No entries found. Showing closest matches:
ĕtĭam, conj. [cf. Gr. ἔτι; with ending -am, as in quoniam, nunciam, etc.; cf. Brix ad Plaut. Trin. prol. 3], annexes a fact or thought to that which has already been said, and also, and furthermore, also, likewise, besides (syn. quoque).
- I. In gen.: hoc etiam ad malum accersebatur malum, Plaut. Bacch. 3, 3, 22; cf. Ter. And. 1, 3, 10; Cic. de Sen. 6, 16; id. N. D. 2, 52, 130: tute istic (dixisti) etiam astante hoc Sosia, Plaut. Am. 2, 2, 115: sed etiam est, paucis vos quod monitos voluerim, id. Capt. prol. 53; cf. id. Bacch. 3, 6, 17; Cic. Ac. 2, 12, 38: atque alias etiam dicendi quasi virtutes sequetur, id. Or. 40 fin.: unum etiam vos oro, ut, etc., one thing more, Ter. Eun. 5, 8, 54; cf. id. Heaut. 5, 1, 22; id. Phorm. 5, 5, 3; Verg. A. 11, 352; Suet. Caes. 24 al.: etiamne hoc negabis? Plaut. Am. 2, 2, 128; cf. id. Bacch. 2, 3, 40: mihi quidem etiam Appii Caeci carmen … Pythagoreorum videtur. Multa etiam sunt in nostris institutis ducta ab illis, Cic. Tusc. 4, 2, 4; cf. id. N. D. 2, 58: hei mihi! Etiam de sorte nunc venio in dubium miser? … Etiam insuper defrudet? Ter. Ad. 2, 2, 38; cf. Suet. Caes. 10 fin.: caret epulis exstructisque mensis et frequentibus poculis: caret ergo etiam vinolentia et cruditate et insomniis, Cic. de Sen. 13, 44: etiam tu quoque assentaris huic? Plaut. Am. 2, 2, 70; so, etiam quoque, id. As. 2, 4, 95; id. Ps. 1, 1, 120; 1, 3, 118; Lucr. 3, 292; 5, 517 al.; Varr. R. R. 1, 1, 3; Gell. 18, 12, 9; cf.: quoque etiam, Plaut. Am. prol. 30; 2, 2, 85; 121; id. Ep. 4, 2, 19; Ter. Hec. 4, 1, 28; 5, 1, 7; Cic. Fam. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 88 fin.; v. quoque.
Esp. freq. in the connection: non modo (or solum) … sed (or verum) etiam: tenebat non modo auctoritatem, sed etiam imperium in suos, Cic. de Sen. 11, 37: inveteratas non solum familiaritates exstingui solere, sed odia etiam gigni sempiterna, id. Lael. 10 fin.: neque solum ut quieto, sed etiam ut magno animo simus hortantur, neque auxilium modo defensioni meae, verum etiam silentium pollicentur, id. Mil. 1 fin. Conversely: tantum … non etiam: si vultum tantum, non etiam animum accommodavimus, Quint. 6, 2, 26: periculum tantum, non etiam offensa vitatur, id. 9, 2, 67; 7, 4, 35 al.; cf.: quasi vero oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit, Cic. Fin. 2, 6, 17.
- II. In partic.
- A. To annex a more important idea, and even, nay, even: quae omnes docti atque sapientes summa, quidam etiam sola bona esse dixerunt, Cic. Deiot. 13, 37: nos enim defendimus, etiam insipientem multa comprehendere, id. Ac. 2, 47, 144: si infantes pueri, mutae etiam bestiae paene loquuntur, id. Fin. 1, 21: quis mortalium tolerare potest, illis divitias superare, nobis rem familiarem etiam ad necessaria deesse? Sall. C. 20, 11: illiteratum, iners ac paene etiam turpe est non putare, etc., Plin. Ep. 2, 3, 8 et saep.
