Lewis & Short

exĭlĭo, īre, v. exsilio.

ex-sĭlĭo or exĭlĭo, ĭlŭi (exilivit, Poet. ap. Fest. p. 206 M.; v. Rib. Com. Fragm. p. 118; Sen. N. Q. 2, 49, 3:

  1. I. exsilii, id. Const. Sap. 4, 1; id. N. Q. 1, 14, 4; Stat. Th. 9, 353), 4, v. n. [salio], to spring out, spring or bound forth, to spring or leap up, to start up (freq. and class.): puer citus e cunis exilit, Plaut. Am. 5, 1, 63: properans de sella exsiluit, Cic. Verr. 2, 2, 30, § 75: domo levis exsilit, Hor. S. 2, 6, 98: stratis, Ov. M. 5, 35: gremio, id. ib. 10, 410: ut continuo exiliatis, Plaut. Most. 5, 1, 17: impetu perturbatus exsiluisti, Cic. Verr. 2, 5, 64, § 165; cf.: exsilui gaudio, I leaped for joy, Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 16, 1: protinus exsilui, Ov. H. 6, 27 et saep.: foras, Plaut. Cas. 3, 5, 8: ad te exsilui, I sprang to you, Ter. Heaut. 4, 1, 44: (anguis) exsilit in siccum, Verg. G. 3, 433: in obvia arma, Stat. Th. 9, 111: exiluit partus de vulnere matris, Mart. Spect. 12, 3.
  2. II. Of inanimate subjects: Cicero noster, a quo Romana eloquentia exsiluit, took its rise, Sen. Ep. 40, 11: et magno imperatori cor exsiluit, with eager expectation, id. de Ira, 2, 3, 3: tum quoque lumen Exsilit, Lucr. 6, 163; cf. Ov. M. 6, 696: plus ut parte foras emergant exsiliantque (aquae), Lucr. 2, 200: crinis, Stat. Ach. 1, 522: exsiluere oculi, started out, Ov. M. 12, 252: exsiluere loco silvae, id. ib. 12, 406 et saep.