Lewis & Short

fĭgūrātĭo, ōnis, f. [figuro] (post-Aug.).

  1. I. A forming, fashioning; shape, form, figure: nervi hic teretes, illic lati, ut in uno quoque poscit figuratio, Plin. 11, 37, 88, § 217: zona duodecim signis conformata exprimit depictam a natura figurationem, Vitr. 9, 4: Apollinis, App. Dogm. Plat. 1.
  2. II. Trop.
    1. A. Imagination, fancy: si spei figuratione tardius cadit, Quint. Decl. 12, 27; vanae, id. ib. 6, 4.
    2. B. Form of a word: (diurnare) ex ea figuratione est, qua dicimus perennare, Gell. 17, 2, 16.
    3. C. Figurative mode of speaking: quisquam illorum his figurationibus uteretur, quae Graeci schemata vocant? Fronto, Ep. ad Anton. 1, 2; Lact. 1, 11, 24; 30.