Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Dŏlĭchēnus and Dŏlŏcēnus, an epithet of Jupiter, v. Marini Att. de’ Frat. Arv. p. 538 sq.

1. dŏlo, āvi, ātum, 1 (access. form of the part. pass. dolītus, Varr. ap. Non. 99, 17, and 436, 15), v. a. [cf. Sanscr. dar-, dal-, to tear apart; whence doleo; Lat. dolium], to chip with an axe, to hew.

  1. I. Lit.: materiem, Cato R. R. 31 fin.: taleas, Cat. 45: robur, Cic. Div. 2, 41, 86: scyphum caelo, Varr. ap. Non. 99, 18: perticas in quadrum, Col. 8, 3, 7: stipes falce dolatus, Prop. 4 (5), 2, 59: dolato confisus ligno, Juv. 12, 57; cf.: non est e robore dolatus, Cic. Ac. 2, 31, 100: de lapidibus dolatis, Vulg. 3 Reg. 6, 7.
    1. B. Transf.: fuste, i. e. to cudgel soundly, belabor, drub, Hor. S. 1, 5, 23.
      In mal. part.: uxorem, Pompon. ap. Non. 166, 1. Cf. dedolo.
  2. II. Trop., to shape, construct: (historiam) sicut potuit, dolavit, Cic. de Or. 2, 13, 54.
    And in an alliteration: hodie hunc dolum dolamus, i. e. to fashion, contrive, devise, Plaut. Mil. 3, 3, 64.
      1. 2.dŏlo or dŏlon, ōnis, m., = δόλων, a staff with a short sharp iron point; a pike, sword-stick (cf.: lancea, spiculum, gaesum, hastile, sarissa, sparus): ingens contus cum ferro brevissimo, Varr. ap. Serv. Verg. A. 7, 664. So Verg. l. l.; Sil. 3, 250.
      2. 2. A small sword-cane, hidden dagger, Suet. Claud. 13; id. Dom. 17; Dig. 9, 2, 52; cf. Isid. Orig. 18, 9, 4; Serv. Verg. l. l.
  3. II. Transf., of a fly’s sting, Phaedr. 3, 6, 3.
      1. 2. The fore-topsail, Liv. 36, 44; 45; 37, 30; cf. Isid. Orig. 19, 3, 3.

3. Dŏlo, ōnis, m. nom. propr., = Δόλων.

  1. I. A spy of the Trojans in the Trojan war, Ov. M. 13, 98, Verg. A. 12, 347 Serv, Macr S. 5, 16 al.
  2. II. A son of Priam, Hyg. Fab 90.

Dŏlŏpes, um

    (
  1. I. sing. acc. Dolopem, Liv. 42, 58), m., = Δόλοπες, the Dolopes or Dolopians, a people in Thessaly, renowned in fable, Plin. 4, 2, 3, § 6 (who reckons them among the Aetolians); Cic. Rep. 2, 4, 8; Verg. A. 2, 7; Ov. M. 12, 364; Nep. Cim. 2, 5.
  2. II. Derivv.
    1. A. Dŏlŏpēĭus, a, um, adj., of the Dolopes, Dolopian: busta, Val. Fl. 2, 10.
    2. B. Dŏlŏpēis, ĭdis, f., adj., Dolopian: urbs, i. e. Ctimene, Hyg. Fab. 14.
    3. C. Dŏlŏpĭa, ae, f., the part of Thessaly formerly inhabited by the Dolopes, Liv. 32, 13 al.

dŏlor, ōris, m. [doleo], pain, smart, ache (freq. and class.; for syn. cf.: aegrimonia, maeror, maestitia, luctus, plangor, tristitia, angor, anxietas, cura, sollicitudo).

