No entries found. Showing closest matches:
gĕner, ĕri (archaic dat. plur. generibus, Att. ap. Non. 487, 29), m. [root GEN, v. gigno], a daughter’s husband, a son-in-law.
- I. Lit.: cum soceris generi non lavantur, Cic. Off. 1, 35, 129; cf.: mei viri gener, Plaut. Cist. 4, 2, 87: generum nostrum ire cum adfini suo, id. Trin. 3, 1, 21: et gener et affines placent, Ter. Heaut. 5, 1, 63; cf. id. ib. 4, 8, 25; id. And. 3, 3, 39; id. Hec. 4, 1, 22: C. Fannium et Quintum Scaevolam, generos Laelii, Cic. Rep. 1, 12; id. Lael. 1, 3; 8, 26; id. Att. 4, 2, 4; Caes. B. G. 5, 56, 3; Quint. 6 praef. § 13; Hor. C. 2, 4, 13; Ov. F. 3, 202; Vulg. 1 Reg. 18, 18 et saep.
Also, a daughter’s bridegroom, Hor. Epod. 6, 13; Verg. A. 2, 344; cf.: generi et nurus appellatione sponsus quoque et sponsa continetur, Dig. 38, 10, 6.
- II. Transf.
- A. The husband of a granddaughter or greatgranddaughter, for progener, qui conlegam et generum adsciverat Sejanum, Tac. A. 5, 6; 6, 8; cf.: generi appellatione et neptis et proneptis tam ex filio quam ex filia editarum, ceterarumque maritos contineri manifestum est, Dig. 50, 16, 136.
- B. A sister’s husband, brother-in-law, Just. 18, 4; Nep. Paus. 1.
- C. Comically, of a daughter’s paramour: Villius in Fausta Sullae gener, etc., Hor. S. 1, 2, 64.
gĕnĕrābĭlis, e, adj. [genero] (postAug.).
- I. Act., that has the power of generating, generative, creative: hic est ille generabilis rerum naturae spiritus, Plin. 2, 45, 45, § 116.
- II. Pass., that may be generated or produced: opus generabile, Manil. 1, 143.
gĕnĕrālis, e, adj. [genus].
- I. Of or belonging to a kind or species, generic (very rare): variae volucres ut in ordine cunctae Ostendant maculas generales corpore inesse, etc., of their species, Lucr. 1, 590: cum qualis sit res, quaeritur, quia et de vi et de genere negotii controversia est, constitutio generalis vocatur, Cic. Inv. 1, 8, 10.
- II. Of or relating to all, general (opp. singuli and specialis; cf. universalis; freq. only since the Aug. per.): et generale quoddam decorum intelligimus, quod in omni honestate versatur, et aliud huic subjectum, quod pertinet ad singulas partes honestatis, Cic. Off. 1, 27, 96: causae, opp. singulae lites, Quint. 7, 1, 64; Sen. Ep. 58 med.: cum sit omnis generalis quaestio speciali potentior, Quint. 12, 2, 18; cf.: illud generale, hoc speciale, id. 5, 10, 44: tractatus, opp. specialis, id. 5, 7, 35; cf.: ab generali tractatu ad quasdam deduci species, id. 2, 4, 22: de re et generales quaestiones sunt et definitae, id. 7, 2, 1: definitio, Dig. 28, 5, 4: pactum, ib. 2, 14, 40: lex est generale jussum populi aut plebis, rogante magistratu, At. Cap. ap. Gell. 10, 20, 2.
