No entries found. Showing closest matches:
* ex-sā̆crĭfĭco (exacr-), āre, v. n., to sacrifice: exsacrificabat hostiis balantibus, Poëta (Enn.) ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Enn. Fragm. p. 98 Vahl.)
* ex-saevĭo (exaev-), īre, v. n., to rage itself out, to cease raging: stetit ibi, dum reliquum tempestatis exsaeviret, Liv. 30, 39, 2.
exsanguesco, ĕre, 3, v. inch. [exsanguis], to become pale, grow faint or feeble: (mens) ad omnia exsanguescens dubia, Jul. ap. August. cont. Sec. Resp. Jul. 6, 14.
* exsanguĭnātus (exang-), a, um, adj. [exsanguis], deprived of blood, bloodless: exsan. et exsucta animalia, Vitr. 8 praef.
ex-sanguis (exang-), e, adj., deprived of blood, without blood, bloodless (class.).
ex-sănĭo (exan-), āre, v. a. [sanies], to free from matter or corruption, to cause to suppurate, to cleanse, dress a wound, etc. (post-Aug.).
ex-sarcio (also exarcio, exser-cio, or exercio), no perf., sartum, 4, v. a.
Lit., to patch up, mend; hence, transf., to amend, repair, restore (very rare): exercirent sarcirent, Paul. ex Fest. p. 81 Müll. N. cr.: aliis te id rebus exsarturum esse persuadeas, Q. Cic. Pet. Cons. 11, 45: eos servos qui opere rustico Faciundo facile sumptum exercirent suum, who could repay their cost by their labor, Ter. Heaut. 1, 1, 91 Umpfenbach (Bentl. Fleck. al. exercerent).
ex-sătio (exat-), āvi, ātum, 1, v. a., to satisfy, to satiate, glut, sate (not ante-Aug.; cf. exsaturo).
* exsătŭrābĭlis, e, adj. [exsaturo], that may be satiated: pectus, Verg. A. 5, 781.
ex-sătŭro (exat-), āvi, ātum, 1, v. a., to satisfy completely, to satiate, sate (syn. explere; rare but class.): belua exsaturanda visceribus meis, Ov. M. 5, 19: quae exsaturata lubido hausit, Poët. ap. Cic. Tusc. 5, 35, 101: cum ejus cruciatu atque supplicio pascere oculos animumque exsaturare vellent, Cic. Verr. 2, 5, 26, § 65: odiis exsaturata quievi, Verg. A. 7, 298; Stat. Th. 6, 176; Amm. 14, 7, 16.