Lewis & Short

dē-praedor, ātus, 1, v. dep. a. (act. collat. form depraedaverunt, Ambros. de Fide, 2, 3), to plunder, pillage, ravage (postclass.; for praedor, depopulor): agros, Just. 24, 6, 3; Ap. M. 8, p. 215; Vulg. Job, 24, 9; id. Isa. 33, 1.
In pass. signif.: agri, depraedati, Dict. Cretens. 2, 16 Deder. N. cr.