Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

garrĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [Sanscr. gir, speech; Gr. γῆρυς, voice; Germ. girren, to coo; Engl. call; v. Curt. Gr. Etym. p. 177], to chatter, prate, chat, talk (cf. blatero).

  1. I. Lit. (class.): cum coram sumus et garrimus quicquid in buccam, Cic. Att. 12, 1, 2: cupiebam etiam nunc plura garrire, id. ib. 6, 2, 10: nugas, Plaut. Aul. 5, 21; id. Curc. 5, 2, 6: quidlibet, Hor. S. 1, 9, 13: aniles fabellas, id. ib. 2, 6, 77: libellos, id. ib. 1, 10, 41: aliquid in aurem, Mart. 5, 61, 3: garriet quoi neque pes umquam neque caput conpareat, will chatter nonsense, Plaut. Capt. 3, 4, 81.
    Absol.: garris, Ter. Eun. 2, 3, 86; id. Heaut. 3, 2, 25; 4, 6, 19; id. Phorm. 1, 4, 33: garri modo, id. ib. 3, 2, 11: saeculis multis ante gymnasia inventa sunt, quam in his philosophi garrire coeperunt, Cic. de Or. 2, 5, 21; cf.: tanta est impunitas garriendi, id. N. D. 1, 38, 108.
  2. II. Transf., of frogs: meliusque ranae garriunt Ravennates, Mart. 3, 93, 8. Of the nightingale: lusciniae canticum adolescentiae garriunt, App. Flor. p. 258 (3, 17 fin.).

garrītor, ōris, m. [garrio], a chatterer, babbler, prater (late Lat.): periculosus, Amm. 22, 9.

garrītus, ūs, m. [garrio], a chattering, chat, talk (late Lat.), Sid. Ep. 3, 6 med.

garrŭlans, antis, Part. [garrulus], chattering, prating (late Lat.): ineptias, Fulg. Myth. praef.

garrŭlĭtas, ātis, f. [garrio], a chattering, babbling, prating, talkativeness, garrulity (not in Cic.).

  1. I. Lit.: nunc quoque in alitibus facundia prisca remansit, Raucaque garrulitas studiumque immane loquendi, Ov. M. 5, 678: quem non abducet infixum cogitationibus illa neminem satiatura garrulitas? Sen. Cons. Helv. 16 fin.: (pueri) facie et garrulitate amabiles. Suet. Aug. 83: extemporalis, Quint. 2, 4, 15: ingens, Plin. 29, 1, 3, § 5: ingentia dona Auctoris pereunt, garrulitate sui, Mart. 5, 52, 8; Plin. Ep. 9, 10, 2; Suet. Aug. 83; Sen. Rhet. 2, 13, 2.
  2. II. Transf.: cornix inauspicatae garrulitatis, Plin. 10, 12, 14, § 30.

garrŭlus, a, um, adj. [garrio], chattering, prattling, babbling, prating, talkative, garrulous.

  1. I. Lit. (class., but not in Cic.; cf.: loquax, verbosus): confidentes garrulique et malevoli, Plaut. Curc. 4, 1, 16; Ter. Ad. 4, 4, 15: percontatorem fugito, nam garrulus idem est, Hor. Ep. 1, 18, 69: (Lucilius) Garrulus atque piger scribendi ferre laborem, id. S. 1, 4, 12: garrulus hunc quando consumet cumque: loquaces, Si sapiat, vitet, id. ib. 1, 9, 33: ut hujus infantiae garrulam disciplinam contemneremus, Auct. Her. 2, 11, 16: scientia, id. 3, 3, 6: lingua, Ov. Am. 2, 2, 44: bella verbosi fori, id. Tr. 3, 12, 18: vadimonia, id. Am. 1, 12, 23: hora, time for chatting, Prop. 3 (4), 23, 18.
  2. II. Transf.
    1. A. Of animals or inanimate things: ales (i. e. cornix), Ov. M. 2, 547: perdix, id. ib. 8, 237: hirundo, Verg. G. 4, 307: cicada, Phaedr. 3, 16, 10: noctua in imbre, Plin. 18, 35, 87, § 362: cantus lusciniae, id. 10, 29, 43, § 81: rivus, babbling, murmuring, Ov. F. 2, 316: pinus vento, rustling, Nemes. Ecl. 1, 30: fistula, vocal, Tib. 2, 5, 30; cf. lyra, id. 3, 4, 38: plectra, Mart. 14, 167: sistra, id. 14, 54: anulus in orbe (trochi), id. 14, 169.
    2. B. Of the subjects of talk: gaudent ubi Garrula securi narrare pericula nautae, Juv. 12, 82.