Lewis & Short

dis-sĕco (dissĭc-), ŭi, ctum, 1, v. a.,

  1. I. to cut asunder, cut in pieces, cut up, dissect (post-Aug.; esp. freq. in Pliny the elder— cf.: seco, meto, findo, scindo): unionem, Plin. 9, 35, 58, § 121: pectus, id. 11, 37, 70, § 185: caput viperae, id. 29, 4, 21, § 69: mures, id. 30, 9, 23, § 76: ranas, id. 32, 9, 36, § 111: multos medios serra, Suet. Calig. 27; App. M. 8, p. 214.
  2. II. Trop.: dissecari cordibus suis, to be cut to the heart, Vulg. Act. 7, 54 al.