Hence, adv.: gĕnĕrālĭter (acc. to II.), in general, generally (mostly post-Aug.; cf.: generatim, communiter): tempus est, id quo nunc utimur (nam ipsum quidem generaliter definire difficile est), pars quaedam aeternitatis, Cic. Inv. 1, 26, 39: quaedam adnotasse, sed generaliter (opp. particulas etiam persequi), Plin. Ep. 1, 8, 3: tempus generaliter et specialiter accipitur, etc., Quint. 5, 10, 42 sq.; so opp. specialiter, id. 5, 7, 4; 5, 11, 1; opp. proprie, id. 3, 7, 7: legare, Gai. Inst. 2, 238: stipulari, id. ib. 4, 53: universi, Vulg. Jer. 25, 20.
gĕnĕrālĭtas, ātis, f. [generalis, II.], generally (post-class.), Serv. ad Verg. G. 1, 21; id. ad Verg. A. 6, 154; Mart. Cap. 4, § 348 fin.; Symm. Ep. 2, 90.
gĕnĕrālĭter, adv., v. generalis fin.
* gĕnĕrasco, ĕre, v. inch. n. [genero], to be generated, produced: omnia membris ex ineunte aevo, Lucr. 3, 745.
gĕnĕrātim, adv. [genus; cf. also generalis].
- I. By kinds, species, classes, or divisions (freq. and class.): generatim reddita finis Crescendi rebus constat, etc., Lucr. 1, 584; cf. id. 1, 597: ut cupide generatim secla propagent, id. 1, 20; 1, 229; 563; 2, 347 al.: primum nomen omnium (avium): alites ab alis, volucres a volatu. Deinde generatim: de his pleraeque ab suis vocibus, ut haec upupa, cuculus, corvus, etc., Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; cf. id. ib. 5, § 146 ib.: ergo ab universa provincia generatimque ab singulis ejus partibus diligitur, Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168: aut publice civitas istos honores habent, aut, si generatim, homines ut aratores, ut mercatores, ut navicularii, id. ib. 2, 2, 55, § 137; cf. Caes. B. C. 3, 32, 1: Germani suas copias castris eduxerunt generatimque constituerunt paribusque intervallis Harudes, Marcomanos, Triboccos, etc., i. e. by nations, id. B. G. 1, 51, 2 (Metaphr. κατὰ φυλάς); cf.: Galli generatim distributi in civitates, id. ib. 7, 19, 2: Caesar contione habita Cordubae omnibus generatim gratias agit: civibus Romanis, quod, etc. … Hispanis, quod, etc. . . . Gaditanis, quod, etc., after their kind, i. e. according to their services, id. ib. 2, 21, 1: exponere argumenta, Cic. Ac. 2, 15, 47: componere, id. de Or. 1, 41, 146; cf. id. ib. 1, 13, 58: ne omnia generatim sacra omnesque percenseam deos, Liv. 5, 52, 6: qua haut dubie major aliquanto summa ex numero plaustrorum ponderibusque auri, argenti generatim ab ipso scriptis efficitur, id. 45, 40, 1 Weissenb. ad loc.: proprios generatim discite cultus, Agricolae, Verg. G. 2, 35.
- II. Opposed to specially, in particular, generally, in general (rare but class.): singillatim potius quam generatim atque universe loquar, Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143; cf.: neque generatim tradere, neque per singulas partes exsequi, Quint. 5, 10, 100: omnia generatim amplecti, Cic. Inv. 2, 5, 18: generatim ea, quae maxime nota sunt, dicam, id. Pis. 35, 86: non nominatim, sed generatim informata proscriptio, id. Att. 11, 6, 2: haec generatim praecipimus: nunc illud proprie, etc., Col. 3, 9, 9.
gĕnĕrātĭo, ōnis, f. [genero],
- I. a begetting, generating, generation (post-Aug.): piscium, Plin. 9, 50, 74, § 157; 8, 47, 72, § 187: deorum = θεογονία, a poem of Hesiod, Lact. 1, 5, 8: Adam, Vulg. Gen. 5, 1: Christi, id. Matt. 1, 1.
- II. Transf., a generation of men, Ambros. Off. Ministr. 1, 25, 121.
