Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ecfātus, ecfĕro, etc., v. eff-.

ef-farcĭo and -fercio (ec-f-), no perf., fertus, 4, v. a., to stuff, cram, fill out (very rare): intervalla grandibus saxis, * Caes. B. G. 7, 23, 2: bibite, este, ecfercite vos, Plaut. Most. 1, 1, 62.
Hence, effer-tus, a, um, P. a., filled out, full, ample: fame effertus, Plaut. Capt. 3, 1, 6: hereditas effertissima, id. ib. 4, 1, 8; cf. id. As. 2, 2, 16.

effĕrĭtas (ecf-), ātis, f. [efferus], an excessively wild state, wildness, degeneracy (opp. mansuetudo), Cic. Sest. 42, 91: quas (terras) peragrans undique omnem ecferitatem expuli, id. Tusc. Poet. 2, 8, 20 fin. (al. feritatem); Lact. Mort. Pers. 9, 2.

1. ef-fĕro or ecfĕro (cf. Neue, Formenl. 2, 766), extŭli, ēlatum, efferre or ecferre, v. a., to bring or carry out, to bring forth (very freq. and class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: ex navi, Plaut. Am. 2, 1, 82; cf. tela, etc., ex aedibus Cethegi, Cic. Cat. 3, 3 fin.: argentum jubeo jam intus efferri foras, Plaut. Bacch. 1, 1, 62; cf. id. ib. 4, 9, 127; id. Most. 2, 1, 58; id. Mil. 4, 8, 4: argentum ad aliquem, id. Epid. 5, 1, 27; id. Truc. 3, 1, 16: machaeram huc, id. Mil. 2, 5, 53; cf. id. Stich. 2, 2, 28: puerum extra aedes usquam, Ter. Hec. 4, 1, 48: cistellam domo, id. Eun. 4, 6, 15; cf.: cibaria sibi quemque domo, Caes. B. G. 1, 5, 3: frumentum ab Ilerda, id. B. C. 1, 78, 1: piscem de custodia, Col. 8, 17 fin.: litteras, Caes. B. G. 5, 45, 4: mucronem, Cic. Cat. 2, 1, 2; cf.: vexilla, signa, arma (e castris, extra fines, etc.), Liv. 10, 19; 27, 2; 29, 21; Tac. H. 3, 31 al.: ferrum a latere deripuit, elatumque deferebat in pectus, id. A. 1, 35 fin.: Colchis pedem, Enn. ap. Non. 297, 20; so, pedem, Verg. A. 2, 657; cf. pedem aedibus, Plaut. Bacch. 3, 3, 19: pedem portā, Cic. Att. 6, 8, 5; 7, 2, 6; Suet. Tib. 38: pedem quoquam, Plaut. Capt. 2, 3, 97: se hinc (ignis), Lucr. 6, 89 and 385: se vallo (equus), Tac. A. 15, 7: Furium longius extulit cursus, Liv. 3, 5; cf.: Messium impetus per hostes extulit, id. 4, 29.
    2. B. In partic.
      1. 1. Like the Gr. ἐκφέρω, to carry out (of the house) for burial, to bear to the grave, to bury (cf.: cremo, humo, sepelio, prosequor): optumum’st Loces illum efferendum; nam jam credo mortuus est, Plaut. Aul. 3, 6, 32; id. Most. 4, 3, 8 sqq.; Ter. And. 1, 1, 90 Don. and Ruhnk.; 1, 1, 101; Cic. N. D. 3, 32, 80; Nep. Att. 17; Liv. 2, 33; 3, 18 fin.; Quint. 8, 5, 21; Suet. Aug. 99; Hor. S. 2, 5, 85; Vulg. Luc. 7, 12.
        1. b. Transf.: meo unius funere elata populi Romani esset res publica, carried to burial, i. e. overthrown, destroyed, Liv. 28, 28; 24, 22; 31, 29.
      2. 2. Of a fruit-bearing soil, to bring forth, bear, produce: id, quod agri efferant, Cic. Rep. 2, 4 fin.; id. Brut. 4, 16; cf. also id. Verr. 2, 3, 47 fin.; 86 al.
        1. b. Transf.: ea, quae efferant aliquid ex sese, perfectiores habere naturas quam, etc., Cic. N. D. 2, 33 fin.; cf. Quint. 10, 1, 109; poet.: (Italia) genus acre virum, Verg. G. 2, 169.
