Lewis & Short

di-ērectus (in Plaut. always trisyllabic), a um, P. a. [erigo], qs. stretched out and raised on high, i. e.

  1. I. crucified (only in Plautus and Varro; not in Terence), an abusive expression, like the English Go and be hanged! gallowsbird, etc. (cf. furcifer, and v. Brix ad Plaut. Trin. 457; Lorence ad Plaut. Most. 837): i hinc dierectus, Plaut. Merc. 1, 72: abin dierectus, id. ib. 4, 4, 16; id. Cas. 1, 15; id. Poen. 1, 1, 32: recede hinc dierecte, id. Bacch. 4, 1, 7: abi dierecte, id. Most. 1, 1, 8; id. Trin. 2, 4, 56: i dierecte in maxumam malam crucem, id. Poen. 1, 2, 134: i dierectum, cor meum, ac suspende te, id. Capt. 3, 4, 103: abi hinc dierecte. Abin hinc in malam crucem? id. Most. 3, 2, 163: quin tu i dierecta cum sucula et cum porculis, id. Rud. 4, 4, 126.
  2. II. Transf.: ducit lembum jam dierectum navis praedatoria, Plaut. Men. 2, 3, 87: lien dierectu’st, is gone to the crows, is destroyed, id. Curc. 2, 1, 29: apage in dierectum a domo nostra istam insanitatem, Varr. ap. Non. 49, 26.