Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

fētālĭa, ĭum, n. [fetus], a birth-day, August. Serm. 193.

fētĕo (less correctly foetĕo, faetĕo), ēre, no

  1. I. perf., v. n. [Sanscr. dhū-, dhūmas, smoke; Gr. θῦμα, θύος; Lat. fumus; fetere (or foet-), for fovitere; cf. also foedus]. Lit., to have an ill smell, to stink: an fetet anima uxori tuae? Plaut. As. 5, 2, 44; 78: fetere multo Myrtale solet vino, Mart. 5, 4, 1: abstineat a fetentibus acrimoniis allii vel caeparum, Col. 9, 14, 3.
  2. II. Fig.: fi! fi! fetet Tuus mihi sermo, Plaut. Cas. 3, 6, 7: omnes civitates lupanaribus fetent, Salv. Gub. D. 7, 23.

fētesco (faet-, foet-, no perf. nor sup.), 3, v. inch. n. [feteo], to become stinking (late Lat.): fetescit vetusta (aqua), Isid. Orig. 20, 3.

fētĭāles (not fecial-. With Gr. letters φητιαλ-; v. Inscr. Orell. 1, p. 392), ium, m. [cf.: for, fari; prop., the speakers, i. e. the ambassadors], a Roman college of priests, who sanctioned treaties when concluded, and demanded satisfaction from the enemy before a formal declaration of war, Varr. L. L. 5, § 86 Müll.; Cic. Leg. 2, 9, 21; Liv. 1, 32, 5; 4, 30, 14; 7, 6, 7; 7, 9, 2; Inscr. Orell. 2272 sq.; cf. Dict. of Antiq. s. v.

fētĭālis, e, adj. [fetiales], of or belonging to the fetiales, fetial: jus, quo bella indicerentur, quod, per se justissime inventum sanxit fetiali religione, ut, etc., Cic. Rep. 2, 17: jus, id. Off. 1, 11, 36; 3, 29, 108: ceremoniae, Liv. 9, 11, 8: legatus, i. e. the fetial priest, fetialis, id. ib. § 11.

fētĭdus (faet-, foet-), a, um, adj. [feteo].

  1. I. Prop., that has an ill smell, stinking, fetid: anima fetida, Plaut. Merc. 3, 3, 13; cf.: cum isto ore fetido teterrimam nobis popinam inhalasses, Cic. Pis. 6, 13: corpus, Suet. Ner. 51: pisces, Plaut. Capt. 4, 2, 33.
    Comp.: dejectiones, Cels. 3, 2.
  2. II. Fig., foul, disgusting: libido, Prud. στεφ. 2, 245.
    Of heresy (sup.): fetidissimus fons, Cassiod. Hist. Eccl. 7, 11 fin.

* fētĭfer (foet-), ĕra, ĕrum, adj. [2. fetus + fero], causing fruitfulness, fertilizing: Nilus, Plin. 7, 3, 3, § 33.

fētĭfĭco (foet-), āre, v. n. [2. fetus + facio], to bring forth, breed, hatch, spawn (postAug.): accipitres humi fetificant, Plin. 10, 8, 9, § 22: columbarum pulli, id. 10, 58, 79, § 159: thunni, Sol. 22 fin.

fētĭfĭcus (foet-), a, um, adj. [2. fetus + facio], fructifying: humor, Plin. 9, 51, 74, § 161.

fēto (foet-), āre, v. n. and a. [2. fetus] (post-Aug.).

  1. I. Neutr., to bring forth, breed, hatch: in quibus (paludibus) plerumque fetant (anates), Col. 8, 15, 7: silvestres gallinae, id. 8, 8, 12: cf. ib. § 8.
  2. II. Act., to make fruitful, fructify, impregnate: feminas, Aug. de Cons. Evang. 1, 25: armenta, id. Civ. D. 5, 7 al.

fētor (faet-, foet-), ōris, m. [feteo].