      3. 3. Of motion in an upward direction (cf.: erigo and educo, II. B. 1.), to lift up, elevate, raise, exalt, Lucil. ap. Non. 297, 25: aliquem in murum, Caes. B. G. 7, 47 fin.: pars operis in altitudinem turris elata, id. B. C. 2, 8 fin.; cf. Quint. 11, 3, 103; and Suet. Calig. 32: corvus e conspectu elatus, Liv. 7, 26: pulvis elatus, id. 4, 33: elata super capita scuta, Tac. H. 3, 27: jubar (luna), Petron. Poët. 89, 2, 54; poet.: caput Auctumnus agris extulit, Hor. Epod. 2, 18.
  2. II. Trop.
    1. A. To set forth, spread abroad, utter, publish, proclaim: clamorem, to raise, Plaut. Am. 1, 1, 73: quod neque in vulgum disciplinam efferri velint, neque, etc., Caes. B. G. 6, 14, 4; cf. Plin. 2, 12, 9: vocem ejus in vulgus, Tac. A. 12, 21: tuum peccatum foras, Ter. Phorm. 5, 7, 65 Ruhnk.: hoc foras, Cic. Phil. 10, 3; so, clandestina consilia, Caes. B. G. 7, 1, 6: rem, id. ib. 7, 2, 2: has meas ineptias, Cic. de Or. 1, 24, 111: divinitus dicta, id. ib. 3, 1 fin. et saep.
      With a rel. clause: posteaquam in volgus militum elatum est, qua arrogantia in colloquio Ariovistus usus, etc., Caes. B. G. 1, 46, 4.
      1. 2. In partic., of speech, to utter, pronounce, express, declare: verbum de verbo expressum extulit, Ter. Ad. prol. 11: ut verba inter se ra tione conjuncta sententiam efferant, Varr. L. L. 8, § 1 Müll.: si graves sententiae inconditis verbis efferuntur, Cic. Or. 44, 150; cf. Quint. 9, 4, 13: quae incisim aut membratim efferuntur, ea, etc., Cic. Or. 67; cf. Quint. 9, 4, 33; 8, 3, 40; 10, 2, 17: pleraque utroque modo efferuntur, luxuriatur, luxuriat, etc., id. 9, 3, 7; cf. id. 1, 5, 16; 64; 2, 14, 2.
    2. B. In the pass., qs. to be carried out of one’s self by passions, feelings, etc.; to be carried away, transported, hurried away: usque adeo studio atque odio illius efferor ira, Lucil. ap. Cic. Tusc. 4, 21 fin.; so, studio, Cic. de Sen. 23, 83; id. Att. 1, 8, 2; id. N. D. 1, 20 fin.; Caes. B. C. 1, 45, 2; cf. cupiditate, Cic. Div. 1, 24, 49: vi naturae atque ingenii, id. Mur. 31, 65: laetitia, id. Deiot. 9, 26 (cf. act.: comitia ista praeclara, quae me laetitia extulerunt, id. Fam. 2, 10): incredibili gaudio, id. Fam. 10, 12, 2; cf. id. Rep. 3, 30; Suet. Caes. 22: voluptate canendi ac saltandi, id. Calig. 54: popularitate, id. Ner. 53.
    3. C. (Acc. to I. B. 3.) To raise, elevate, exalt: pretia alicujus rei, Varr. R. R. 3, 6 fin.: quorum animi altius se extulerunt, Cic. Rep. 3, 3: aliquem ad summum imperium per omnes honorum gradus, id. Cat. 1, 11, 28; cf.: aliquem supra leges, Tac. A. 2, 34; and: aliquem geminatis consulatibus, id. ib. 1, 3; cf. also id. ib. 4, 40: aliquem pecunia aut honore, Sall. J. 49, 4: patriam demersam extuli, Cic. Sull. 31, 87; cf. Nep. Dion. 6; Cic. Prov. Cons. 14, 34: aliquem maximis laudibus, id. Off. 2, 10, 36; cf. Caes. B. C. 3, 87: aliquem summis laudibus ad caelum, Cic. Fam. 9, 14; cf. Nep. Dion. 7 fin.: aliquid maximis laudibus, Cic. Lael. 7, 24: aliquem laudibus, Tac. A. 3, 72: aliquem verbis, Cic. de Or. 3, 14, 52: aliquid versibus, id. Rep. 1, 14; and simply aliquid, id. Verr. 2, 4, 56; Tac. A. 2, 63: aliquem in summum odium, id. H. 4, 42; cf.: rem in summam invidiam, Quint. 8, 4, 19.
      1. 2. In partic., with se, to raise, elevate one’s self; to rise, advance (cf.: appareo, eluceo, exsisto): cum (virtus) se extulit et ostendit suum lumen, Cic. Lael. 27; cf. so with a figure borrowed from the heavenly bodies: qua in urbe (Athenis) primum se orator extulit, id. Brut. 7, 26: volo se efferat in adolescente fecunditas, id. de Or. 2, 21.
