Lewis & Short

expŏlĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a., to smooth off, make smooth, polish.

  1. I. Lit.: hac (i. e. herinacei) cute expoliuntur vestes, Plin. 8, 37, 56, § 135: libellus arida pumice expolitus, Cat. 1, 2: aedes expolitae, Plaut. Most. 1, 2, 18: expolitus paries, Vitr. 7, 9; cf. under P. a.: signum, Quint. 2, 19, 3: scabritias unguium, Plin. 24, 4, 6, § 12.
    Pass. in mid. force: numquam concessavimus poliri, expoliri, pingi, Plaut. Poen. 1, 2, 11.
  2. II. Trop., to polish, finish, accomplish, embellish, improve, refine, elaborate: parentes (liberos) expoliunt, docent litteras, Plaut. Most. 1, 2, 45; cf.: Dionem Plato doctrinis omnibus expolivit, Cic. de Or. 3, 34, 139: vir omni vita atque victu excultus atque expolitus, id. Brut. 25, 95: illi te expoliendum limandumque permittas, Plin. Ep. 1, 10: Graeca doctrina expolitus, Gell. 15, 11, 3: nox te expolivit hominemque reddidit, Cic. de Or. 2, 10, 40: nihil omnibus ex partibus perfectum natura expolivit, id. Inv. 2, 1, 3: inventum, Auct. Her. 2, 18, 27: eandem rem eodem modo dicereid obtundere auditorem est, non rem expolire, id. 4, 42, 54: partiones, Cic. Inv. 1, 41, 76: orationem, Quint. 8, 3, 42: consilium, Plaut. Poen. 1, 1, 60: opus, id. Mil. 4, 4, 38.
    1. B. Com., to polish off, i. e. to ruin: qui amat, nequit quin nihili sit atque improbis artibus se expoliat, Plaut. Truc. 2, 7, 3.
      Hence, expŏlī-tus, a, um, P. a., polished, smooth, neat, clean: dens expolitior, Cat. 39, 20: frumenta expolitiora, Col. 2, 20, 6: villae expolitissimae, Scipio Afric. ap. Gell. 2, 20, 6.

ex-spŏlĭo (expŏl-), āvi, ātum, 1, v. a. (dep. form exspoliantur, Poët. ap. Don. 1769 P.: exspoliabantur, Quadrig. ap. Non. 480, 16), to spoil, pillage, plunder (class.).

  1. I. Lit.: agrum Campanum, Quadrig. l. l.: ad expoliandum corpus, qui vulneraverat alacer gaudio accurrit, Curt. 9, 5, 10.
  2. II. Trop.: exercitu et provincia Pompeium, Cic. Att. 10, 1, 3; cf.: hos vestro auxilio, Caes. B. G. 7, 77, 9: virtutem rerum selectione, Cic. Fin. 2, 13, 43: omnem honorem et dignitatem Caesaris, to deprive, Hirt. B. G. 8, 50, 4 dub. (al. spoliare): improbis sese artibus, Plaut. Truc. 2, 7, 3.