Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* ex-sā̆crĭfĭco (exacr-), āre, v. n., to sacrifice: exsacrificabat hostiis balantibus, Poëta (Enn.) ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Enn. Fragm. p. 98 Vahl.)

* ex-saevĭo (exaev-), īre, v. n., to rage itself out, to cease raging: stetit ibi, dum reliquum tempestatis exsaeviret, Liv. 30, 39, 2.

exsanguesco, ĕre, 3, v. inch. [exsanguis], to become pale, grow faint or feeble: (mens) ad omnia exsanguescens dubia, Jul. ap. August. cont. Sec. Resp. Jul. 6, 14.

* exsanguĭnātus (exang-), a, um, adj. [exsanguis], deprived of blood, bloodless: exsan. et exsucta animalia, Vitr. 8 praef.

ex-sanguis (exang-), e, adj., deprived of blood, without blood, bloodless (class.).

  1. I. Lit.: unde animantum copia tanta Exos et exsanguis, Lucr. 3, 721: jacens et concisus plurimis vulneribus, extremo spiritu exsanguis et confectus, Cic. Sest. 37, 79; cf.: exsanguis et mortuus concidisti, id. Pis. 36, 88: hostes enervati atque exsangues, id. Sest. 10, 24: exsanguia corpora mortuorum, id. Verr. 2, 5, 49, § 130: umbrae, Verg. A. 6, 401.
    1. B. Transf., pale, wan: genae, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26: exsanguis metu, Ov. M. 9, 224; cf.: diffugimus visu exsangues, Verg. A. 2, 212: herbae, Ov. M. 4, 267.
      Act.: cuminum, making pale, Hor. Ep. 1, 19, 18 (cf.: cuminum omne pallorem bibentibus gignit, Plin. 20, 14, 57, § 159): horror, Claud. in Ruf. 2, 130.
  2. II. Trop., powerless, feeble, weak: aridum et exsangue orationis genus, Auct. Her. 4, 11, 16; cf.: exsanguis et attritus, Tac. Or. 18: vox nimis exilis et exsanguis, Gell. 13, 20, 5: exsangues crudescunt luctibus anni (senectutis), Stat. Th. 11, 323: imperium, id. ib. 5, 325.

ex-sănĭo (exan-), āre, v. a. [sanies], to free from matter or corruption, to cause to suppurate, to cleanse, dress a wound, etc. (post-Aug.).

  1. I. Lit.: vulnus (sal aridus), Cels. 5, 27.
    Transf.: pressam bacam, to press out the juice, Col. 12, 47, 10: sinapi, id. 12, 57, 2: salsuram carnis, id. 12, 55, 2: veterani, quamvis confossi, patienter et sine gemitu velut aliena corpora exsaniari patiuntur, Sen. Cons. ad Helv. 3, 1.
  2. II. Trop.: amaritudinem et pallorem, i. e. to extract, remove, Col. 12, 55.

ex-sarcio (also exarcio, exser-cio, or exercio), no perf., sartum, 4, v. a.
Lit., to patch up, mend; hence, transf., to amend, repair, restore (very rare): exercirent sarcirent, Paul. ex Fest. p. 81 Müll. N. cr.: aliis te id rebus exsarturum esse persuadeas, Q. Cic. Pet. Cons. 11, 45: eos servos qui opere rustico Faciundo facile sumptum exercirent suum, who could repay their cost by their labor, Ter. Heaut. 1, 1, 91 Umpfenbach (Bentl. Fleck. al. exercerent).

ex-sătio (exat-), āvi, ātum, 1, v. a., to satisfy, to satiate, glut, sate (not ante-Aug.; cf. exsaturo).

  1. I. Lit.: exsatiati cibo vinoque, Liv. 40, 28, 2.
  2. II. Trop.: enses multo cruore, Sil. 7, 535: tela, Stat. Th. 9, 14: clade exsatiata domus, Ov. M. 8, 542; cf.: Populum Romanum ne morte quidem P. Scipionis exsatiari, Liv. 38, 54, 10: patruum sanguine domus, Tac. A. 3, 17.

* exsătŭrābĭlis, e, adj. [exsaturo], that may be satiated: pectus, Verg. A. 5, 781.

ex-sătŭro (exat-), āvi, ātum, 1, v. a., to satisfy completely, to satiate, sate (syn. explere; rare but class.): belua exsaturanda visceribus meis, Ov. M. 5, 19: quae exsaturata lubido hausit, Poët. ap. Cic. Tusc. 5, 35, 101: cum ejus cruciatu atque supplicio pascere oculos animumque exsaturare vellent, Cic. Verr. 2, 5, 26, § 65: odiis exsaturata quievi, Verg. A. 7, 298; Stat. Th. 6, 176; Amm. 14, 7, 16.