        1. b. In a bad sense, with se, or in the pass., to lift up one’s self, to carry one’s self high; to be puffed up, haughty, proud on account of any thing (the figure being borrowed from a prancing horse; cf. Liv. 30, 20; and Quint. 10, 3, 10): nec cohibendo efferentem se fortunam, quanto altius elatus erat, eo foedius corruit (Atilius), Liv. 30, 30: quod aut cupias ardenter aut adeptus ecferas te insolenter, Cic. Tusc. 4, 17, 39: qui enim victoria se ecferunt, quasi victos nos intuentur, id. Fam. 9, 2, 2; cf.: se altius et incivilius, Flor. 1, 26, 8: sese audacia, scelere atque superbia, Sall. J. 14, 11: hic me magnifice effero, Ter. Heaut. 4, 3, 31: (fortunati) efferuntur fere fastidio et contumacia, Cic. Lael. 15, 54: se efferre in potestate, to be insolent in office, id. de Or. 2, 84, 342.
          Esp. freq. in the part. perf.: stulta ac barbara arrogantia elati, Caes. B. C. 3, 59, 3: recenti victoria, id. B. G. 5, 47, 4: spe celeris victoriae, id. ib. 7, 47, 3: gloria, id. B. C. 3, 79, 6: elatus et inflatus his rebus, Cic. Agr. 2, 35, 97: secunda fortuna magnisque opibus, Nep. Alcib. 7, 3; id. Milt. 7, 2: elatus ad vanam fiduciam, Curt. 3, 19, 10; but also: ad justam fiduciam, Liv. 27, 8, 7 et saep.
          In the act. (rare, and with a fig. perh. borrowed from the wind): is demum vir erit, cujus animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet (elates, inflates), nec adversa infringet, Liv. 45, 8 fin.
    4. D. Ante-class. and very rare, to carry out to the end, to support, endure: laborem, Att. ap. Cic. Sest. 48; cf.: malum patiendo, to get rid of, do away with, Cic. Poët. Tusc. 4, 29, 63 (but not in Lucr. 1, 141, where the better reading is sufferre).
      Hence, ēlā-tus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 3. and II. C. 2.), exalted, lofty, high (rare; cf.: superbus, insolens, arrogans, etc.).
    1. A. Lit.: modo in elatiora modo in depressiora clivi, Col. 2, 4, 10: elatissimae lucernae, Tert. Apol. 53.
    2. B. Trop.: animus magnus elatusque, Cic. Off. 1, 18, 61; id. Tusc. 1, 40, 96: verba, high-sounding, id. Or. 36, 124; hoc casu elatior Julianus, Amm. 21, 4, 7; Vulg. Rom. 1, 30: insula opibus, Nep. Milt. 7, 2.
      Adv.: ēlāte, loftily, proudly: elate et ample loqui, opp. humiliter demisseque sentire, Cic. Tusc. 5, 9: dicere (opp. summisse), id. Opt. Gen. 4, 10.
      Comp.: se gerere, Nep. Paus. 2, 3: elatius et arrogantius praefatur, Gell. 9, 15, 4.

ef-fĭcĭo (ecfacio), fēci, fectum, 3 (perf. subj. effexis, Plaut. As. 3, 5, 63; id. Poen. 1, 3, 19; inf. pass. ecfiĕri, id. Pers. 5, 1, 9; Lucr. 6, 761), v. a., to make out, work out; hence, to bring to pass, to effect, execute, complete, accomplish, make, form (very freq. in all periods and sorts of writing).

