Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

fīdūcĭa, ae, f. [fido], trust, confidence, reliance, assurance (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: prope certam fiduciam salutis praebere, Liv. 45, 8, 6; cf.: jam de te spem habeo, nondum fiduciam, Sen. Ep. 16: spes atque fiducia, Caes. B. C. 1, 20, 2: tyrannorum vita, nimirum in qua nulla fides, nulla stabilis benevolentiae potest esse fiducia, Cic. Lael. 15, 52: hoc se colle Galli fiduciā loci continebant, Caes. B. G. 7, 19, 2: tantam habebat (Curio) suarum rerum fiduciam, id. B. C. 2, 37, 1: arcae nostrae fiduciam conturbare, Cic. Q. Fr. 2, 12, 5: vitae nostrae, Ov. M. 1, 356: falsa’st ista tuae, mulier, fiducia formae, Prop. 3 (4), 24, 1; Ov. H. 16, 321: fiducia alicujus, Cic. Verr. 1, 14, 40: nihil est, quod in dextram aurem fiducia mei dormias, by reason of any confidence you have in me, Plin. Ep. 4, 29, 1: tantane vos generis tenuit fiducia vestri? Verg. A. 1, 132: quae sit fiducia capto, on what the captive relied, hoped? id. ib. 2, 75: humanis quae sit fiducia rebus, reliance, id. ib. 10, 152: mirabundi, unde tanta audacia, tanta fiducia sui victis ac fugatis, self-confidence, confidence in themselves, Liv. 25, 37, 12: mei tergi facio haec, non tui fiducia, i. e. at my own peril, Plaut. Most, 1, 1, 37; for which, with the pron. possess.: mea (instead of mei) fiducia opus conduxi et meo periculo rem gero, Plaut. Bacch. 4, 4, 100: nunc propter te tuamque pravus factus est fiduciam, reliance on you (for tuique), id. ib. 3, 3, 9: hanc fiduciam fuisse accusatoribus falsa obiciendi, Quint. 7, 2, 30: praestandi, quod exigebatur, fiducia, id. prooem. § 3: nec mihi fiducia est, ut ea sola esse contendam, id. 5, 12, 1.
        1. b. Concr.: spes et fiducia gentis Regulus, Sil. 2, 342; Ov. Tr. 5, 6, 1.
    2. B. In partic., for fiducia sui, self-confidence, boldness, courage: omnes alacres et fiduciae pleni ad Alesiam proficiscuntur, Caes. B. G. 7, 76, 5: timorem suum sperabat fiduciam barbaris allaturum, Hirt. B. G. 8, 10, 1: consul ubi, quanta fiducia esset hosti sensit, etc., Liv. 34, 46, 5 and 8: hostis, id. 30, 29, 4: nimia, Nep. Pel. 3: fiduciam igitur orator prae se ferat, Quint. 5, 13, 51: simplicitate eorum et fiduciā motus, Suet. Claud. 25: non quo fiducia desit (mihi), Ov. H. 17, 37.
      With a play in the meaning A. supra: Pe. Qua fiducia ausus (es) filiam meam dicere esse? Ep. Lubuit; ea fiducia, Plaut. Ep. 5, 2, 32.
  2. II. Transf.
    1. * A. Objectively (synon. with fides, II. A.), trustiness, fidelity: ut quod meae concreditum est Taciturnitati clam, fidei et fiduciae, Ne enuntiarem cuiquam, etc., Plaut. Trin. 1, 2, 105: ibo ad te, fretus tua, Fides, fiducia, id. Aul. 3, 6, 50.
    2. B. Jurid. t. t., that which is intrusted to another on condition of its being returned, a deposit, pledge, security, pawn, mortgage: si tutor fidem praestare debet, si socius, si, cui mandaris, si qui fiduciam acceperit, debet etiam procurator, Cic. Top. 10, 42: fiduciā acceptāfiduciam committere alicui, id. Fl. 21, 51: per fiduciae rationem fraudare quempiam, id. Caecin. 3, 7; cf.: judicium fiduciae, id. Rosc. Com. 6, 16; id. N. D. 3, 30, 74: reliquorum judiciorum haec verba maxime excellunt: in arbitrio rei uxoriae, MELIVS AEQVIVS; in fiducia, VT INTER BONOS BENE AGIER, etc., id. Off. 3, 15, 61; cf.: ubi porro illa formula fiduciae, VT INTER BONOS BENE AGIER OPORTET, id. Fam. 7, 12, 2 (cf. also id. Top. 17, 66); Gai. Inst. 2, 59 sq.; Paul. Sent. 2, 13, 1 sqq.; cf. Dict. of Antiq. p. 443.

fīdūcĭālĭter, adv. [fiducia], confidently (late Lat.): speramus, Aug. Conf. 9, 13; Vulg. Psa. 11, 5.

fīdūcĭārĭus, a, um, adj. [id. II. B.].

