Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dīmissĭo, ōnis, f. [dimitto].

  1. I. A sending in different directions, a sending out, sending forth (very rare): dimissiones libertorum ad faenerandas provincias, Cic. Par. 6, 2, 46: sanguinis, i. e. blood-letting, Gell. 10, 8 in lemm.
  2. * II. A dismissing, discharging: propugnatorum atque remigum, Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86.
  3. III. The remission (of pain, fever, etc.; opp. accessio), Cael. Aur. Acut. 2, 3, 13; 2, 18, 108 al.

dīmissor, ōris, m. [dimitto], a forgiver, pardoner (eccl. Lat.): peccatorum, Tert. adv. Marc. 4, 10 al.

dīmissōriaelitterae dicuntur, quae vulgo apostoli dicuntur (notice sent to a higher judge): dimissoriae autem dictae, quod causa ad eum, qui appellatus est, dimittitur, Dig. 50, 16, 106; cf. ib. 49, 6, 1.

dīmissus, a, um, Part., from dimitto.