  1. I. In gen.
          1. (α) With acc.: male quod mulier facere incepit, nisi id ecficere perpetrat, Plaut. Truc. 2, 5, 12 sq.; cf. id. Pers. 5, 1, 9; Caes. B. C. 1, 36 fin.; 1, 61, 2: magna facinora, Plaut. Ps. 2, 1, 16; so, facinora, Cic. Phil. 2, 42, 109; cf. opus, id. ib. 4, 1, 6; Plaut. Truc. 5, 17; Caes. B. G. 4, 18, 1; 7, 35, 4 et saep.: pontem, id. ib. 6, 6, 1; id. B. C. 1, 40, 1; 1, 62 fin.: ligneas turres, tormenta, id. ib. 3, 9, 3; 3, 39 fin.: castella, id. ib. 3, 44, 3: panes ex hoc (genere radicis), id. ib. 3, 48, 3: sphaeram (Archimedes), Cic. Rep. 1, 17: columnam, id. Verr. 2, 1, 56 et saep.: Mosa insulam efficit Batavorum, Caes. B. G. 4, 10, 2; id. ib. § 4; id. B. C. 3, 40, 4; cf.: portum (insula), id. ib. 3, 112, 2; Verg. A. 1, 160: magnum numerum cratium, scalarum, etc., Caes. B. G. 7, 81, 1: aliquid dignum dono deorum, Cic. Rep. 3, 3; cf. id. de Or. 1, 26, 120: civitatem, id. Rep. 2, 30; cf. id. ib. 3, 32: varios concentus, septem sonos, id. ib. 6, 18: magnas rerum commutationes, Caes. B. C. 3, 68, 1: tantos progressus, Cic. Brut. 78, 272: clamores et admirationes in bonis oratoribus, id. de Or. 1, 33, 152; id. Q. Fr. 3, 1, 3 et saep.: XIII. cohortes, Caes. B. C. 1, 15, 5; cf.: delectu habito duas legiones, id. ib. 1, 31, 2: unam ex duabus (legionibus), id. ib. 3, 89, 1: ad duo milia ferme boum, Liv. 22, 16 et saep.: lepide meum officium, Plaut. Truc. 4, 2, 1 sq.; cf.: nostra munia, id. Stich. 5, 4, 13: munus, Cic. Rep. 1, 46 fin.; id. Leg. 1, 5, 16: nuptias alicui, Ter. And. 3, 4, 16: aurum alicui, Plaut. Bacch. 2, 2, 55; cf. id. Poen. 1, 1, 57; Ter. Heaut. 3, 3, 23: hanc mulierem tibi, Plaut. Ps. 1, 1, 110 et saep.: quod a Curione effeceram, had procured, obtained, Cic. Att. 10, 10: amor mores hominum moros et morosos ecficit, Plaut. Trin. 3, 2, 43.
            With two accs.: fortuna eos efficit caecos, quos complexa est, Cic. Lael. 15, 54; id. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 2, 42; Caes. B. G. 3, 24 fin. et saep.; cf.: hunc (montem) murus circumdatus arcem efficit, id. ib. 1, 38, 6: aliquem consulem, Cic. Lael. 20, 73: aliquem dictatorem, id. Att. 15, 21; cf. also: quae res immani corporum magnitudine homines efficit, Caes. B. G. 4, 1, 9; and: id (genus radicis) ad similitudinem panis efficiebant, id. B. C. 3, 48, 1.
          2. (β) With ut: eniti et efficere, ut, etc., Cic. Lael. 16, 59; id. Rep. 1, 20; 3, 31; Caes. B. G. 2, 5, 5; 2, 17, 4 et saep.; cf.: hoc si efficiam plane, ut, etc., Plaut. Mil. 3, 3, 62: si id efficere non posset, ut, etc., Caes. B. G. 5, 50, 3: neque polliceor me effecturum, ut, etc., Cic. Rep. 1, 24 fin.
            Ellips. of ut:
            effice, di coëamus in unum, Ov. F. 3, 683.
          3. (γ) With ne (rare): efficio ne cui molesti sint publicani, Cic. Att. 6, 1, 16: qui efficiant, ne quid inter privatum et magistratum differat, id. Rep. 1, 43, 67; id. Fin. 4, 4, 10; Liv. 8, 7, 6: efficiam, posthac ne quemquam voce lacessas, Verg. E. 3, 51; Dig. 3, 3, 78; cf.: aliquem or aliquid, ne, etc., ib. 19, 2, 35; Quint. 3, 6, 102; 8, 3, 20.
          4. (δ) With quominus (very seldom), Lucr. 1, 977; Quint. 11, 1, 48; Dig. 49, 14, 29; so with quo magis: saevitia collegae quo is magis ingenio suo gauderet effecit, Liv. 2, 60, 1.
            (ε) With obj. acc. and inf. (very rare, and not ante-Aug.): vehementer efficit ea coire, etc., Vitr. 2, 6; Dig. 38, 2, 14, § 8; 47, 11, 10.
            (ζ) Absol. (freq. and class.): si effecero, Dabinmihi argentum? Plaut. Ps. 1, 5, 121; cf. id. ib. 4, 1, 39 sq.; 4, 8, 5; id. Pers. 1, 3, 87; Caes. B. G. 7, 26, 2 et saep.: se a scientiae delectatione ad efficiendi utilitatem referre, Cic. Rep. 5, 3.
