Lewis & Short

dĕ-oscŭlor, ātus, 1, v. dep. a., to kiss warmly, affectionately (very rare).

  1. I. Prop.: vix reprimo labra, Ob istam rem quin te deosculer, etc., Plaut. Cas. 2, 8, 17 sq.: Casinam, id. ib. 31: tuos oculos, id. ib. 1, 1, 48: Scipionis dexteram, Val. Max. 2, 10, 2; Vulg. 1 Reg. 10, 1; id. Cant. 8, 1.
  2. * II. Transf., to praise, laud highly: fidem atque ingenium pueri, Gell. 1, 23, 13.
    Note: Deosculatus in pass. sense: rursum me deosculato, Ap. M. 2, p. 119; 121.