Freq. after negative sentences, for immo, potius, nay, rather, even: Mamertina civitas improba antea non erat; etiam erat inimica improborum, Cic. Verr. 2, 4, 10; id. Deiot. 11, 31: hoc idem nostri saepius non tulissent, quod Graeci laudare etiam solent, id. Or. 45, 153: quid, si ne dives quidem? quid, si pauper etiam? id. Par. 6, 1, 42 et saep.: tantum abesse dicebat, ut id consentaneum esset, ut maxime etiam repugnaret, id. Ac. 2, 9, 28; cf. Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 2; Cic. Fin. 2, 17; 5, 20 fin.: immo etiam, hoc qui occultari facilius credas, dabo, Ter. Hec. 5, 4, 29: quin etiam insuper vestem omnem miserae discidit, id. Eun. 4, 3, 4; v. immo and quin.
Freq. with comparatives for the sake of intensity, yet, still (in later Lat. replaced by adhuc): He. Mane, nondum audisti, Demea, Quod est gravissimum. De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, Ter. Ad. 3, 4, 22: ut enim in corporibus magnae dissimilitudines sunt: sic in animis exsistunt majores etiam varietates, Cic. Off. 1, 30, 107: sunt autem etiam clariora vel plane perspicua, id. Fin. 5, 20: dic, dic etiam clarius, id. Verr. 2, 3, 75 fin.: plusculum etiam quam concedet veritas, id. Fam. 5, 12, 3; Quint. 9, 4, 36: Athos mons est adeo elatus, ut credatur altius etiam quam unde imbres cadunt surgere, Mel. 2, 2, 10.
Rarely with a comp. in contrast with its own posit.: qui magno in aere alieno majores etiam possessiones habent, Cic. Cat. 2, 8, 18; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Cat. 4, 7, 14: ad Alesiam magna inopia, multo etiam major ad Avaricum, Caes. B. C. 3, 47, 5.
- B. With the demonstrative notion of the jam predominating, used as an affirmative, certainly, granted, by all means, yes indeed, yes: ut sequens probabilitatem, ubicumque haec aut occurrat aut deficiat, aut etiam, aut non respondere possit, Cic. Ac. 2, 32, 104; cf. id. ib. 2, 30, 97; id. N. D. 1, 25, 70; id. Rosc. Com. 3, 9: Jupp. Numquid vis? Al. Etiam; ut actutum advenias, Plaut. Am. 1, 3, 46: Th. Numquid processit ad forum hodie novi? Si. Etiam. Th. Quid tandem? id. Most. 4, 3, 8; Ter. Hec. 5, 3, 13: misericordia commotus ne sis. Etiam, Cic. Mur. 31, 65; Plin. Ep. 2, 3, 9: Zeno in una virtute positam beatam vitam putat. Quid Antiochus? Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam, Cic. Ac. 2, 43, 134; id. Planc. 26 fin.: quid? etiam, id. Att. 4, 5; cf. id. ib. 1, 13, 6; 2, 6 fin.; id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 24: An. Num quid patri subolet? Ge. Nihil etiam, nothing at all, Ter. Phorm. 3, 1, 10: nihil etiam audio, id. Heaut. 5, 5, 13.
- C. With the idea of time predominating, yet, as yet, even yet, still, even now: etsi admodum In ambiguo est etiam, nunc quid de hac re fuat, Plaut. Trin. 2, 4, 193; cf. Ter. Hec. 4, 3, 8: olim fano consumebatur omne quod profanum erat, ut etiam fit, Varr. L. L. 6, § 54 Müll.: cum iste etiam cubaret, in cubiculum introductus est, Cic. Verr. 2, 3, 23: invalidus etiamque tremens, etiam inscius aevi, Verg. G. 3, 189; cf. id. A. 6, 485; Sall. C. 61, 4: sed tu etiamne astas? Plaut. Most. 2, 2, 89; cf. Ter. Eun. 2, 2, 55; id. Hec. 3, 4, 16; id. Heaut. 4, 4, 20: quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quamdiu etiam furor iste tuus nos eludet? how much longer? Cic. Cat. 1, 1.