  2. II. In partic.
    1. A. In econom. lang., to produce, bear, yield: (ager Leontinus) plurimum efficit, Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.; cf.: ager efficit cum octavo, cum decumo, id. ib. 2, 3, 47: si (vineae) centenos sestertios in singula jugera efficiant, Col. 3, 3, 3: cum matres binae ternos haedos efficiunt, id. 7, 6, 7.
      Transf. to persons: liciti sunt usque eo, quoad se efficere posse arbitrabantur, i. e. to make a profit, Cic. Verr. 2, 3, 33 fin.
    2. B. Of numbers, to make out, yield, amount to a certain sum: ea (tributa) vix, in fenus Pompeii quod satis sit, efficiunt, Cic. Att. 6, 1, 3 (cf. shortly before: nec id satis efficit [al. efficitur] in usuram menstruam), Plin. 6, 33, 38, § 206; cf. ib. § 209; Col. 5, 2, 6; 8 sq.
    3. C. In philos. lang., to make out, show, prove (with acc. and inf., ut, ne, or absol.): quod proposuit efficit, Cic. Par. prooem. § 2: in quibus (libris) vult efficere animos esse mortales, id. Tusc. 1, 31 fin.
      In the pass. impers.: efficitur, it follows (from something): ita efficitur, ut omne corpus mortale sit, id. N. D. 3, 12, 30: ex quo efficitur, hominem naturae obedientem homini nocere non posse, id. Tusc. 3, 5, 25; cf.: ex quo illud efficitur, ne justos quidem esse natura, id. Rep. 3, 11: quid igitur efficitur? what follows from that? id. ib. 3, 12.
      Hence,
      1. 1. effĭcĭens, entis, P. a.
    1. A. Adj., effecting, effective, efficient.
      In philos. lang.: proximus est locus rerum efficientium, quae causae appellantur: deinde rerum effectarum ab efficientibus causis, Cic. Top. 14 fin.; cf. id. Ac. 1, 6, 24; id. Fin. 3, 16, 55; id. Div. 1, 55, 125; id. Fat. 14, 33; Quint. 5, 10, 86.
    2. B. Subst., with gen.: virtus efficiens utilitatis, the producer = effectrix, Cic. Off. 3, 3, 12; so, voluptatis (virtus), id. ib. 3, 33; cf.: ea, quae sunt luxuriosis efficientia voluptatum, id. Fin. 2, 7, 21; and: (causae) efficientes pulcherrimarum rerum, id. Univ. 14 fin.
      * Adv.: effĭcĭenter, efficiently (for which in the post-Aug. per., efficaciter): ut id ei causa sit, quod cuique efficienter antecedat, Cic. Fat. 15, 34.
      1. 2. effectus, a, um, P. a., worked out, i. e.
    1. A. Effected, completed: una (materia) diligenter effecta plus proderit quam plures inchoatae et quasi degustatae, Quint. 10, 5, 23; cf. id. 5, 13, 34; 8, 3, 88.
      In the comp.: aliquid nitidius atque effectius, Quint. 12, 10, 45.
    2. B. Effected, in philos. lang. (opp. causa efficiens), Cic. Top. 18; cf. res, id. ib. 4; 14 fin.; and subst.: effectum, i, n., an effect, id. ib. 3; Quint. 6, 3, 66; 5, 10, 94.
      Adv.: effecte.
        1. a. Effectively, in fact, Mart. 2, 27, 3; Amm. 16, 5, 7.
        2. b. Effectually, efficaciously: effectius, App. Flor. 16, p. 357.
          Sup. does not occur.

ef-fŏdĭo, also exf- and ecf- (cf. Neue, Formenl. 2, 767, 769), fōdi, fossum, 3 (inf. pass.: ecfodiri, Plaut. Mil. 2, 3, 44; 2, 4, 21), v. a., to dig out, dig up (class.): nec ferrum, aes, argentum, aurum effoderetur, Cic. Off. 2, 3 fin.: carbones e sepulcris, Plin. 35, 6, 25, § 41: lapides puteis, id. 36, 22, 45, § 161: aulam auri plenam, Plaut. Aul. 4, 8, 9; cf. thensaurum, id. Trin. 3, 3, 53; 4, 4, 8: opes, Ov. M. 1, 140; and facetiously: ex hoc sepulcro vetere (i. e. ex sene avaro) viginti minas Ecfodiam ego hodie, Plaut. Ps. 1, 4, 20: signum, Liv. 22, 3 fin.: saxum medio de limite, Juv. 16, 38 et saep,: spoliatis effossisque eorum domibus, ransacked, Caes. B. C. 3, 42 fin.; cf.: terram altius, Quint. 10, 3, 2: humum rastello, Suet. Ner. 19: montem, id. Claud. 25: tellurem, Petr. poët. 128, 6, 2: lacum, Suet. Dom. 4; cf. cavernas, i. e. to make by digging, id. Ner. 48: sepulcra, Verg. G. 1, 497 et saep.
