Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ĕbŏrārĭus (ebŭr-), ii, m. [ebur], a worker in ivory, Cod. Just. 10, 64, 1; Inscr. Orell, 4180; 4302.

ĕbur, ŏris (cf. Quint. 1, 6, 22 sq.), n. [Copt. ebu; cf. Sanscr. ibhas, elephant; whence Gr. ἐλέφας, Semit. article el being prefixed], ivory.

  1. I. Prop., Cic. Leg. 2, 18; id. Brut. 73 fin.; id. Par. 1, 3; Quint. 2, 21, 9; Verg. G. 1, 57; id. A. 10, 137; 12, 68; Hor. C. 1, 31, 6; id. Ep. 2, 1, 96 et saep.
    Prov.: ebur atramento candefacere, v. atramentum.
  2. II. Meton.
    1. A. Things made of ivory. So of statues, Verg. G. 1, 480; Ov. M. 15, 792; of the tibia, Verg. G. 2, 193; of a scabbard, Ov. M. 4, 148; of the sella curulis, Hor. Ep. 1, 6, 54; Ov. F. 5, 51; id. Pont. 4, 5, 18.
    2. * B. An elephant, Juv. 12, 112.

ĕbŭrārĭus, v. eborarius.

ĕbŭrātus, a, um, adj. [ebur], adorned or inlaid with ivory: lecti, Plaut. Stich. 2, 2, 53: vehicula, id. Aul. 2, 1, 46: sella, Lampr. Heliog. 4 fin.

Eburīni, ōrum, m., a people of Lucania, Plin. 3, 11, 15, § 98.
Hence, Eburī-nus, a, um, adj.: juga, Sall. H. 3, 67 Dietsch; p. 222 ed. Gerl. min.

* ĕburnĕŏlus, a, um, adj. dim. [eburneus], of ivory: fistula, Cic. de Or. 3, 60, 225 (for which, in Gell. 1, 11, 16, eburnea).

ĕburnĕus, and (mostly poet.) ĕbur-nus, a, um, adj. [ebur], of ivory.

        1. (α) eburneus: signum, Cic. Verr. 2, 4, 1; Ov. M. 4, 354: lectus, Suet. Caes. 84: praesepe, id. Calig. 55: quadrigae, id. Ner. 22: tabulae, id. ib. 31 al.; so, tulit eburneos dentes mille, etc., ivory tusks, i. e. elephants’ tusks, Liv. 37, 59, 3.
        2. (β) ebur-nus: humerus, Verg. G. 3, 7: pecten, id. A. 6, 647: vagina, id. ib. 9, 305: porta, id. ib. 6, 699; Hor. C. 3, 27, 41: lyra, id. ib. 2, 11, 22: lecti, id. S. 2, 6, 103: currus, Ov. H. 15, 91: valvae, id. M. 4, 185: sceptrum, id. ib. 1, 178; 7, 103 al.: ensis, i. e. with an ivory hilt, Verg. A. 11, 11.
  1. B. Poet. transf., white as ivory.
        1. (α) eburne-us: eburnea brachia, Ov. Am. 3, 7, 7; cf. so, cervix, id. H. 20, 59: colla, id. M. 3, 422; 4, 335: terga, id. ib. 10, 592.
        2. (β) ebur-nus: digiti, Prop. 2, 1, 9.

Ebŭrŏbrittĭum (-britĭum), i, n., a town of Lusitania, Plin. 4, 21, 35, § 113.

Eburōnes, um, m., a nation of Gallia Belgica, extending from Liege to Aix-laChapelle, Caes. B. G. 2, 4; 4, 6; 5, 24 sq.; 6, 31 sq.; Oros. 6, 7.

Ebūrŏvīces, v. Aulerci.