With negatives: quia tibi minas viginti pro amica etiam non dedit, not yet, never yet, Plaut. Ps. 1, 3, 46: non satis pernosti me etiam, qualis sim, Ter. And. 3, 2, 23: non dico fortasse etiam quod sentio, Cic. Tusc. 1, 6, 12: nec plane etiam abisse ex conspectu, Caes. B. G. 6, 43, 4: improbum facinus, sed fortasse adhuc in nullo etiam vindicatum, Cic. Verr. 2, 3, 84: nihil suspicans etiam mali, Ter. And. 1, 1, 89: hunc ego numquam videram etiam, id. Eun. 5, 8, 6; 5, 9, 62: quid egerint inter se, nondum etiam scio, id. Hec. 1, 2, 117; 5, 1, 18; id. Heaut. 3, 3, 35; id. And. 1, 2, 30: haec ego omnia, vixdum etiam coetu vestro dimisso, comperi, Cic. Cat. 1, 4 fin.
- D. In familiar lang., in interrogations, esp. when made indignantly, like our what? pray? etc.: etiam caves, ne videat forte hinc te a patre aliquis exiens? are you on your guard, pray? Ter. Heaut. 2, 2, 6: etiam tu, here, istinc amoves abs te? Plaut. As. 3, 3, 124: etiam clamas, carnufex? what? do you bawl? Plaut. Am. 1, 1, 220; cf. id. ib. 225; 2, 1, 21; id. Most. 2, 1, 30; Ter. Eun. 5, 7, 16; Petr. 21 fin. al.: is mihi etiam gloriabitur se omnes magistratus sine repulsa assecutum? what? and will he boast to me? etc., Cic. Pis. 1, 2; cf. id. Verr. 2, 1, 59; 2, 2, 42 fin.
- E. In familiar lang., with imperatives, again, once more: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est. Tr. Circumspice etiam, Plaut. Most. 2, 2, 43; 4, 2, 3: etiam tu, homo nihili, quod di dant boni, cave culpa tua amissis, id. Bacch. 5, 2, 70; cf. Ter. And. 5, 2, 8; id. Hec. 5, 4, 1.
In impatient questions: scelerate, etiam respicis? are you going to look round? Plaut. Pers. 2, 4, 4: etiam vigilas? at once, immediately, id. Most. 2, 1, 35: etiam aperis? id. ib. 4, 2, 28: etiam tu taces? id. Trin. 2, 4, 113; Ter. Ad. 4, 2, 11: etiam tu hinc abis? id. Phorm. 3, 3, 9; cf.: etiamne abis? Plaut. Poen. 1, 3, 22: etiamne ambulas? id. As. 1, 1, 95.
- F. Etiam atque etiam denotes that an action is done uninterruptedly, incessantly; whence it also conveys the idea of intensity, constantly, perpetually; repeatedly, again and again, over and over; pressingly, urgently: temo superat cogens sublime etiam atque etiam noctis iter, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 73 Müll. (Trag. v. 246 ed. Vahlen): etiam atque etiam argumenta cum argumentis comparare, Cic. Div. 1, 4; cf. id. Fam. 16, 15: optimus quisque confitetur, multa se ignorare et multa sibi etiam atque etiam esse discenda, id. Tusc. 3, 28, 69: dicere, id. Fam. 13, 28: commonefacere, id. ib. 13, 72: affirmare promissa, Liv. 22, 13: curare, ut, etc., id. 41, 19: consulere, id. 38, 9: se avertere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2: queri, Cat. 63, 61 et saep.: te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes, Plaut. Trin. 3, 2, 48: cogitare, Ter. Eun. 1, 1, 11: considerare, Cic. de Imp. Pomp. 19 fin.; Liv. 3, 45 fin. Drak.: reputare, Sall. J. 85, 28: videre, Cic. Div. in Caecil. 12; id. Ac. 2, 19, 62; Liv. 36, 28: aspicere, Hor. Ep. 1, 18, 76 et saep.: hoc te vehementer etiam atque etiam rogo, Cic. Fam. 13, 5, fin.; 13, 28 fin.; cf. id. Verr. 2, 5, 72: haec quamquam nihilo meliora sunt, nunc etiam atque etiam multo desperatiora, constantly more desperate from day to day, id. Fam. 6, 22 (B. and K. read nunc atque): quare etiam atque etiam sunt venti corpora caeca, i. e. most positively, Lucr. 1, 295. Vid. Hand Turs. II. pp. 545-578.