In the voc. part. pass.: ex sterquilinio effosse, thou dug from a dung-hill! Plaut. Cas. 1, 26.
Esp. freq.: ecfodere oculos or oculum (alicui), to scratch out, tear out, Plaut. Aul. 1, 1, 14; id. Curc. 3, 26; id. Men. 1, 2, 46; id. Mil. 2, 3, 44; id. Trin. 2, 4, 62; * Ter. Eun. 4, 6, 2; Caes. B. G. 7, 4 fin.; Cic. Rep. 3, 17; Suet. Dom. 17; Vulg. 4 Reg. 25, 7 et saep.; cf. lumen, Verg. A. 3, 663; and transf.: hi duo illos oculos orae maritimae effoderunt, Cic. N. D. 3, 38, 91: effossum alterum Romani imperii lumen, Vell. 2, 52, 3.
So, too, vesicam, Plaut. Cas. 2, 8, 22; and poet.: viscera, i. e. to cause abortion, Ov. Am. 2, 14, 27.

ef-frēno or ecfr-, no perf., ātum, 1, v. a., to unbridle, let loose (very rare).
Poet. transf.: Vulturnum Effrenat, Sil. 9, 496.
Far more freq., effrēnātus, a, um, P. a.

  1. I. Unbridled, without a rein: equi, Liv. 40, 40, 5: equi velut effrenati passim incerto cursu feruntur, id. 37, 41, 10.
  2. II. Transf., ungoverned, unrestrained, unruly (a favorite word of Cicero): homines secundis rebus effrenatos tamquam in gyrum rationis duci oportere, Cic. Off. 1, 26, 90: populi soluti effrenatique, id. Rep. 1, 34; cf.: libido effrenata et indomita, id. Clu. 6; id. Verr. 2, 1, 24: cupiditas effrenata ac furiosa, id. Cat. 1, 10; and: mens effrenata atque praeceps, id. Cael. 15, 35; so, libertas, Liv. 34, 49 et saep.: insolentiă multitudo, Cic. Rep. 1, 42 fin.; cf. id. Tusc. 3, 5, 11: ferocia, id. ib. 5, 8: violentia, id. Phil. 12, 11: petulantia, Plin. Ep. 4, 25 fin.: mente, Vulg. 2 Macc. 13, 9 et saep.
    Comp.: vox (with libera), Cic. de Or. 3, 53 fin.: libido (Appii), Liv. 3, 50: iracundia, Quint. 9, 2, 3.
    Sup.: affectus, Sen. Ep. 88.
    Adv.: ef-frēnāte, unrestrainedly, violently, Cic. de Sen. 12, 39.
    Comp., id. Phil. 14, 9, 26.
    Sup. appears not to occur.

ef-fundo (or ecf-), fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour out, pour forth, shed, spread abroad (class.; esp. freq. in the transf. and trop. signif.).

  1. I. Lit.: vinum in barathrum (i. e. ventrem), Plaut. Curc. 1, 2, 28; cf. Cic. Pis. 10: aquam oblatam in galea, Front. Strat. 1, 7, 7: humorem, Cels. 7, 15: lacrimas, Lucr. 1, 126; Cic. Planc. 42, 101: imbrem (procella), Curt. 8, 13: se in oceanum (Ganges), Plin. 2, 108, 112, § 243: Sangarius flumen in Propontidem se effundit, Liv. 38, 18, 18; cf. pass. in mid. force: mare neque redundat umquam neque effunditur, Cic. N. D. 2, 45, 116; v. also under P. a.
    1. B. Transf., of non-liquid bodies.
      1. 1. In gen., to pour out, pour forth, drive out, cast out, send out (mostly poet. and in postAug. prose; a favorite word of Vergil): saccos nummorum, Hor. S. 2, 3, 149: frumentum in flumen, Dig. 9, 2, 27, § 19: ei oculus effunditur, is knocked out, put out, ib. 19, 2, 13, § 4: tela, i. e. to shoot in great numbers, Verg. A. 9, 509; Liv. 27, 18: auxilium castris apertis, to send forth, Verg. A. 7, 522: equus consulem lapsum super caput effudit, threw, Liv. 22, 3, 11; so id. 10, 11; 27, 32; Plin. 8, 42, 65, § 160; Curt. 8, 14, 34; Verg. A. 10, 574; 893; cf. Val. Fl. 8, 358: (quae via) Excutiat Teucros vallo atque effundat in aequum, Verg. A. 9, 68: sub altis portis, id. ib. 11, 485; cf.: aliquem solo, id. ib. 12, 532: caput in gremium, Cels. 7, 7, 4.
