Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. dī-do (also written disdo; v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).

  1. I. Lit.: numquam ego argentumdisdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150: in venas cibum, Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633: omne per caules palati, id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.
    Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).
  2. II. Trop.: dum munia didit (sc. servis), Hor. S. 2, 2, 67: per magnas didita gentes Solatia vitae, Lucr. 5, 20; cf.: rumor per agmina Trojana, Verg. A. 7, 144: tua terris didita fama, id. ib. 8, 132; cf.: fama in populos, Sil. 1, 186: fama per provincias, Tac. A. 11, 1.

2. Dīdō, ūs and ōnis, f., Διδώ, the celebrated foundress of Carthage, daughter of the Tyrian king Belus, wife of Sichaeus, and sister of Pygmalion; called also Elisa or Elissa.
Nom.
Dido, Verg. A. 1, 299; 340; 360 et saep.; Ov. Am. 2, 18, 25; id. F. 3, 545; 640.
Gen. Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. Sat. 4, 3, 6 al.: Dīdūs, Cornutus ap. Charis. p. 102 P.
Dat. Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14 (dub. al. Didoni): Dīdōni, Tert. Anim. 33.
Acc. Dīdō, Verg. A. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133 (in both passages several MSS. read Didon); Vell. 1, 6, 2: Didonem, Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13: Dīdūn, Atteius ap. Charis. l. l.
Abl. Dīdōne, Enn. ap. Prisc. p. 685 P.; Serv. Verg. A. 1, 223 (cf. Neue Formenl. 1, 352).