Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

exaltātĭo, ōnis, f. [exalto].

  1. I. Exaltation, elevation (eccl. Lat.): ab exaltatione tua dispersae sunt gentes, Vulg. Isa. 33, 3.
  2. II. Trop., pride, haughtiness: non congruit professoribus humilitatis, Tert. Cult. Fem. 3; cf. oculorum, Vulg. Prov. 21, 4: stultorum, id. ib. 3, 35.

exaltātīve, adv. [exalto], in an exalted state, under inspiration: propheta se convertit, Cassiod. in Psa. 9, 33.

ex-alto, āvi, ātum, 1, v. a. [altus] (postAug.; mostly eccl. Lat.).

  1. I. To raise, elevate, exalt: deus alia exaltat, alia submittit, Sen. Q. N. 3 prooem.: TERMINOS VETVSTATE COLLAPSOS, Inscr. Fabr. p. 748, no. 555: solium, Vulg. Isa. 14, 13.
    1. B. Trop.: exaltare, Deus, be praised, Vulg. Psa. 56, 5: vocem, id. Isa. 13, 2 et saep.
  2. II. To deepen: fodiunt (sulcos) et exaltant in tres pedes, Col. 3, 13, 4: sulcum, id. 3, 13, 9: orbem ablaqueationis, id. 4, 4, 2.