        Poet.: carmina molli numero fluere, ut per leve severos Effundat junctura ungues, i. e. lets it slip over smoothly, Pers. 1, 65.
      2. 2. In partic.
        1. a. With se, or mid. of persons, to pour out in a multitude, to rush out, spread abroad (a favorite expression with the historians): omnis sese multitudo ad cognoscendum effudit (sc. ex urbe), Caes. B. C. 2, 7, 3; so, se, id. ib. 2, 7, 3; Liv. 26, 19; 34, 8; 33, 12, 10; 35, 39, 5; Val. Max. 7, 6, 6; Vell. 2, 112, 4; Suet. Calig. 4 fin.; id. Caes. 44 et saep. (but not in Caes. B. G. 5, 19, 2, where the better reading is: se ejecerat, v. Schneider ad h. l.): omnibus portis effunduntur, Liv. 38, 6; so mid., Tac. A. 1, 23; Liv. 40, 40, 10; and esp. freq. in the part. effusus, Sall. J. 55, 4; 69, 2; Liv. 1, 14; 9, 31; Tac. A. 4, 25 fin.; 12, 31; 15, 23; Verg. A. 6, 305 et saep.
          Ellips. of se: ubi se arctat (mare) Hellespontus vocatur; Propontis, ubi expandit; ubi iterum pressit, Thracius Bosporus; ubi iterum effundit, Pontus Euxinus, spreads out, widens, Mel. 1, 1, 5.
        2. b. With the accessory notion of producing, to bring forth, produce abundantly: non solum fruges verum herbas etiam effundunt, Cic. Or. 15, 48; cf.: fruges (auctumnus), Hor. C. 4, 7, 11: copiam, Cic. Brut. 9, 36.
        3. c. Of property, to pour out, i. e. to lavish, squander, waste, run through: patrimonium per luxuriam effundere atque consumere, Cic. Rosc. Am. 2, 6; so, patrimonium, id. Phil. 3, 2: aerarium, id. Agr. 1, 5, 15; id. Tusc. 3, 20, 48: sumptus, id. Rosc. Am. 24, 68: opes, Plin. 7, 25, 26, § 94: omnes fortunas, Tac. A. 14, 31: reditus publicos non in classem exercitusque, sed in dies festos, Just. 6, 9, 3; and absol.: effundite, emite, etc., Ter. Ad. 5, 9, 34.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: effudi vobis omnia, quae sentiebam, i. e. have freely imparted, Cic. de Or. 1, 34 fin.; cf. id. Att. 16, 7, 5; id. Fl. 17, 41; Quint. 2, 2, 10; 10, 3, 17; Val. Fl. 7, 434: procellam eloquentiae, Quint. 11, 3, 158: totos affectus, id. 4, 1, 28: tales voces, Verg. A. 5, 723: questus, id. ib. 5, 780: carmina, Ov. H. 12, 139 al.: vox in coronam turbamque effunditur, Cic. Fl. 28 fin.; cf.: questus in aëra, Ov. M. 9, 370: omnem suum vinulentum furorem in me, Cic. Fam. 12, 25, 4: iram in aliquem, Liv. 39, 34: omne odium in auxilii praesentis spem, id. 31, 44, 2: indignationem, Vulg. Ezech. 20, 8 et saep.
    2. B. In partic. (acc. to I. B. 2. a. and c.).
      1. 1. With se, or mid., to give one’s self up to, to give loose to, yield to, indulge in: qui se in aliqua libidine effuderit, Cic. Par. 3, 1, 21: se in omnes libidines, Tac. A. 14, 13: (Pompeius) in nos suavissime hercule effusus, has treated me with the most flattering confidence, Cic. Att. 4, 9; more freq., mid.: in tantam licentiam socordiamque, Liv. 25, 20, 6: in venerem, id. 29, 23, 4: in amorem, Tac. A. 1, 54; Curt. 8, 4, 25: in laetitiam, Just. 12, 3, 7; Curt. 5, 1, 37: in jocos, Suet. Aug. 98: in cachinnos, id. Calig. 32: in questus, lacrimas, vota, Tac. A. 1, 11: in lacrimas, id. ib. 3, 23; 4, 8; id. H. 2, 45; for which, lacrimis, Verg. A. 2, 651; cf.: ad preces lacrimasque, Liv. 44, 31 fin.: ad luxuriam, id. 34, 6: terra effunditur in herbas, Plin. 17, 8, 4, § 48; cf.: quorum stomachus in vomitiones effunditur, id. 23, 1, 23, § 43.
