Lewis & Short

ex-orbĭto, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [orbita] (post-class.).

  1. I. Neutr., to go out of the track, to deviate.
    1. A. Lit.: exorbitantes boves, qui vehiculum trahebant, Aug. Civ. D. 22, 8 med.: stellis exorbitare a praestitutis itineribus non licet, Lact. 2, 5, 12.
    2. B. Trop.: a regula, Tert. adv. Marc. 3, 2: a catholicae fidei regulis, Sid. Ep. 8, 11 fin.
  2. II. Act., to turn out of the track, turn aside; trop.: animum a tramite, Sid. Ep. 5, 16.