  1. I. Jurid. t. t., of or relating to a thing held in trust, fiduciary: heres, that receives any thing in trust, Dig. 36, 1, 46; Inscr. Orell. 3524: tutela, Just. Inst. 1, 19; cf. Gai. Inst. 1, 172.
  2. II. Transf. beyond the jurid. sphere, intrusted, given, or held in trust: optimum ratus, eam urbem Nabidi veluti fiduciariam dare, Liv. 32, 38, 2: opera, * Caes. B. C. 2, 17, 2: regnum, Auct. B. Alex. 23, 2: imperium, Curt. 5, 9, 8.

fīdūcĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [fiducia], to pledge, mortgage: EA CONDITIONE, NE FIDVCIENT, NE VENDANT, NEVE ALIO QVO GENERE ID SEPVLCRVM ALIENARE VLLA POTESTAS SIT, Inscr. Grut. 638, 4; id. Murat. 794, 1; cf. FIDVCIAT, ὑποτίθεται; FIDVCIATVS, ὑποτιθέμενος, Gloss. Philox.: sub pignoribus fiduciati, Tert. Idol. 23.

1. fīdus, a, um, adj. [fido, that one may rely on], trusty, truslworthy, faithful, sure (class.).

  1. I. Prop., constr. absol., with dat., poet. also with gen.
    1. A. Absol.: nihil est stabile quod infidumNeque enim fidum potest esse multiplex ingenium et tortuosum, Cic. Lael. 18, 65; cf.: (amico) probo et fideli et fido et cum magna fide, Plaut. Trin. 4, 4, 4: tum se intellexisse, quos fidos amicos habuisset, quos infidos, Cic. Lael. 15, 53: amici, Hor. Ep. 1, 5, 24: sodales, id. S. 2, 1, 30: fidissima atque optima uxor, Cic. Fam. 14, 4, 6: conjux, Hor. Ep. 2, 1, 142: bonus atque fidus judex, impartial, id. C. 4, 9, 40: medici, id. Ep. 1, 8, 9: interpres, id. A. P. 133: fidiora haec genera hominum fore ratus, Liv. 40, 3, 4: nihil fidum, nihil exploratum habere, Cic. Lael. 26, 97: familiaritates fidae, id. Off. 2, 8, 30: canum tam fida custodia, id. N. D. 2, 63, 158: vis canum, Lucr. 6, 1222; cf.: pectus canum, id. 5, 864: pectus, Hor. C. 2, 12, 16: fido animo, firm, steadfast, Liv. 25, 15, 13.
    2. B. With dat.: (servum) quem domino fidissimum credebat, Liv. 33, 28, 13 (but cf.: fidus est amicus, fidelis servus, Don. Ter. Phorm. 1, 2, 26): quae fida fuit nulli, Tib. 1, 6, 77: nec tibi fidam promittis Lacaenam, Ov. H. 5, 99: ne quid usquam fidum proditori esset, no faith should be kept with a traitor, Liv. 1, 11, 7: ut eos sibi fidiores redderet, Just. 16, 5, 2.
    3. C. Poet. with gen.: regina tui fidissima, most faithful towards you, Verg. A. 12, 659; and with gen. partit.: juvenum fidos, lectissima bello Corpora, sollicitat pretio, the trusty ones, trustiest of the youth, Stat. Th. 2, 483.
    4. D. With in or ad, and acc.: in amicos fidissimus, Eutr. 7, 8: fidi ad bella duces, Nemes. Cyn. 82.
    5. E. With in and abl.: sperabam te mihi fidum in hoc nostro amore fore, Cat. 91, 1 sq.
  2. II. Transf., objectively of inanim. and abstr. things, sure, certain, safe, trustworthy (mostly poet. and in post-Aug. prose; in Cic. Att. 9, 6, 10, fuga fida is not critically certain; v. Orell. N. cr. ad loc.).
    1. A. Absol.: aures, Ov. M. 10, 382: spes fidissima Teucrum, Verg. A. 2, 281: ensis, trusty, id. ib. 6, 524: alii litora cursu fida petunt, id. ib. 2, 400: nec unquam satis fida potentia, ubi nimia est, Tac. H. 2, 92: pons validus et fidus, id. A. 15, 15 fin.: male fidas provincias, id. H. 1, 52.
    2. B. With dat.: (oppidum) naviganti celerrimum fidissimumque appulsu, Tac. A. 3, 1; cf.: statio male fida carinis, Verg. A. 2, 23: montem tantos inter ardores opacum et fidum nivibus, Tac. H. 5, 6.
      Sup.: nox arcanis fidissima, Ov. M. 7, 192: camelino (genitali) arcus intendere, orientis populis fidissimum, the surest, Plin. 11, 49, 109, § 261: refugium, Tac. A. 5, 8.
      Hence, adv.: fīde, faithfully, trustily (perh. only in the sup.): quae mihi a te ad timorem fidissime atque amantissime proponuntur, Cic. Fam. 2, 16, 4 (al. fidelissime): fidissime amicissimeque vixerunt, Gell. 12, 8, 6.

2. fīdus = foedus, a league, v. 2. foedus init.

fidusta, a fide denominata, ea quae maximae fidei erant, Paul. ex Fest. p. 89 (cf. confoedusti).