ĕtĭamdum (also written separately), hitherto, even till now, still, yet (rare; usually after a negative; cf.: etiamtum, etiamnum): dissimulabo, hos quasi non videam neque esse hic etiamdum sciam, Plaut. Mil. 4, 2, 2: nihil etiamdum harpagavit, id. Ps. 4, 2, 2; id. Truc. 1, 2, 72; id. Rud. 5, 3, 25: neque etiamdum scit pater, Ter. Heaut. 2, 1, 17: cum poteris igitur (veni), quoniam etiamdum abes, Cic. Att. 13, 31, 1 (cf. Hand Turs. II. p. 322 sq.; Krebs, Antibarb. p. 425 sq.).
ĕtĭam-num and (more freq., always in Cic. and Caes.) ĕtĭam-nunc (also written separately, etiam num … nunc), conj., yet, till now, still, even now, even to this time, even at this time.
- I. In gen. (in all periods): Ev. Etiamnunc mulier intu’st? Sy. Etiam, Plaut. Merc. 4, 5, 14; Varr. R. R. 3, 2, 3; Plaut. Stich. 5, 4, 16; Varr. ap. Non. 11, 15; Sen. Contr. 4, 26: de materia loquor orationis etiamnunc, non ipso de genere dicendi, Cic. Or. 34, 119: ut mihi permirum videatur quemquam exstare, qui etiamnunc credat, etc., id. Div. 2, 47 fin.: vos cunctamini etiamnunc, quid intra moenia deprehensis hostibus faciatis? Sall. C. 52, 25; cf. id. J. 31, 3; Cic. Verr. 2, 3, 38; id. Rosc. Am. 28, 78; Val. Fl. 7, 454 et saep.
With negations: neque quicquam cum ea facit etiamnum stupri, not as yet, Plaut. Poen. prol. 99; cf. Cic. Mur. 12 fin.: nec Telamoniades etiam nunc hiscere quicquam Audet, Ov. M. 13, 231: quo de homine nihil etiamnunc dicere nobis est necesse, nothing further, Cic. Clu. 59, 163.
- B. In respect to past time, i. q. etiam tum, till that time, till then, still: Athenis in Lyceo cum etiamnum platanus novella esset, Varr. R. R. 1, 37, 5; Cic. Fam. 10, 10, 1: dixisti, paululum tibi esse etiamnunc morae, quod ego viverem, id. Cat. 1, 4, 9: nullo etiamnunc usu rei militaris percepto, Caes. B. G. 6, 40, 6; cf. id. ib. 7, 62, 6: cum Balbus etiamnunc in provincia esset, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 32 fin.; cf.: cum tristis hiems etiamnum frigore saxa Rumperet, etc., Verg. G. 4, 135; Ov. F. 3, 155; Plin. 35, 3, 5, § 16 et saep.
- II. Sometimes for etiam (post-Aug.), also, besides, moreover: his addemus etiamnum unam Graecae inventionis sententiam, Plin. 6, 33, 39, § 211; cf. id. 32, 5, 18, § 49: alia etiamnum generibus ipsis in sexu differentia, id. 16, 10, 19, § 47; cf. id. 22, 25, 64, § 133; Cels. 5, 26, 20; 7, 29 fin.: duas etiamnunc formulas praepositis adiciam, Col. 5, 3, 1: in quibus etiamnunc hodie, etc., Plin. 25, 8, 47, § 85; Sen. Ep. 113 et saep.: si plus est, quod tolli opus est, adhibenda sunt etiamnum vehementiora, Cels. 5, 26, 30; so with comparatives (cf. etiam, II. A.), Cels. 5, 28, 17; 8, 20; Plin. 17, 22, 35, § 177; Sen. Ep. 87; 102 al. Vid. Hand Turs. II. pp. 580-587.
