, 3.

gĕnĕrātōrĭus, a, um, adj. [generator], of or relating to generation (postclass.): more, Tert. adv. Val. 27.
As subst.: gĕnĕrātōrium, ii, n., a means of generation, Ambros. in. Psa. 118; Serm. 18, 11.

gĕnĕrātrix, īcis, f. [generator], she that generates or brings forth: (Aegyptus) hominum aliorumque animalium perfecunda generatrix, Mel. 1, 9, 1; Ambros. de Noë, 28, 106.

gĕnĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [genus], to beget, procreate, engender, produce, create; in pass., to spring or descend from.

  1. I. Lit. (class.): hominem generavit et ornavit deus, Cic. Leg. 1, 9, 27: isque (Capys) pium ex se Anchisen generat, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 32 Vahl.): Oebalus, quem generasse Telon Sebethide nymphā Fertur, Verg. A. 7, 734: unde nil majus generatur ipso (Jove), Hor. C. 1, 12, 17: Herculis stirpe generatus, Cic. Rep. 2, 12: homines hominum causa esse generatos, id. Off. 1, 7, 22: ita generati a natura sumus, ut, etc., id. ib. 1, 29, 103; cf. id. Rep. 6, 15: a quo (deo) populum Romanum generatum accepimus, id. Phil. 4, 2, 5: ab origine ultima stirpis Romanae generatus, Nep. Att. 1: Tros est generatus ab illo, Ov. F. 4, 33: fuit Argolico generatus Alemone quidam Myscelos, id. M. 15, 19: Trojā generatus Acestes, Verg. A. 5, 61: mulos (antiqui vocabant) quos asini et equae generarent, Plin. 8, 44, 69, § 172: quale portentumnec Jubae tellus generat, Hor. C. 1, 22, 15: terram tanto prius animalia generare coepisse, Just. 2, 1 fin.: atque aliam ex alia generando suffice prolem, Verg. G. 3, 65: (mundus) semperne fuerit, nullo generatus ortu: an, etc., Cic. Univ. 2: semina, unde essent omnia orta, generata, concreta, id. Tusc. 5, 24, 69; cf.: semina generantia ranas, Ov. M. 15, 375: terra et hos (rubos) generat, Quint. 9, 4, 5: terra generandis alendisque seminibus fecundior, id. 10, 3, 2: e gramine, quod in eo loco generatum esset, etc., Gell. 5, 6, 9: generandi gloria mellis, Verg. G. 4, 205: ignibus generandis nutriendisque soli ipsius naturalis materia, Just. 4, 1.
    Absol.: asina generare coepit, Plin. 8, 44, 69, § 172.
  2. II. Trop. (perh. only post-Aug.).
    1. A. In gen.: cetera forsitan tenuis quoque et angusta ingenii venagenerare atque ad frugem aliquam perducere queat, Quint. 6, 2, 3: verecundia vitium quidem, sed quae virtutes facillime generet, id. 12, 5, 2; Dig. 25, 3, 7: peccatum generat mortem, Vulg. Jacob. 1, 15.
    2. B. In partic., to bring forth, produce, of mental productions: quae (aetates) nihil dum ipsae ex se generare queunt, Quint. 1, 1, 36: cum generabit ipse aliquid atque componet, id. 1, 12, 12; 8, 6, 32; cf. id. 10, 2, 5: similiter decurrentium spatiorum observatione esse generatum (poëma), id. 9, 4, 114; cf. Suet. Ner. 52.

gĕnĕrōsē, adv., v. generosus fin.

gĕnĕrōsĭtas, ātis, f. [generosus],

  1. I. nobility, excellence, goodness (post-Aug.): in ipsa ove satis generositatis ostenditur brevitate crurum, ventris vestitu, i. e. noble breed or race, Plin. 8, 48, 75, § 198: caprarum, id. 8, 50, 76, § 202: taurorum, id. 8, 45, 70, § 181: antea Caecubo erat generositas celeberrima, id. 14, 6, 8, § 61; Col. Arb. 1, 3; 3, 6, 4; Pall. Oct. 3; Vulg. Sap. 8, 3.
  2. II. High spirit, boldness: leonis, Plin. 8, 16, 19, § 50.

gĕnĕrōsus a, um, adj. [genus], of good or noble birth, noble, eminent (class.).

