Lewis & Short

ex-spŭo (expuo), ŭi, ūtum, 3, v. n. and a., to spit out, to spit (not in Cic.).

  1. I. Neutr.: cum ille gustasset et exspuisset, Varr. R. R. 3, 3, 9; Plin. 14, 22, 28, § 146: in mare, id. 30, 2, 6, § 17.
  2. II. Act.
    1. A. Lit.: vina, Juv. 13, 214: sanguinem, Plin. 35, 16, 53, § 191; Scrib. Comp. 194: linguam in tyranni os, Plin. 7, 23, 23, § 87.
      1. 2. Transf., to cast out, eject, expel, emit: quod mare (te) conceptum spumantibus exspuit undis? Cat. 64, 155: argentum vivum optime purgat aurum, ceteras ejus sordes exspuens crebro jactatu, Plin. 33, 6, 32, § 99: rorem, id. 9, 36, 60, § 126: carbonem, id. 16, 10, 19, § 45: in litus purgamenta, id. 2, 98, 101, § 220: lacrumam, Plaut. Ps. 1, 1, 74.
    2. B. Trop., to expel, banish, remove: miseriam ex animo, Ter. Eun. 3, 1, 16: rationem ex animo, Lucr. 2, 1041.