Lewis & Short

fictor, ōris, m. [fingo], one who makes images of clay, wood, wax, etc., an imagemaker, statuary.

  1. I. (Syn.: pictor, scalptor, sculptor, plastes, statuarius.) Lit.
    1. A. In gen.: deos ea facie novimus, qua pictores fictoresque voluerunt, Cic. N. D. 1, 29, 81; id. Fragm. ap. Lact. 2, 8, p. 120 Bip.
    2. B. In partic. in relig. lang., a baker of offering-cakes: apud Ennium: Libaque, fictores, Argeos et tutulatosFictores dicti a fingendis libis, Varr. L. L. 7, § 44 Müll. (cf. Ann. v. 124 ed. Vahl.); so Inscr. Orell. 934; 2281; 2458; cf. Cic. Dom. 54, 139.
      1. 2. A maker, creator, Vulg. Isa. 29, 16; 45, 9.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., a maker, former (Plautin.): (fortunae) … vitae agundae, Plaut. Trin. 2, 2, 85 sq.: omnium Legum atque jurium, id. Ep. 3, 4, 86: somniorum, Vulg. Deut. 13, 5.
    2. B. In partic., a feigner: fandi fictor Ulixes, a master of deceit, Verg. A. 9, 602.