  1. I. Prop., an offensive smell, a stench: jacebat in suorum Graecorum fetore atque vino, Cic. Pis. 10, 22; Col. 12, 18, 3: fetores oris emendare, Plin. 28, 8, 27, § 100: nec fetet fetor amanti, Paul. Nol. Carm. 18, 348.
  2. II. Fig., foulness, noisomeness: reconditorum verborum fetores, Aug. ap. Suet. Aug. 86: fetorem haereticae pestis evomuit, Cassiod. Hist. Eccl. 5, 47.

fētōsus (foet-), a, um, adj. [2. fetus], prolific (late Lat.): oves, Vulg. Psa. 143, 13.
Also fētŭōsus, a, um: Lea, Hier. adv. Jovin. 1, 19 (al. fetosa); id. Galat. 4, 27.

fētŭlentus (faet-, foet-), a, um, adj. [feteo], stinking, fetulent (post-class.), App. Mag. p. 277: viscera, Arn. 7, 225.

fētūra (foet-), ae, f. [2. fetus], a bringing forth, bearing or dropping of young, a breeding (rare but class.).

  1. I. Lit.: secunda pars est de fetura. Nunc appello feturam a conceptu ad partumAltera pars est in fetura, quae sint observanda, quod alia alio tempore parere soleat, etc., Varr. R. R. 2, 1, 18 sq.: humana pastorum, id. ib. 2, 10, 6: aetas (bovis) feturae habilis, fit for breeding, Verg. G. 3, 62: si fetura gregem suppleverit, id. E. 7, 36.
    1. B. Transf.
      1. 1. Concr., young, offspring, brood: alios dies ad ubertatem lactis feturaeque servanto, * Cic. Leg. 2, 8, 20: minor, Ov. M. 13, 827: optima gallinarum ante vernum aequinoctium, Plin. 10, 53, 74, § 150.
      2. 2. Transf., of young vines: ut omnis fetura sub eo exeat, Plin. 17, 22, 35, § 179.
  2. * II. Trop., the production of a literary work: libri nati apud me proximā feturā, Plin. H. N. praef. § 1.

fētūrātus (foet-), a, um, adj. [fetura], made into a fetus: semen feturatum in corpore, Tert. adv. Val. 25.

1. fētus (foet-), a, um, adj. [Part., from ‡ FEO, whence also: fecundus, femina, fenus, felix], that is or was filled with young (syn.: gravidus, praegnans).

  1. I. Pregnant, breeding (mostly poet.).
    1. A. Lit.: lenta salix feto pecori, Verg. E. 3, 83; 1, 50: vulpes, Hor. C. 3, 27, 5.
      1. 2. Transf.
        1. a. Of land, fruitful, productive: (terra) feta parit nitidas fruges, etc., Lucr. 2, 994; cf.: terra feta frugibus et vario leguminum genere, * Cic. N. D. 2, 62, 156: loca palustribus ulvis, Ov. M. 14, 103: regio nec pomo nec uvis, id. P. 1, 7, 13; id. F. 1, 662.
          Also of plants: palmites, Col. 3, 21, 3.
        2. b. In gen., filled with any thing, full: machina armis, Verg. A. 2, 238: loca furentibus austris, id. ib. 1, 51: colla serpentis veneno, Sil. 17, 448.
    2. B. Trop., full of.
      With abl.: feta furore Megaera, Sil. 13, 592: praecordia bello, id. 17, 380: praecordia irā, id. 11, 203.
      With gen.: fetas novales Martis, Claud. Bell. Get. 25; and in a Gr. construction: fetus Gradivo mentem, id. 10, 14.
  2. II. That has brought forth, newly delivered: veniebant fetam amicae gratulatum, Varr. ap. Non. 312, 12: agiles et fetae (opp. tardiores et gravidae), Col. 7, 3 fin.: ursa, Ov. M. 13, 803: lupa, Verg. A. 8, 630: ovis, id. E. 1, 50; Ov. F. 2, 413: qua feta jacebat uxor et infantes ludebant, Juv. 14, 167.
    Absol.: insueta gravis temptabunt pabula fetas, Verg. E. 1, 49.