      2. 2. To cast away, give up, let go, dismiss, resign: collectam gratiam florentissimi hominis, Cic. Fam. 2, 16, 1: odium, id. ib. 1, 9, 20: vires, Liv. 10, 28; Ov. M. 12, 107: curam sui, Sen. Ira, 2, 35: verecundiam, id. Ep. 11: animam, Verg. A. 1, 98; cf. vitam, Ov. H. 7, 181; Macr. Somn. Scip. 1, 1, 9; cf. id. ib. 1, 11, 25: spiritum, Tac. A. 2, 70.
      3. 3. To relax, loosen, slacken, let go: manibus omnis effundit habenas, Verg. A. 5, 818: sive gradum seu frena effunderet, Stat. Th. 9, 182: irarum effundit habenas, Verg. A. 12, 499.
        Hence, effūsus, a, um, P. a.
  1. I. (Effundo, I. B. 1.) Poured out, cast out; hence, plur. as subst.: effusa, ōrum, n., the urine: reliquias et effusa intueri, Sen. Const. Sap. 13, 1.
  2. II. (Effundo, I. B. 2.) Spread out, extensive, vast, broad, wide (not freq. till after the Aug. per.).
    Lit.
      1. 1. In gen.: effusumque corpus, Lucr. 3, 113; cf.: late mare, Hor. Ep. 1, 11, 26: loca, Tac. G. 30: effusissimus Hadriatici maris sinus, Vell. 2, 43: incendium, Liv. 30, 5; cf. caedes, id. 42, 65: cursus, id. 2, 50; Plin. 9, 33, 52, § 102: membra, i. e. full, plump, Stat. Th. 6, 841.
      2. 2. Esp., relaxed, slackened, loosened, dishevelled: habenis, Front. Strat. 2, 5, 31; cf.: quam posset effusissimis habenis, Liv. 37, 20: comae, Ov. H. 7, 70; id. Am. 1, 9, 38 et saep.; cf. also transf.: (nymphae) caesariem effusae nitidam per candida colla, Verg. G. 4, 337.
      3. 3. Of soldiers or a throng of people, etc., straggling, disorderly, scattered, dispersed: effusum agmen ducit, Liv. 21, 25, 8: aciem, Luc. 4, 743: huc omnis turba effusa ruebat, Verg. A. 6, 305: sine armis effusi in armatos incidere hostis, Liv. 30, 5, 8.
  3. III. Trop.
      1. 1. Profuse, prodigal, lavish: quis in largitione effusior? Cic. Cael. 6, 13: munificentiae effusissimus, Vell. 2, 41.
      2. 2. Extravagant, immoderate: licentia, Liv. 44, 1; cf. laetitia, id. 35, 43 fin.: cursus, Plin. Ep. 6, 20, 11 et saep.
        Comp.: cultus in verbis, Quint. 3, 8, 58.
        Sup.: laudationes, Petr. 48, 7: studium, Suet. Ner. 40.
        Adv.: effūse.
      1. 1. (Acc. to I.) Far spread, far and wide, widely.
        1. a. In gen.: ire, Sall. J. 105, 3; cf. fugere, Liv. 3, 22; 40, 48: persequi, id. 43, 23; Curt. 9, 8: vastare, Liv. 1, 10; 44, 30; cf.: effusius praedari, id. 34, 16 et saep.: spatium annale effuse interpretari. in a wide sense, Cod. Just. 7, 40, 1.
        2. b. Esp., profusely, lavishly: large effuseque donare, Cic. Rosc. Am. 8 fin.; cf. vivere, id. Cael. 16 fin.: liberalem esse, Aug. ap. Suet. Aug. 71: affluant opes, Liv. 3, 26.
          In the comp., Tac. A. 4, 62.
      2. 2. (Acc. to II.) Extravagantly, immoderately: cum inaniter et effuse animus exsultat, Cic. Tusc. 4, 6, 13: amare, Plin. Ep. 6, 26, 2.
        Comp.: dicere, Plin. Ep. 1, 20, 20: fovere, id. ib. 7, 24, 4: excipere, Suet. Ner. 22: favere, Tac. H. 1, 19.
        Sup.: diligere, Plin. Ep. 7, 30, 1; id. Pan. 84, 4.

ef-fŭtŭo (ec-f-), ŭi, 3, v. a., to waste in debauchery: ecfututa latera, Cat. 6, 13: aurum, Poëta ap. Suet. Caes. 51 fin.