In plur., Plin. 20, 13, 51, § 142 al.; Vulg. Eph. 3, 5 et saep.
gĕnĕrātor, ōris, m. [genero], an engenderer, generator, producer (very rare): nosse autem generatores suos optime poterant, Cic. Univ. 11: Acragas … magnanimūm quondam generator equorum, Verg. A. 3, 704; Vulg. Sap. 13, 3.
gĕnĕrātōrĭus, a, um, adj. [generator], of or relating to generation (postclass.): more, Tert. adv. Val. 27.
As subst.: gĕnĕrātōrium, ii, n., a means of generation, Ambros. in. Psa. 118; Serm. 18, 11.
gĕnĕrātrix, īcis, f. [generator], she that generates or brings forth: (Aegyptus) hominum aliorumque animalium perfecunda generatrix, Mel. 1, 9, 1; Ambros. de Noë, 28, 106.
gĕnĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [genus], to beget, procreate, engender, produce, create; in pass., to spring or descend from.
- I. Lit. (class.): hominem generavit et ornavit deus, Cic. Leg. 1, 9, 27: isque (Capys) pium ex se Anchisen generat, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 32 Vahl.): Oebalus, quem generasse Telon Sebethide nymphā Fertur, Verg. A. 7, 734: unde nil majus generatur ipso (Jove), Hor. C. 1, 12, 17: Herculis stirpe generatus, Cic. Rep. 2, 12: homines hominum causa esse generatos, id. Off. 1, 7, 22: ita generati a natura sumus, ut, etc., id. ib. 1, 29, 103; cf. id. Rep. 6, 15: a quo (deo) populum Romanum generatum accepimus, id. Phil. 4, 2, 5: ab origine ultima stirpis Romanae generatus, Nep. Att. 1: Tros est generatus ab illo, Ov. F. 4, 33: fuit Argolico generatus Alemone quidam Myscelos, id. M. 15, 19: Trojā generatus Acestes, Verg. A. 5, 61: mulos (antiqui vocabant) quos asini et equae generarent, Plin. 8, 44, 69, § 172: quale portentum … nec Jubae tellus generat, Hor. C. 1, 22, 15: terram tanto prius animalia generare coepisse, Just. 2, 1 fin.: atque aliam ex alia generando suffice prolem, Verg. G. 3, 65: (mundus) semperne fuerit, nullo generatus ortu: an, etc., Cic. Univ. 2: semina, unde essent omnia orta, generata, concreta, id. Tusc. 5, 24, 69; cf.: semina generantia ranas, Ov. M. 15, 375: terra et hos (rubos) generat, Quint. 9, 4, 5: terra generandis alendisque seminibus fecundior, id. 10, 3, 2: e gramine, quod in eo loco generatum esset, etc., Gell. 5, 6, 9: generandi gloria mellis, Verg. G. 4, 205: ignibus generandis nutriendisque soli ipsius naturalis materia, Just. 4, 1.
Absol.: asina generare coepit, Plin. 8, 44, 69, § 172.
- II. Trop. (perh. only post-Aug.).
- A. In gen.: cetera forsitan tenuis quoque et angusta ingenii vena … generare atque ad frugem aliquam perducere queat, Quint. 6, 2, 3: verecundia vitium quidem, sed quae virtutes facillime generet, id. 12, 5, 2; Dig. 25, 3, 7: peccatum generat mortem, Vulg. Jacob. 1, 15.
- B. In partic., to bring forth, produce, of mental productions: quae (aetates) nihil dum ipsae ex se generare queunt, Quint. 1, 1, 36: cum generabit ipse aliquid atque componet, id. 1, 12, 12; 8, 6, 32; cf. id. 10, 2, 5: similiter decurrentium spatiorum observatione esse generatum (poëma), id. 9, 4, 114; cf. Suet. Ner. 52.
gĕnĕrōsē, adv., v. generosus fin.
gĕnĕrōsĭtas, ātis, f. [generosus],
- I. nobility, excellence, goodness (post-Aug.): in ipsa ove satis generositatis ostenditur brevitate crurum, ventris vestitu, i. e. noble breed or race, Plin. 8, 48, 75, § 198: caprarum, id. 8, 50, 76, § 202: taurorum, id. 8, 45, 70, § 181: antea Caecubo erat generositas celeberrima, id. 14, 6, 8, § 61; Col. Arb. 1, 3; 3, 6, 4; Pall. Oct. 3; Vulg. Sap. 8, 3.