ĕtĭam-si (also written separately), a concessive conditional particle, = καὶ εἰ, more emphatic than etsi, even if, although, albeit.
- (α) With indic.: etiamsi alterum tantum perdundum est, Plaut. Ep. 3, 4, 81: etiamsi dudum fuerat ambiguum hoc mihi: Nunc non est, Ter. Hec. 4, 4, 26: ista veritas etiamsi jucunda non est, mihi tamen grata est, Cic. Att. 3, 24 fin.; so opp. tamen, id. Brut. 84, 290; Quint. 5, 10, 13; opp. certe, Cic. de Or. 1, 17 fin.; id. Opt. Gen. 2, 6; Liv. 40, 15, 15: eundem igitur esse creditote, etiamsi nullum videbitis, id. de Sen. 22, 79 et saep.
- (β) With subj.: etiamsi vetet, Edim, etc., Plaut. Trin. 2, 4, 73: quae etiamsi essent, quae nulla sunt, pellere se ipsa fortasse possent, Cic. N. D. 1, 39, 110; id. Cat. 1, 7, 18; 2, 10, 23; id. Off. 1, 43, 154: quod, etiamsi nobilitatum non sit, tamen honestum est, quodque vere dicimus, etiamsi a nullo laudetur, natura esse laudabile, id. Off. 1, 4 fin.; id. Mil. 8, 21; cf. id. Lael. 27, 100 et saep.; opp. certe, Sen. Cons. ad Helv. 1, 1; Treb. ad Cic. Fam. 12, 16, 11; opp. nihilominus, Liv. 26, 48, 11; Dig. 23, 3, 19; 47, 2, 63.
- (γ) Without a verb: hunc librum etiamsi minus nostra commendatione, tuo tamen nomine divulgari necesse sit, Cic. Or. 31 fin.; cf. Quint. 5, 12, 5; opp. at, Cic. Cael. 3, 8; cf.: quae mihi omnia etiamsi non prius, attamen clarius fulsisse in Scipione Aemiliano videntur, Plin. 7, 27, 28, § 100 et saep. Vid. Hand, Turs. II. pp. 588-596.
ĕtĭam-tum and (more rarely) ĕtĭam-tunc, conj., even then, till that time, till then, still.
- I. With imperf. tense (so usually): omnes etiamtum retinebant illum Pericli sucum; sed erant paulo uberiore filo, Cic. de Or. 2, 22 fin.: etiamtum vita hominum sine cupiditate agitabatur, Sall. C. 2, 1; id. J. 63, 6: manebant etiamtum vestigia monentis libertatis, Tac. A. 1, 74: nam etiamtum Agricola Britanniam obtinebat, id. Agr. 39; Suet. Tib. 42; so with cum, while … still: cum isti etiamtum de Sthenio in integro tota res esset, Cic. Verr. 2, 2, 39 fin.; cum etiamtum, id. ib. 2, 5, 34; Sall. J. 51, 2.
- B. The imperf. is sometimes represented by,
- 1. A part. or adj.: trepida etiamtum civitate, Sall. J. 40, 4; cf. id. ib. 21, 2; Tac. A. 1, 49: quam defunctam praetextatus etiamtunc pro rostris laudavit, Suet. Calig. 10: cum viderem, ne vobis quidem omnibus re etiamtum probata, si, etc., Cic. Cat. 2, 2, 4.
- 2. By the praes. histor.: narrat, ut virgo ab se integra etiamtum siet, Ter. Hec. 1, 2, 70.
- 3. By the pluperf.: neque is deductus etiamtum ad eam (erat), Ter. Eun. 3, 5, 22.
- II. With other tenses (very rare): illi qui etiamtum, cum misereri mei debent, non desinunt invidere, Cic. Att. 4, 5, 1; cf. App. M. 3, p. 134, 1. Vid. Hand, Turs. II. pp. 596-600.