  1. I. Lit.: generosa ac nobilis virgo (opp. mulier ignota), Cic. Par. 3, 1, 20: civili generosa ab stirpe profectus, id. Div. 1, 12, 20: generosissima femina, Suet. Tib. 49; cf.: viderat a veteris generosam sanguine Teucri Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus, Ov. M. 14, 698: non quia, Maecenas, nemo generosior est tenaso suspendis adunco Ignotos, Hor. S. 1, 6, 2; cf. id. 24: quamquam ego naturam unam et communem omnium existimo, sed fortissimum quemque generosissimum, Sall. J. 85, 15: nominibus generosus avitis, Ov. Tr. 4, 4, 1: Maeoniā generose domo, Verg. A. 10, 141: miles, i. e. the Fabii, Ov. F. 2, 199: o generosam stirpem! Cic. Brut. 58, 213: atria, Ov. F. 1, 591: quis enim generosum dixerit hunc? Juv. 8, 30: sapiens et nobilis et generosus, id. 7, 191; 8, 224.
    1. B. Transf., of animals, plants, etc., of a good or noble species, noble, superior, excellent (mostly poet. and in post-Aug. prose): sues, of a noble stock, Plin. 11, 40, 95, § 233: pecus, Verg. G. 3, 75: equus, Quint. 5, 11, 4; Symm. Ep. 4, 61: leones generosissimi, Plin. 10, 21, 24, § 47: testa (i. e. concha), Hor. S. 2, 4, 31: ostrea, Plin. 32, 6, 21, § 61: generosum et lene requiro (vinum), of a good sort, generous, Hor. Ep. 1, 15, 18; cf. vitis, Col. 3, 2 fin.; 3, 2, 17: pruna, Ov. M. 13, 818; cf.: generosissima mala, Plin. 15, 17, 18, § 64: quod est pomum generosissimum? nonne quod optimum? Quint. 5, 11, 4: sorba, Plin. 15, 21, 23, § 85: obsonium, id. 15, 29, 35, § 118: arbor, Quint. 8, 3, 76: flos, Ov. F. 5, 211 al.: generosos palmite colles, id. M. 15, 710; cf.: insula inexhaustis Chalybum generosa metallis, Verg. A. 10, 174.
  2. II. Trop.
    1. A. Of persons, noble-minded, magnanimous, generous: cum de imperio certamen esset cum rege generoso ac potente (Pyrrho), Cic. Off. 3, 22, 86; cf.: quid homo? nonne is generosissimus qui optimus? Quint. 5, 11, 4: Alexander generosi spiritus imperator, Plin. 8, 40, 61, § 149: quis enim generosum dixerit hunc qui Indignus genere, Juv. 8, 30.
    2. B. Of things, noble, dignified, honorable: humilis et minime generosus ortus amicitiae, Cic. Lael. 9, 29: quaedam generosa virtus, id. Tusc. 2, 6, 16: Dolabella, vir simplicitatis generosissimae, Vell. 2, 125 fin.: quo generosior celsiorque est (animus), Quint. 1, 2, 3; id. 2, 4, 4: forma magnifica et generosa quodammodo, Cic. Brut. 75, 261; quoted by Suet. paraphrastically, Suet. Caes. 55: quicquid est in oratione generosius, Quint. prooem. 24: tamen emerui generosos vestis honores, i. e. the dress of honor (of a mother of three children), Prop. 4, 11, 61.
      Hence, * adv.: gĕnĕrōse (acc. to II.), nobly: generosius Perire quaerens, Hor. C. 1, 37, 21.