Lewis & Short

fīnālis, e, adj. [finis] (post-class.).

  1. I. Of or relating to boundaries: quaestiones, Dig. 10, 1, 11; 47, 21, 3; Sid. Ep. 8, 14.
  2. II. Of or relating to the end, final: horizon, id est finalis circulus, Macr. Somn. Scip. 2, 5: beatitudo, Aug. Civ. D. 19, 4 fin.: causa, Don. Ter. Eun. 5, 5, 18.
    Adv.: fī-nālĭter, at last, to the very end (late Lat.). Cassiod. Amic. 19, 3; Ven. Fort. Vit. Mauteil. 25.