2. fētus (foet-), ūs (heteroclit. abl. plur.: fetis, Att. ap. Non. 489, 6, v. in the foll.), m. [‡ feo, v. the preced. art.]..

  1. I. Abstr., a bringing forth, bearing, dropping, hatching of young (rare but class.): pater (Juppiter) curavit, uno ut fetu fieret, at one birth, Plaut. Am. 1, 2, 25: quarum (bestiarum) in fetu et in educatione laborem cum cernimus, Cic. Fin. 3, 19, 63: cornix inauspicatissima fetus tempore, Plin. 10, 12, 14, § 30: secundi fetus pecudes signari oportet, Col. 11, 2, 38.
    1. B. Transf., of plants, a bearing, producing: quae frugibus atque bacis terrae fetu profunduntur, Cic. Leg. 1, 8, 25: periti rerum adseverant, non ferre (Arabiam) tantum annuo fetu (casiae), quantum, etc., Plin. 12, 18, 41, § 83.
  2. II. Concr., young, offspring, progeny, brood (the predom. signif. of the word, in sing. and plur.; esp. freq. in poets; cf.: catulus, pullus, hinnus, hinnuleus): quae (bestiae) multiplices fetus procreant, ut sues, ut canes, his mammarum data est multitudo, Cic. N. D. 2, 51, 128: facile illa (piscium ova) aqua et sustinentur et fetum fundunt, id. ib.: fetus ventri exsecti, Plin. 8, 55, 81, § 217: cervae lactens fetus, a fawn, Ov. M. 6, 637: melliferarum apium, id. ib. 15, 382: ex die emptionis, et fetus pecorum et ancillarum partus ad emptorem pertinent, Paul. Sent. 2, 17, 7: quis (paveat), Germania quos horrida parturit Fetus? the German brood, Hor. C. 4, 5, 27.
    So very rarely of human beings: si vitium factum esset, ut (mulier) concipere fetus non posset, Gell. 4, 2, 10.
      1. 2. Transf., of plants, fruit, produce: ager novatus et iteratus, quo meliores fetus possit et grandiores edere, Cic. de Or. 2, 30, 131; cf.: nutriant fetus et aquae salubres Et Jovis aurae, Hor. Carm. Sec. 31: (arbores) crescunt ipsae fetuque gravantur, Lucr. 1, 253; cf. id. 1, 351: Cithaeron frondet viridantibus fetis, Att. ap. Non. 489, 6: arborei, Verg. G. 1, 55: mutatis requiescunt fetibus arva, id. ib. 1, 82; 4, 231: silvae dant alios aliae fetus, id. ib. 2, 442: triticei, Ov. F. 1, 693: gravidi (of grapes), id. M. 8, 294: nucis, i. e. surculus, auricomi, the golden-bough, id. Am. 6, 141; Verg. G. 2, 69: omnis fetus repressus exustusque flos, Cic. Brut. 4, 16.
        Of veins of metals: atros fetus chalybis, Sil. 1, 230.
    1. B. Trop.: nec ulla aetate uberior oratorum fetus fuit, progeny, growth, Cic. Brut. 49, 182: animi, production, id. Tusc. 5, 24, 68: dulces Musarum expromere fetus, Cat. 65, 3.

fētūtīna, ae, f. [feteo], a stinking place, dirty puddle (post-class.).

  1. I. Prop.: moletrina a molendo, quod pistrinum dicimus, ut feratrina, ut fetutina, Non. 63, 26.
  2. II. Fig.: lingua mendaciorum praeministra semper in fetutinis et olenticetis suis jaceat, App. Mag. p. 278: fetutinas grammaticas spectare, Val. Prob. ap. Gell. 13, 20, 1.