  1. I. Corporeal: dolor est motus asper in corpore, alienus a sensibus, Cic. Tusc. 2, 15: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: corporis, Lucr. 4, 1075: capitis, id. 6, 785: dentium, oculorum, id. 6, 660: pedum, Cic. Brut. 34, 130: articulorum, id. Att. 1, 5 fin.: laterum, Hor. S. 1, 9, 32 et saep.
    Of the pangs of childbirth, Plaut. Truc. 4, 3, 33; id. Cist. 1, 2, 22: utero exorti dolores, id. Am. 5, 1, 40; cf. id. ib. 48; 3, 1, 19; id. Truc. 4, 3, 33 (with labor); Ter. And. 1, 5, 33 (with laborare); id. Ad. 3, 1, 2 al.
    Comic., of the gripings in the stomach of a hungry person, Plaut. Stich. 1, 3, 11.
  2. II. Mental, as a general designation of every painful, oppressive feeling, pain, distress, grief, tribulation, affliction, sorrow, anguish, trouble, vexation, mortification, chagrin, etc. (syn. luctus): dolor (est) aegritudo crucians, Cic. Tusc. 4, 8, 18: si cadit in sapientem animi dolor, id. Lael. 13, 48: quanta est cura in animo, quantum corde capio dolorem, Plaut. Truc. 2, 5, 5; so with cura, Cic. Fam. 4, 6, 2: in labore atque in dolore, Plaut. Ps. 2, 3, 20: majorem laetitiam ex desiderio bonorum percepimus, quam ex laetitia improborum dolorem, Cic. Rep. 1, 4; cf. opp. laetatio, Caes. B. G. 5, 52 fin.: te dolorem, quem acceperis cum summi viri tum amicissimi morte, ferre moderate, Cic. Lael. 2, 8; cf. id. de Or. 2, 48 fin.; and: magno esse Germanis dolori Ariovisti mortem, Caes. B. G. 5, 29, 3; cf. also id. ib. 7, 38, 3: magnum et acerbum dolorem commovere, Cic. Verr. 2, 4, 21 fin.: dolore angi, id. Fam. 4, 3; cf. id. Phil. 8, 6, 18.
      1. 2. Esp., indignation, wrath, animosity, anger, resentment: sed ego in hac sententia dicenda non parebo dolori meo, non iracundiae serviam, Cic. Prov. Cons. 1, 2; cf. id. ib. 18, 44: et rei publicae injuriam et suum dolorem condonare, Caes. B. G. 1, 20, 5: qui accipit injuriam, et meminit et prae se fert dolorem suum, Cic. Off. 2, 22 fin.: magno dolore affici, Caes. B. G. 1, 2, 4; cf. id. ib. 5, 4 fin.; id. B. C. 2, 33, 1; cf. also: in eas (naves) indiligentiae suae ac doloris iracundia erupit, id. ib. 3, 8, 3: quis indomitas tantus dolor excitat iras? Verg. A. 2, 594; Hor. Ep. 1, 2, 60; id. Epod. 15, 15: amator agit ubi secum, Accedam? an potius mediter finire dolores, the torments of love, id. S. 2, 3, 263; cf. Ov. A. A. 2, 519; Prop. 1, 13, 9; 3, 20, 27 (4, 20, 17 M.) et saep.: Catonem veteres inimicitiae Caesaris incitant et dolor repulsae, Caes. B. C. 1, 4, 2; so, repulsae, Ov. M. 3, 395: injuriae, Liv. 1, 40: ignominiae, Suet. Vesp, 8: conjugis amissae, Ov. M. 7, 688 et saep.: justus mihi dolor etiam adversus deos esset, quod, etc., Tac. A. 2, 71.
        Prov.: dolorem longa consumit dies, Sen. ad Marc. 8; cf.: dolor decrescit, ubi quo crescat non habet, Pub. Syr. 129 (Rib.).
      2. 3. Terror, Amm. 14, 2, 15.
    1. B. Meton.
      1. 1. A grief, i. e. an object or cause of grief: illa (potest) etiam duris mentibus esse dolor, Prop. 1, 14, 18; Ov. P. 3, 3, 73.
      2. 2. In rhet. lang. for the Gr. πάθος, passionate, warm expression; pathos, Cic. de Or. 3, 25; id. Brut. 24, 93; id. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 17 fin.; Quint. 6, 2, 36.

dŏlōrōsus, a, um, adj. [dolor], painful, full of sorrow (late Lat.): loci, Veg. Vet. 4, 22: exstantia, Cael. Aur. Tard. 4, 5.

dŏlōse, adv., v. dolosus fin.

dŏlōsĭtas, ātis, f. [dolosus], deceit, Vulg. Sir. 37, 3.

dŏlōsus, a, um, adj. [dolus], crafty, cunning, deceitful (rare, and mostly poet.; for syn. cf.: subdolus, fraudulentus, fallax; callidus, astutus, vafer, veterator, etc.): conservus, Plaut. Mil. 2, 2, 43: fidicina, id. Epid. 3, 2, 36: mulier, Hor. S. 2, 5, 70: gens, Ov. M. 14, 92: vulpes, Phaedr. 1, 13, 11 et saep.: consilia, Poët. ap. Cic. Rab. Post. 2, 4: artes, Ov. M. 15, 473; August. in Ev. Joan. Tract. 116, 5: statera, false, Vulg. Prov. 20, 23; cf. pondera, id. Mich. 6, 11.
With inf.: amici, Ferre jugum pariter dolosi, Hor. C. 1, 35, 28.
Poet.: taurus, i. e. Jupiter, changed into a bull, Hor. C. 3, 27, 25: incedis per ignes Suppositos cineri doloso, i. e. deceitful, treacherous, id. ib. 2, 1, 8; cf. nummus, id. Pers. prol. 12.
Adv.: dŏlōse, craftily, deceitfully (class.), Plaut. Ps. 4, 2, 4; id. Truc. 2, 5, 9; Cic. Off. 3, 15, 61; Vulg. Psa. 5, 10 al.
No Comp. or Sup.

Dūlŏrestes, is (Dolorestes), m., the title of a tragedy of Pacuvius, Prisc. 668 P. v. Rib. Trag. Rel. p. 91 sq. and 364.