- II. High spirit, boldness: leonis, Plin. 8, 16, 19, § 50.
gĕnĕrōsus a, um, adj. [genus], of good or noble birth, noble, eminent (class.).
- I. Lit.: generosa ac nobilis virgo (opp. mulier ignota), Cic. Par. 3, 1, 20: civili generosa ab stirpe profectus, id. Div. 1, 12, 20: generosissima femina, Suet. Tib. 49; cf.: viderat a veteris generosam sanguine Teucri Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus, Ov. M. 14, 698: non quia, Maecenas, nemo generosior est te … naso suspendis adunco Ignotos, Hor. S. 1, 6, 2; cf. id. 24: quamquam ego naturam unam et communem omnium existimo, sed fortissimum quemque generosissimum, Sall. J. 85, 15: nominibus generosus avitis, Ov. Tr. 4, 4, 1: Maeoniā generose domo, Verg. A. 10, 141: miles, i. e. the Fabii, Ov. F. 2, 199: o generosam stirpem! Cic. Brut. 58, 213: atria, Ov. F. 1, 591: quis enim generosum dixerit hunc? Juv. 8, 30: sapiens et nobilis et generosus, id. 7, 191; 8, 224.
- B. Transf., of animals, plants, etc., of a good or noble species, noble, superior, excellent (mostly poet. and in post-Aug. prose): sues, of a noble stock, Plin. 11, 40, 95, § 233: pecus, Verg. G. 3, 75: equus, Quint. 5, 11, 4; Symm. Ep. 4, 61: leones generosissimi, Plin. 10, 21, 24, § 47: testa (i. e. concha), Hor. S. 2, 4, 31: ostrea, Plin. 32, 6, 21, § 61: generosum et lene requiro (vinum), of a good sort, generous, Hor. Ep. 1, 15, 18; cf. vitis, Col. 3, 2 fin.; 3, 2, 17: pruna, Ov. M. 13, 818; cf.: generosissima mala, Plin. 15, 17, 18, § 64: quod est pomum generosissimum? nonne quod optimum? Quint. 5, 11, 4: sorba, Plin. 15, 21, 23, § 85: obsonium, id. 15, 29, 35, § 118: arbor, Quint. 8, 3, 76: flos, Ov. F. 5, 211 al.: generosos palmite colles, id. M. 15, 710; cf.: insula inexhaustis Chalybum generosa metallis, Verg. A. 10, 174.
- II. Trop.
- A. Of persons, noble-minded, magnanimous, generous: cum de imperio certamen esset cum rege generoso ac potente (Pyrrho), Cic. Off. 3, 22, 86; cf.: quid homo? nonne is generosissimus qui optimus? Quint. 5, 11, 4: Alexander generosi spiritus imperator, Plin. 8, 40, 61, § 149: quis enim generosum dixerit hunc qui Indignus genere, Juv. 8, 30.
- B. Of things, noble, dignified, honorable: humilis et minime generosus ortus amicitiae, Cic. Lael. 9, 29: quaedam generosa virtus, id. Tusc. 2, 6, 16: Dolabella, vir simplicitatis generosissimae, Vell. 2, 125 fin.: quo generosior celsiorque est (animus), Quint. 1, 2, 3; id. 2, 4, 4: forma magnifica et generosa quodammodo, Cic. Brut. 75, 261; quoted by Suet. paraphrastically, Suet. Caes. 55: quicquid est in oratione generosius, Quint. prooem. 24: tamen emerui generosos vestis honores, i. e. the dress of honor (of a mother of three children), Prop. 4, 11, 61.
Hence, * adv.: gĕnĕrōse (acc. to II.), nobly: generosius Perire quaerens, Hor. C. 1, 37, 21.